inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 78.702):

De reizende ziel, een gesprek met Cailleach

Hoe vaak ben je gestorven?

Ik stierf duizenden doden
voor ik in dìt leven trad
en sindsdien tientallen,
als ik alles verloor wat ik had.

Hoe ga je om met de eindigheid?

Dat zwaard van Damocles
is voor mij een goede reden
om van dag tot dag te leven
op het scherpst van de snede.

Wat is het dat je zult verliezen?

Ik verlies veel, heel veel;
de nabijheid van mijn geliefden,
hun stem, aanraking en geur,
alles, behalve hun liefde.

Wat is het dat je zult winnen?

Wat ik win is rust,
dat ik even vrede vinden zal
op de weg van alle leven
naar eenheid met het Al.

Hoe zul je weten dat het tijd is?

Het valt nu nog niet te zeggen
of ik verwelk als uitgebloeide roos
of plotsklaps neer zal vallen
omdat het lot dàt voor mij koos.

Hoe zul je de dood instappen?

Ik stap de dood in zonder vrees,
maar waarschijnlijk wel met tegenzin;
verdrietig over wat ik los moet laten,
benieuwd naar het nieuw begin.

Wat ben je in dit leven?

Ik ben èèn van de vele druppels
die de rivier laten stromen,
ik ben pijn en strijd en een kus,
een verhaal om te dromen.

Wat laat je na?

Wat ik hoop na te laten
zijn goede herinneringen;
wellicht een gedicht, een lied
om het leven te bezingen.


Zie ook: https://jackstoop.eu/

Schrijver: Jack Stoop
16 december 2022


Geplaatst in de categorie: overlijden

3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 178

Er zijn 9 reacties op deze inzending:

Naam:
Maxim
Datum:
19 december 2022
Dat is goed Jack; veel van wat hier verschijnt hou ik bij, en als ik er nota van neem, dan wil ik weleens reageren. In het besef dat er niet zo veel zijn die hun reactie geven, kan het gebeuren dat mijn toon wat al te ironisch en overdreven is, en dat ik er soms gewoon naast zit. Zoals in jouw geval.
Sorry seems for me
not the hardest word, beschouw het dus als compliment!
Naam:
Maxim
Datum:
19 december 2022
Eerste even afwachten
wat Rutte zegt, Bet Weter. Mochten zijn woorden in goede aarde vallen hier
en voldoende weerklank vinden bij onze rijksgenoten overzee,
dan ben ik bereid als Orfeus de Ceremonie van besef te zingen bij het monument van de Levensboom en mocht mijn gezang stenen en benen bewegen dan roep ik allen hier bijeen op om in een lange stoet de mars naar de Stoopera te aanvaarden om daar zonder wanklank uit volle borst en vol overgave het Keti Kotilied ten gehore te brengen ten overstaan van de Stedemaagd van Amsterdam...
Naam:
jack Stoop
Datum:
19 december 2022
Ik beschouw je eerdere twijfels maar als compliment Maxim
Naam:
Bet Weter
Datum:
19 december 2022
"Voortvarend ,voorbarig, milder, oordeel, misschien"? Op een dag als vandaag wellicht veel eerder een moment om....juist ja aan te bieden. Op je knieën Max!
Naam:
Maxim
Datum:
17 december 2022
Was misschien iets te voortvarend en voorbarig, Jack. Keek bij je andere netgedichten en zag dat De Duivel bij de hartenkreten staat. Niet eerder gelezen dit duivels vers! Jammer, was anders milder in mijn oordeel geweest!
Naam:
Jack Stoop
Datum:
17 december 2022
Het is toch echt van mijn hand.
Naam:
Maxim
Datum:
17 december 2022
Bewerking van het origineel van een mij vooralsnog onbekende poëet (anonymus?). Ik zeg dit omdat ik meen hierin toch duidelijk een andere dan jouw hand te herkennen. Vandaar...
Naam:
Jack Stoop
Datum:
17 december 2022
Hoi Maxim, wat bedoel je met bewerking? Het gedicht is door mij geschreven.
Naam:
Maxim
Datum:
16 december 2022
Een bijzondere dialoog, Jack, veel interessanter dan monologische prietpraat elders hier ter stede, over moeder natuur e.d.
In de laatste strofe ligt het accent op hoop. Het ligt immers buiten je macht.
Is dit trouwens jouw eigen bewerking? Zo nee, dan mag je dat er wel bij zetten!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)