Alle inzendingen over verlies

bijna klaar met scrabble te Poppendamme werd het weer mot met die broers van me dit keer rond de Kardinaalsmutsvuurzwam deze kleine gaatjeszwam groeit aan de stamvoet buigt donkerbruin voorover je herkent ze aan de hoed maar de sporee kleurt geel poriën daarentegen kaneel de dikke Van Dale niet in huis zijn woonstee was toch Sluis…

Wat perfect is, is al àf. Kan niet meer groeien. Is op sterven na, dood. Kan wel nog vegeteren, maar niet meer bloeien. Laat ons perfectionisten helpen, want ze zijn besmettelijk en ziek. Geef hen de juiste voorbeelden, van hoe je imperfect kunt worden. Laat hen zien wat groeien is. Waarom bloemen bloeien. Toon hen hoe we leerden, met…

het kiezen kan erg zijn het moeten kiezen is zeker erg meestal niet zo fijn soms gewoon niet te doen haar wereld viel in duigen na het gebeuren van toen nooit zullen die boom en ik nog naar elkaar gaan wuiven niemand had nog erg niemand die wist dat ik voor mijn kind de laatste maal moest kiezen haar eikenhouten kist…

Deze ogen waren de triestere van een hond geworden ze braken een voor een om het leven langer dan even. Leefde er even geen volgster, laat staan vriendin in haar resteerde er enkel nog het gebaar van er zijn zo waar. Ken je dat gevoel dwars doormidden breken als riet, dat gevoel van even zie jij sterk als je bent toekomt niet. Heeft intens…

Wat is een mens nog waard wanneer hij niet meer werken kan? Wanneer hij loslaten moet hetgeen hij grijpen moest. Wanneer zelfopgebouwd begrip niet meer begrepen worden kan. De dichter die niet meer dichten kan. De man die broos en kwetsbaar werd. Een vrouw achter haar rollator. Wat is een mens nog waard wanneer hij oud geworden is?…

Grote mannen huilen niet Ook van dood en Gebroken hart Nee, grote mannen Huilen niet Ze blijven staan Bij windkracht tien Op de blokken Van graniet Nee, grote mannen Huilen niet, er is Een fles en een café Een havenhoofd Voor in de wind Maar hee, grote Mannen kennen geen verdriet, heus nee, Grote mannen huilen niet.…

Mijn hart stampt... Een soort van naar links Maar het hardst naar rechts Het weet... Dit is het einde Van het begin waarin Niemand mij begrijpt En ik wederom Met die grote homp vlees in mijn vingers Kijk Naar het pompstuk Dat alleen maar op en neer kan gaan En wie is er voor mij? Trek hem er maar uit Die stekker Ik kan best nog…

Ik heb je gezocht in de supermarkt bij de bakker in de ruggen van mensen mijn roep tevergeefs nu in stilte gedompeld ronddolend in een verstard geraakt lijf in fluisteringen je naam gespeld alsmaar en alsmaar tot ketting geweven ik heb je gezocht in het parkje om de hoek bij de slager en in het verhaal van een boek en ik zoek…

Mijn boek is uitgegeven Er staan gedichten in geschreven Mijn zo "dichtgrage" vader, mocht dit helaas niet meer beleven Ik had hem zo graag mijn boek gegeven, zijn reactie willen horen Helaas heb ik hem te vroeg verloren Mijn boek heb ik naast zijn foto gezet Misschien dat hij nu een klein stapje verzet Ook al weet ik dat dat niet kan Toch…

Dat met een knip van vingers alles zomaar voorbij is gegaan niets meer over is te doen en met de wind is meegereisd al wat eens was in alle richtingen uitwaaiend je kwijnende roep naar wie er niet meer zijn alleen hun namen nog sjokkend over de wegen die je eens met ze liep waar je voetstappen zo meervoudig klinken alsof stemloze onzichtbaren…

Het lijkt nog maar zo kort geleden Maar er is alweer een jaar voorbij gegleden Een jaar van rouw en veel verdriet Omdat jij het leven liet Een lege stoel Een lege plek in bed Het blijft een leeg gevoel 's nachts hoor ik soms jouw stem Zie ik even jouw gezicht Prachtig door de zon belicht Dan ontwaak ik met een glimlach Omdat ik jou toch…

ontembare koude boosheid in geluid en kondigen zo op onverklaarbare wijze het voorjaar aan bomen weten nog even en dan komt de zon komt de warme voorjaarsregen nieuwe bladeren en vogels dan is het gedaan met deze regering die het land al te lang in zijn wurgend koude greep heeft gehouden het afscheid zal met gezang gevierd worden ondanks het verlies…

ontembare koude boosheid in geluid en kondigen zo op onverklaarbare wijze het voorjaar aan bomen weten nog even en dan komt de zon komt de warme voorjaarsregen nieuwe bladeren en vogels dan is het gedaan met deze regering die het land al te lang in zijn wurgend koude greep heeft gehouden het afscheid zal met gezang gevierd worden ondanks het verlies…

het ritme van mijn strelingen aan te grijpen Een licht ontsnapt van de overloop nestelt zich in de kartelrand gevlochten kragen die langs de oever van mijn bewustzijn rieten waartussen hoorbare legers muskieten schieten die me stuk voor stuk lijken te vragen wiens donker net door `t streepje sloop Aan`t knijpen van mijn angst voel ik het verlies…

gevloek van een verliezer of drie, ellende loont soms wel op klein scherm in een hoek hoog boven een vuile toog bespuwt Frankrijk haar premier met studentikoos protest en losgeslagen vakbondsacties de oude klok slaat drie uur vier mannen kaarten voort met twee samen tegen de rest zwart en rood in een tango door de hel van winst en verlies…

Jij, heerlijke, jonge god, met je donkere, halflange haar en die prachtige, groengrijze ogen, waarin ik mijzelf totaal verlies… Steels gluur ik naar je prachtige borstpartij, strak en sterk en zo heerlijk gespierd, naar je mooie, krachtige dijen. Hoe zeer verlang ik naar de kracht van dat mooie, strakke lijf!…

kapot te maken waar vind ik een kleine toegang ook al is die nog zo klein zeg me waar ik die vinden kan zonder verdriet en zonder pijn zou ik de woorden wel kunnen vinden want woorden doen soms verschrikkelijk pijn ik zal ze fluisteren in vertrouwen en herhalen keer op keer zo moet het zijn Buig voor gezond verstand, aanvaard geleden verlies…

Ik verlies mijn evenwicht… oh neen! Languit val ik in het water. Ik schaam me dood, wat een flater. Bibberend trek ik mijn schoenen aan, ik heb veel zin om naar huis te gaan. Lekker zitten voor de tv, met chocola en een glas thee.…

Ga ervoor zitten, schat, anders verlies ik geheid!…

geef dan toch wat ruimte aan je hart Snij jezelf, geef nu lucht aan je pijn biedt aan dat verdriet een uitlaatklep Laat dat masker, leer jezelf toch zijn bevrijd je eindelijk uit dit eigen web Snij jezelf, bestraf je foute reacties eiste haar aan snijden verslaafde lijf Haar hoofd bestreed ’t latent verlies nadien vond ze zich zo’n stom…

straatnaambord- Waar vroeger Arthur-Menge-Ufer als naam was aangegeven Zie ik nu zwart op wit Robert-Enke-Strasse staan, En voel de rillingen over mijn lijf - De straat voor het stadion van 96 is uit respect Genoemd naar jou, doelman van Hannover 96 En het Duitse nationale elftal, die wedstrijden verloor En kon verwerken, maar het verlies…

duizend-en-een keer op keer het antwoord weet ik zal niet komen nooit hier sta ik dan zonder antwoord zoals jij hier staat in de donkerste dagen aan het mens-zijn verbonden en sluit verslagen aan in de stilte van het onbeschrijfelijke het onzegbare met als wens kracht en sterkte bij het vinden en geven van de juiste plek aan dít verlies…

'N ieder heeft tijd nodig om soms te huilen of te worden getroost als te lang "rouw om verlies " in welke vorm ook ongevraagd in het innerlijke van ook jou als mens verpoosd.…

Wanneer morgen momenten van samen als herinneringen nog even kleven op klein stukje huid hoezeer ook verlies steeds meer openbaart op de vermoeide armen waar eveneens ijle luchtlagen verspreiden die mij verzwakken in de schemering van mijn eeuwige winter.…

Zing over d' eerste zonde van de mens en hoe de vrucht van de verboden boom dood en verdriet bracht in de wereld en het verlies van Eden, tot een groter Mens herstel bracht van 't gezegend paradijs; Bezing dit, Muze, die op de heilige top van Choreb of Sinaï een herder bezielde die 't uitverkoren zaad voor 't eerst onthulde hoe uit de…

Neen ik ben geen profeet geen waarzegger geen kaartlegger en ook geen doemdenker maar ik ben wel een doordenker een vooruitdenker en dan denk ik dit Corona-virus gaat heel lang duren wat waren we als Nederland gewend o.a. de 80 jarige oorlog met Spanje de 5 jarige oorlog met Duitsland de 4 jarige oorlog met Indonesie we waren toenmalig…

De vogels fluiten zachter dan normaal, in Artis zijn de klokken stilgezet, de dieren lezen hardop een sonnet en Noortje wacht vergeefs op haar verhaal. Hun Grande Dame is voorbij dit leven. Maar mocht je haar ooit zien ... zwaai dan even.…

Dat is verlies en winst. 't Is maar een klein verdriet, niet erg. Als wij die ene dag maar nooit weer vergeten.…

Ik verlies hier heel mijn hart dees'stad brengt zoveel kleur. L'amour d'amour d'amour Ik wil met je dansen, met je zingen, ik wil je kussen op zijn Frans. Ik wil je liefderijk omringen, je bent mijn dagelijks' stimulans. Mijn Mona Lisa in het Louvre, roos in de Tuillerie, Notre dame zo aan het water op het Ile de la Paris.…

" "Verlies je niet teveel gewicht?" Het woord anorexia hoor ik al soms fluisteren en het klopt wel dat de kilo's er niet meer bij op komen, maar eindelijk hoef ik geen strijd meer te leveren en daar heb ik toch jaren van liggen dromen? Nu houden ze me in de gaten of ik wel eet. Ze proberen je vol te proppen met koek en snoepgoed.…