Morgen al misschien ?

We kunnen ook in stil verdriet
tussen de regels lezen, verlies met
door afkomst of afgunst wat we niet
van binnen niet willen zien, kloof
in een onderhuids gevoel, begrip te
laten helen een spiegel van onszelf
wat je telkens weer moet herlezen,
of dat uur morgen al komen zal?

Onbegrip van zin voelt als straf,
het licht van rechtvaardigheid,
lange aanloop tot een hoger plan,
waarin vage contouren zijn gevat,
of dat uur morgen al komen zal?

Toch lijkt de zon dichterbij te schrijden,
soms nemen z’n stralen af, na zelfbedrog
in een grootse mondiale act worstelen we
het denken vrij, komt de werkelijke ziel
bloot, los van alle schijnheiligheid,
of dat uur morgen al komen zal ?

In het zicht der jaren, is een lange
weg te gaan, misschien voorbij de dood
en tijd waarbij beide om de gelijke
rechten strijden, om angst van hoop te
scheiden, dat uur waaraan we hechten,
of dat moment werkelijk komen zal?

... Illustratie: Bron: Altruïsme ...

Misschien al morgen?

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 3 stemmen 35