109 resultaten.
Mijn luister in het nieuwe kind
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 1.049 mijn geschonden gewassen
het nieuwe leven riekt naar dood
die zonder adem de nacht laat werken
zonder licht en op tast het duister
wordt verwoord
leeft plots het kind
al is het schreien nog onverhoord
en druipt het bloed dat zich drong
in moeder en kind uit wonden
die zichtbaar door de tijd zijn gehoond
doch wanneer het leven zich mag verpozen…
Koppen gelooid en weerbarstig
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 132 als de bazuinen schallen
knallen de kurken
komen de dolende ridders bijeen
voor het grote oktoberfeest
moe van het oogsten
willen zij net als vroeger verpozen
in de koele kelders van het kasteel
te midden van fusten die liggen te rusten
geen paarden en maliënkolders
maar op de tafels de glazen
en kleurrijke folders met de trots
en geneugten…
Uitstorting
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 179 In Delft groeit de papaver in de straten
De hofjes pronken er met roze rozen
Hoe heerlijk is het om hier te verpozen
Vermeer heeft voetafdrukken nagelaten
Er drijven waterlelies in de grachten
Zacht glijden peddels door het gladde water
Een tweede Pinksterdag; een beeld voor later
Wat leed door pandemieën zal verzachten
Van Delftsblauw porselein…
zon/ licht
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 2.088 de zon verwarmt mijn gezicht
moe en leeg
leg ik mijn hoofd neer
op het papier
in de hoop
dat de woorden
vanzelf zullen verschijnen
de warmte brengt me in een trance
in de veronderstelling
dat dit alles
ooit wel goed zal komen
distantieer ik me
van alles
schakel
licht en geluid uit
om even
te kunnen verpozen
in de
duistere wereld…
Alles inbegrepen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 90 Op aangewezen keuzedagen
stap ik uit de orde
van mijn werk in de rij
voor nuttige verpozing
Het graan komt op
de zon broedt de korrels uit
en kleurt de winter uit onze huid
Alles is inbegrepen, extra's
kunnen ter plekke geboekt
en op gepaste wijze genoten
worden in een van de vleugels
Zo vliegen we een week lang
rondjes in onze dromen…
Gerbera, gerbera
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 74 Ondertussen verpozen bijtjes, vliegjes en
ander gewemel zich in je zoetigheid...,
dénk ik, maar zie ze niet. Benijd ik ze?
Zijn ze verzwolgen door je ernstig centrum?
Ik scheur me los, besef dat ik mens blijf,
opgewassen tegen verlokkingen.
Voorlopig ontbeer jij dierlijke aandacht,
zit ik dankbaar gevangen in je charme.…
VERKEERDE PLAATS
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 68 De ondernemende bollebozen
scheppen deze snel veroverde plekken
tot vindingrijk, koninklijk verpozen.…
Nachtkou
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 638 een gemarmerde en gespierde schoonheid,
gebeiteld in hart en geest wil ze
omhelzen, vasthouden, nooit vergeten
hoewel deze lippen koud zijn, gevoelloos,
deze armen haar niet dragen, deze ogen
niet kijken, maar staren, leeg en dood
in verlangen proeft ze een warme huid,
laat haar lippen dwalen en verpozen,
luistert dromend naar een stille…
Droom
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 1.261 mijn vingers je zijden haar
Je hart ontvouwde zich als een gouden bloem
En je ogen zongen een lied zuiver en klaar
Toen verdronken wij in de zaligheid van een zoen
Lieveling, een droom weefde zich door mijn gedachten
Zo heerlijk, zo kosmisch, nooit te verwachten
Als een guirlande van onaards mooie rozen
In die waan vond ik volmaakt geluk en verpozen…
zondaars kennen geen genade
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 551 de klok slaat zonde
draait de waarheid dol
wie heeft haar opgewonden
maakt de hel zo vol
heiligen verpozen zich
in het licht van glas in lood
ze staan al jaren op pilaren
betreuren eeuwenlang hun dood
zondaars kennen geen genade
woekeren dicht bij de grond
zij belijden steels en schuchter
onschuld met de mond
ze hebben lak aan…
Vermoeden
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 80 Jouw aangezegd scheiden,
genadeloos en plompverloren
Heenvliedende weken, traagzaam,
tergend treuzelend razendsnel
Gestadig slaapgebrek
Spaarzaam sluimerend verpozen
Gradueel schrikbeelden verdragen,
loochenen als non-existent
Door het krijten is mijn zicht beloken
Langzaam vervagend schimmig bestaan
Gedachtenflarden…
NIEUWBOUW
gedicht
4.0 met 22 stemmen 8.662 Kroon der schepping, wilt gij hier verpozen
Op uw speurtocht tussen wieg en graf?
Sociologen, kom maar wijsheid winnen.
Psychologen, tracht gerust te spieden.
Boor uw blik in wat reeds vaag zich toont!…
Een blijvertje
gedicht
3.0 met 56 stemmen 14.446 Mijn leven is een aangenaam verpozen,
een ander krijgt de schillen en de dozen.
-------------------------------------------------------
uit: 'Hopper's Holland' 1973…
De Grote Verhuizer
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 301 We leven langs de kalender
waarop de jongste dag ontbreekt
we koesteren de graven waarin
dromen en innige liefdes rusten
marmeren platen scheiden ons
van de onbereikbare hereniging
we zoeken tevergeefs de hemel
op aarde en weigeren te sterven
wentelen ons tussen de dozen
van onbereikbaar omzien
eindeloos verkleumd verpozen
wachtend…
Tuinfantasie - 6e tafereel
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 87 Dank zij de reiger, die stil staat te vissen,
terwijl een tortel zacht haar deuntje koert
en glazenwassers zemen rond de klissen,
een briesje ’t water eventjes beroert
en men de Aalsmeerbaan niet heeft gekozen
(geen ene Airbus vliegt er dan voorbij)
en ‘k zit mezelf met nietsdoen te verpozen,
voel ik wel degelijk: Ja hier ben ik echt vrij…
Alles heeft zijn eindtijding
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 191 Speelt het
een spel na een onverbiddelijk
kortstondig verpozen.
Vergetend dat de rozen
morgen minder zullen blozen.
Ooit rol bepalend in het geheel
van een bestemming zoekende
vergankelijkheid. Met iets van
een eigenzinnigheid tot het einde
aan zijn doelen toegewijd.…
Samen
netgedicht
4.0 met 30 stemmen 118 In mijn gedachten
Zijn dagen en nachten
Met bloemengeur
Van zoete rozen
In mijn gedachten
Waar wij samen wachten
Waar liefde woont
Met licht verpozen
In mijn gedachten
Met hemelse krachten
Die ons verbinden
In liefde vinden
In mijn gedachten
Waar wij samen lachten
Ja samen
Samen
Thans gaat de zomer
Voorbij als…
Mangrovebos
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 49 een raedsel
leve de natuur in 't klein
Dank chiquita, voor 't verpozen
met je lange donkere haren
op de reuzeschildpadblaren
dump de schillen in de dozen…
Eiland rond een droom
netgedicht
4.0 met 26 stemmen 364 Zeven werelddromen lang
zwierf jij in dwaze gedachten
in een onbegonnen rugzak
verstopte jij jouw enig hart
tezamen sliepen wij druilerige nachten
gekoesterd in droombuien uit
met vreemde gedachten
liepen wij langs kusten
van het eiland, onze voeten
bewogen in het rulle zand
het strand leek eindeloos, getogen
tussen onvolkomen en verpozen…
Sonnet
poëzie
4.0 met 8 stemmen 1.208 Nu vul die vaas met gele oktober-rozen,
Leg blauwe druiven op die blanke schaal,
Tussen de trossen laat de perzik blozen
Als avondrood, en loof als bloedkoraal
Van wilde wingerd blij mijn blik verpozen,
Die symfonieën zoekt in kleurentaal.…
Kringloop
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 170 Bankstel, afgedankt
Na bewezen diensten
Aan naamlozen van nu
Ter beschikking gesteld -
Wooncomfort voor weinig geld
En troost in oud verlangen
Naar wat geweest was, ooit,
Of misschien ook wel nooit -
Bladeren door de karige
Herfst afgedankt na
't Aangenaam verpozen
Onder 't jonge groen, dat
Tot volle wasdom kwam
Daarna rijk…
Lente boomgaard
poëzie
2.0 met 8 stemmen 2.202 Is 't niet of uit zonhemel neer kwam strijken
Een vlucht van vlindertjes, zó neergevallen
In dromerig verpozen? Duizendtallen
Van vlerkjes fijn, die vleugelbloempjes blijken.
Al mondjes 't leven drinkend in de lucht,
Gretig, intens; en 't goudlicht neergezegen
Liefkoost en koestert ze. - Ritsling van vlucht
Van klemen vogel even...…
'Ik heb het Rood van ’t Joodse Bruidje lief’
gedicht
2.0 met 9 stemmen 5.025 om haar heen, een ruif is zij mijn haverkist,
mijn stoof van suikering, de kozende struise
een struikje broos, ik heb mijn hand op dit
broodje gelegd – de ruiker van haar konen
rozen, zij is het blote fruit aan mij geopend,
ruigte van het toegedane, schoon ontluiken
in hoofs genegenzijn, o vroom beschuitje,
boterschaapje, vlam van dromerig verpozen…
asbak
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 269 vroeger was jij graag gezien
het middelpunt bij veel genot
echt gemist, gevraagd, brood nodig
overal werd jij gespot
dunne witte, dikke bruine
soms een koppig exemplaar
vonden in jouw schoot verpozing
jij stond voor een ieder klaar
na hun kort maar vurig leven
door lustgevoelens opgebrand
diende jij als laatste rustplaats,
uitgedrukt…
DE STATENBIJBEL
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 1.096 mij nu nog hebben
ik denk erover om op te staan
en met al mijn gebreken verder te gaan
ga op bezoek bij bekende mensen,
die zullen mij zeker niet wensen
als ik aanbel aan de deur
denken ze colportage geen gezeur
wat kan ik überhaupt verkopen
zonder op straat voor gek te lopen
houten kisten of kartonnen dozen
om daar weer eeuwen in te verpozen…
Lenteboomgaard.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 871 Is 't niet of uit zonhemel neer kwam strijken
Een vlucht van vlindertjes, zó neergevallen
In dromerig verpozen; duizendtallen
Van vlerkjes fijn, die vleugelbloempjes blijken?
Al mondjes 't leven drinkend in de lucht,
Gretig, intens. En 't goudlicht neergezegen
Liefkoost en koestert ze.…
Uitgeplozen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 82 zeg ik sterker nog zelfs virtuozen
Die gretig putten uit hun trukendozen
Al naar gelang de act waar ze voor kozen
Zijn het dus mankepoten of leprozen
Of s'nachts aan wal gespoelde lichtmatrozen
Ontsnapt uit twee Siberische kolchozen
Daar waren vers geplukte abrikozen
Nog voor je A kon zeggen al deep-frozen
Blijft u zich nu vooral gepast verpozen…
Het gezellig knisperende schelpenpad.
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 79 Hier te verpozen lijkt een verlangen
niet meer te stuiten; op een afstand tuurt
de verte naar wat vissersboten, deinend op
de golven, ver van het strand.
Zo'n dag aan zee doet verlangen de zeemeeuw
te zijn. Die strandvonder hoog in de lucht.
Die hier gaat en daar wat vindt.…
God lacht
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 587 God dacht: ik zie zijn gezicht en herkende mijzelf
Ik ben alles dat is en dus ook wat ik niet ben
Dus ben ik vele inéén en de enkeling vanzelf
De heiligheid, doch ook de Zen
Ik ben alles dat is en dus ook wat ik niet ben
En alles blijft tot er iets anders wordt gekozen
De heiligheid, doch ook de Zen
Zo zal ik zijn in aangenaam verpozen…
vogeltelling
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 519 ik had als plek het Binnenhof gekozen
een rustig bankje achter de fontein
met pen, een blocnote en een flesje wijn
werd het een dagje aangenaam verpozen
ik telde honderdvijftig dode mussen
elf pimpelmezen en een papegaai
een gier, zes kwartels en een bonte kraai
vier roodborsten, een blinde vink, intussen
begon ik aardig in de war te raken…