Alle inzendingen over verschaald parfum

parfum aan de binten van je dak.…

Wachten tot Het gewicht van ons Verschaald getuigt Van niets Verschraald en ontruigd Azijnpissers en lentekinders Ons deel, onbetuigd Wie bekommert zich nog om vlinders ?…

De geur van het parfum bedwelmt de stad waait door de straten gedragen op de wind prikkelt de zinnen laat groot en klein dansen op een plein maakt ze blij en brengt ze van slag de kracht van het parfum is sterker dan ik dacht…

je hangt nog in mijn trui met parfum van vandaag vluchtig word je even streel je klinkt van geur de echo reukloos na: houd mij nu vast vasthouden even maar…

Wanneer haar parfum ronddwaalt in mijn hoofd de lucht omruilt voor mijn bloedeigen bloed is de illusie zo sterk dat de waarheid gelooft alsof de alcohol me benevelt met geveinsde moed Durf ik haar niet nog eens opsnuiven wetende dat het niets meer is dan ijle lucht die het stof op mijn gevoelens doet opstuiven de schijn hooghoudend met zelfontworpen…

Parfum Een overvloed van heerlijke zoete bloemen parfum komt me tegemoet. Ik adem de geur heel diep in en sluit voor even mijn ogen. Mijn hele lichaam begint te stromen. De prachtige bloemen kleuren zee vlak voor me zie ik nu pas scherp in zijn volle schoonheid.…

Het juiste parfum wordt naar jouw imago getoverd tot het bindt aan jouw voldoening. Eén keer over die drempel gaan wordt het een tempel van uw bestaan.…

Het Franse bedrijf Veld ’s beweert een parfum te hebben ontwikkeld dat de eetlust vermindert.…

Je geur ligt nog op mijn kussen Als je allang bent weggegaan Steeds opnieuw Parfum van verlangen En als ik geluk heb Ruik ik het morgen nog steeds…

Ik liep langs zandpad en groene hagen het dorp was oud je zag het aan de stenen de tijd had er ruimschoots in gebeten aan de goten en de daken er hing verschaalde regen maar 't liet hen koud…

De parfum die je draagt ruik ik nog immer als is het lang geleden dat je simpel bij me was De warmte van je zijn en de kou van je huid - hoe hou je het uit – Samen zijn is zo fijn Je armen en de lange benen een navel als kersje op je buik hoe zou het morgen zijn als ik weer je parfum ruik?…

Verliefde vlinder Besprenkelt zich met parfum Van de vlinderplant…

Ik heb vaak gebeden aan verschaalde wijn me te laten slapen voor een dag of wat. Lavend in vergetelheid, kan ik slechts drinken tegen dorst. Ik zocht in dromen voorbije liefde, slaap viel me ten deel. Maar mijn spijkerbed doorprikt elke illusie, dromen spatten uiteen.…

Geluk bedwelmt je totdat het vervluchtigd is -- als dure parfum.…

Als druppels parfum de geur van verse regen op te droge grond…

Hij stinkt naar lang verschaald verleden, maar in zijn adem klinkt de blues. I ain´t dead yet Stembanden trillen Zalen verstillen Altijd weer willen Move on, Bob Dylan!…

onze adem ruikt de hele wereld stinkt voort parfum achterna…

Iets wil je overhouden van een dag, bijvoorbeeld van vandaag van schroeiende hitte die niet wijken wil nog flirt met de late uren die schemerend blozend glijden naar de nacht Iets van wat is geweest van dat voorbije wil je overhouden iets gewoon, gering als herinnering zoals verschaalde wijn in een glas avondwarmte die nog kleeft tegen…

Maar, ik drink niet langer van je wijn die vind ik troebel en verschaald en voor je armenbrood dat zurig is heb ik veel teveel betaald. We drinken Blauer Zweigelt nu, strelen teder elkaars rug. Ik weet, ik ben je makke lam, er is geen weg terug.…

Restjes droom, opdrogend in de ochtend licht dat door gedachten schijnt wakker blauw en tekens van gevoelige vingers in een verschaalde roes de pen betreden een eeuwigheid ontdekken en verspelen door de tijd op te tellen en weer af te trekken de laatste minuut laat zich omroepen door een wit konijn, een koekoek en een kamer vol toverbloemen…

in zijn gebogen geel doorstaat de berk het allerlaatste licht… de nadag nadert, bleek en oeverloos gezwicht in witte windsels rond een oude stam geen gram gehaald, doch zon verschaald op dorre takken in het stijgen van de maan hij moet gaan – de herfst – hij kon gekerfd in stugge bomen en de dromen van een kind niet langer naast…

Zij ziet beroemd zijn als een waar beroep en ontwikkelt zich in veelzijdigheid tot een diva die iedereen verleidt, staat nu met een parfum op ieders stoep.…

nou, dat zal u wel verbazen het was mijn eigen schoonmoeder en haar parfum heet Françoise…

als een lied langs neusvleugels de citrus die haastig verdampt door bloemen verdrongen tot het hars van mirre blijft een tong van slierten likt aan de korst van de kosmos de korrel van de orchidee de snippers van het sandelhout jasmijn van Grasse bedwongen door een vierkant flesje dat ik aan scherven gooi want ik verkies het parfum…

Pour vous madame, eau de flanel un chic mélange, un mix odeur van orchidee en rozengeur c'est un parfum unique, jawel Speciaal voor u mademoiselle dracôme, een mannentovenaar je leeft maar één keer hier op aard n'est-ce pas, voici, la vie est belle…

Nu de dag vergeven is aan regen en verschaalde wijn wil ik enkel nog naast je zitten en mijmeren over het nageslacht. De katten aan onze voeten ik schop ze noch streel ze zie de kraaien zitten, soeverein in de toppen van schurftige platanen ik weet, geen mens zal ze verjagen..…

je hangt nog in mijn trui met parfum van vandaag vluchtig word je even streel je klinkt van geur de echo reukloos na: houd mij nu vast vasthouden even maar…

Koortsige muren besmeuren je lichaam met een afgrijslijk parfum. De streling van je penetrante lucht is van zijn jeugd ontdaan. In een uithoek van mijn hart lig jij te vergaan.…

in haar vleugje parfum neem ik wilde rozen waar het aroma van de wind haar onstuimigheid bedwelmend zacht in dat frêle bekoren duistert zij haar lach de verleiding nabij en sluit ik mijn ogen haar liefde toe raak ik die rozen elke nacht…

Ooit handgeschreven, de onleesbare letters, volledig het geurende parfum van filosofie het opium het druppelt toevalligheid keurig en zoveel netter.. avontuurlijk drenkelende woorden twee zachte vellen papier droegen elke vleug waarin antwoorden de gedachten verraden, hun ontgoocheling uitdrukken en verwoorden.…