inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 17.077):

Doornroosje ontwaakt

De avondschemering weeft schaduw
over jou, mijn oude huis;
de bomen zorgzaam om je heen
als trouwe vrienden

Verstolen sta ik even stil
vaste burcht uit vroeger tijd
schuilplaats, centrum van 't heelal,
bakermat en brandhaard van verderf

Gestolde dromen van een
andere tijd, lichtjaren ver;
geuren van vervlogen hoop
hangen als verschaald parfum

aan de binten van je dak.
Door de kieren vlucht je ziel,
de romp een stenen hart,
de kamers leeg, de boezems koud.

Schrijver: Lydia Wubbenhorst, 28 augustus 2007


Geplaatst in de categorie: verdriet

2.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 679

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)