49 resultaten.
VERSCHROEIENDE ZOMER
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 314 Hoor! de bloemen en planten kreunen en klagen
al wekenlang valt geen drup regen op hen neer
hoe kunnen ze nog bloeien en vruchten dragen
de droogte verschrompelt hun harten meer en meer
het juligras verschroeit door een brandende zon;
waarlangs hydrangeas weelderig met witte trossen
nu verdroogde stengels tonen met rosse koppen
alleen de…
Vallen
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 699 Verschroeiend.
Ze is gevallen over hoe hij bleek
brutaal haar beide vleugels brak.…
De druk erop houden
snelsonnet
4.0 met 7 stemmen 141 Heel Nederland ligt lijdzaam te verschroeien.
De hittegolf hakt in op dier en mens.
“Zuinig met water”, roept meneer Vitens.
Gemeentepils mag maar met mate vloeien.
Ik draag mijn steentje bij met veel plezier.
Voortaan geen water meer maar meters bier.…
Watervaste vuren
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 438 Watervaste vuren
trotseer ik voor jou
aanhoudend,
verschroeiend,
hete vuren
Ik vertrap ze
met blote voeten
en mijn handen
op mijn rug
Niet te blussen,
niet te vertrappen
Brandend verschroeien ze,
elke regel die,
ik ooit ook had
Deze watervaste vuren
Van waarheid,
voorzien,
durven ze
de leugens
niet verder te trotseren
dan…
Zonder vruchten
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 89 voel hoe
warme wind
het leven doet exploderen
met snelgroei
zonder vruchten
onder wolkeloze luchten
in verschraling
door hete ademhaling die
verschroeiend langs rotsen tocht
het eens
zo vruchtbaar land is
uitgedroogd en weggewaaid
kaalslag heeft een prijs
vernietiging van leven
is ook voor ons einde reis…
Trance
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 3.029 Als een vuur op de late avond
Brandend in een donkere nacht
Verschroeiend en verterend
Verlangd maar niet verwacht.
Op de bodem van het bestaan
De lichaamstaal die spreekt
Zingend en jubelend
De realiteit verbleekt
Alleen nog maar willen dansen
Op de toppen van genot
In trance geraakt
Gestopt
Explosie van gevoel…
Spagaat
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 173 gloeiend
verschroeiend
hartverscheurend
je ziel besmeurend
zo moeilijk te keren
ook al wil men
anders beweren
langzaam kan het je verteren
Laat hem niet
z’n zaad zaaien
het zal zich in je verwaaien
voor je het weet is het te laat
wortelt het zich in je levenslust
die alles verzengende haat
wees je ervan bewust
het is een valse…
Tederheid
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 899 waarom is het achter ons duister
en voor zo licht en warm
de schaduw zit niet aan de zonkant
wij lopen langzaam richting zon
aan de voorkant smelt de warmte
ons lichaam innig tot tederheid
in de schaduw van onszelf schuilen wij
voor de zengende verschroeiende zon
teveel tederheid kan pijn doen…
De bloei is broos
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 222 je groeit
in aandacht en contacten
maar de bloei is broos
de enkele bui die valt
beregent toch tekort
het oppervlakkig wortelen
pas als je dieper steekt
meer van jezelf geeft
ga jij de mensen kennen
dan kun je zomers
voluit bloeien in plaats van
snel ontluiken en verschroeien…
Droogte gesprokkeld
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 139 jij hebt droogte gesprokkeld
het water verdampt door
een alles verschroeiende zon
lucht van hitte
doen trillen de schaduw
gekort door de zomer in zenit
stuurde de hel
brandde laaiend het vuur
in een onblusbaar inferno
hebt de laatste uren geteld
toen het leven door een
vlammenzee werd geveld…
Hard geworden tijd
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 130 Voor Selma
Probeer de ramen van
Mijn leven te wassen
Met lauw water en
Het fijnste sop;
Modderlagen, aangewaaide
Klei en verschroeiend
Saharazand verdwijnen
Voor mijn ogen - maar dan
De laatste laag die zich niet
Verwijd´ren laat!…
Afwijzing
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 115 Verschroeiend is mijn hitte.
Je bent niet bestand
tegen mijn watermassa’s.
Vruchteloos kan ik worden
als zandwoestijn.
Nee, raak mij niet aan.
Nader mij niet.…
Zout en zalig
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 25 het kan nooit goed
maar die hitte
het niet kunnen pitten
in de zon kunnen zitten
alles verschroeiend
ontzettend vermoeiend
het is altijd wat
we zijn het weer gauw zat
alleen het zilte nat
houdt ons hoofd koel
het scheelt een hele boel
zo is een avond zwoel
met zand aan je voeten
zout op je huid
zo kun je weer vooruit
en mag de…
Blaren dansen rond de liefde
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 250 Scrub de negatieve laag
die de open geest
met lagen vuil bedekt
de positieve grondlaag
gevangen houdt in
angst voor toekomst
vrees voor realiteit
lichtpunten saboterend
tot schemerduisternis
zonder helder perspectief
Laat me weer in de spots
met open ogen
blaren dansen
rond de liefde
haren verschroeien
rond m’n hart…
Komen om te gaan
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 145 het is niet warm
koel of koud
maar verschroeiend heet
zoals jij liefde geeft
in je ogen
smeult het vuur
van hartstocht als wij
brandend elkaar raken
hoger loeien vlammen
als wij langzaam
zonder te ontspannen
komen om te gaan
in het uitgeblust en nat zijn
lijkt de brand weer meester
maar je ogen vragen vochtig
om een nieuw refrein…
het gras groent sneller
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 601 ik bied je nu
mijn bloemenwei
het voorjaar is nabij
ja, eindelijk vorstvrij
het gras groent sneller
in het bloeien, laat het
zaad door zomerdroogte
niet nogmaals verschroeien
kom mijn korenbloem
je ogen zijn blauwgroen
spikkeltjes om in te struinen
een lentezon om je te bruinen
laat de wereld wijsheid weten
in samen kindzijn kun…
Laat je voeten lopen
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 923 laat die bloem groeien,
de brief hoeft niet te verschroeien
laat je voeten lopen
er zit niets tussen, niets voor.…
Zinderende zomer
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 510 Een lamlendige zomerhitte
Vertraagde zin van alledag
Verschroeiende zonnesteken
Een natuurlijk rouwbeklag
Verdorde fletse einders
Trillende zompige lucht
Een bodemloze droogte
De lome leegte zucht
Meedogenloze stralen
Zinderen de hete grond
Barsten in moeder aarde
Een uitgedroogde wond
De oorverdovende stilte
Een verstikkende atmosfeer…
verplaatsen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 52 kunnen wij
in beweging komen
de liefde
voorrang geven
onze stilte
ademen
de poëzie
laten bloeien
de wraakzucht
verschroeien
kunnen wij
wortelen als een boom
de doden voort
laten leven
onze dromen
bewegen
de stormen
laten razen
de vogels
zien herrijzen
wij kunnen de
aarde koesteren
we kunnen haar
verplaatsen…
orgastisch is het spel
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 731 ik heb de tijd en
jou maar ingelijst
in passepartout
een inkijk
moet het zijn
van wat ik doe
er is geen plaats
de hemel op een kier
zo aarden we de dromen
we hopen op
ontmoeten ver van hier
het samen mogen komen
verschroeiend
is de hand die jou
tot minares zal strelen
orgastisch is het spel
dat wij na duizend jaar
weer…
aanzoek
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 3.836 het beeld dat zij brengt
hoe kan hij anders dan bekennen
dat zij hem geen andere keuze laat
dan overvol het vuur erkennen
dat zij voor alle leven staat
doorheen het wapen van
verschroeiende overgave
heden weet hij immers dat
eens zij zijn hart ontvangt
van enige drift geen sprake
hij zich bevrijd mag weten
van de verlokkingen des vlezes…
oferande 2
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 114 er lopen kinderen naar
de lage zandduin
jonge gezichten gekleurd
met rood pigment
tere hoofden onder de
verschroeiende zon
volgen in trance
de slingerende weg
de angst is meester
de vloedgolf die liefde
ademloos smoort onder
diepe lagen zand
de ultieme offerande loopt
naar de Stille Oceaan
kinderharten verstommen
de hoofden…
Fata morgana
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 94 ik wil ze
hier niet
heb hen mijn
tanden laten zien
in de scherpe kammen
van het gebergte
ze doen snakken
naar adem op
hete glooiingen vol
klein gesteente waar
hitte de fata morgana
laat zinderen
zuurstof lijkt uit
de lucht gebrand
die verschroeiend
raspt door longen
zonder verkoeling
direct bij de hand
dit is ons land
al…
- Evenwicht -
netgedicht
3.0 met 54 stemmen 206 ervaring van schoonheid in liefde om ons heen
jullie tempels zijn duizendmaal gebroken,
staren door alle transformatie heen
muziek en creativiteit pakken
het ongelofelijke verstandelijke levensgeschenk,
zijn nauwlettend strenge leermeesters,
dankbaar en onverschillig in hun wijze doen
evenwicht in mijn geest en droombewustzijn,
niet verschroeiend…
Rouwend
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 162 Raak me niet aan, ik sla
vuur uit mijn onvergoten tranen
om de tentakels in mijn buik
ik verschroei elke hand
(ook de mijne)
Raak me niet aan, mijn huid
staat strak om de oude wonden
gehard tot een schurend harnas
tegen wat niemand mag doen
(en toch is gebeurd)
Raak me niet aan, mijn buik
verdraagt geen enkele druk
op het weivlies om…
Overpeinzen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 143 Het gegeven
Dat mijn leven
Kostbaar is
En kort
Doet mij denken
Aandacht schenken
Voert mijn pad
Naar waar het hoort
Maakt het blij
Brengt het zelfs mij
Uiteindelijk naar het licht
Met dien verstande
Hou ik voorhanden
Dat ik mij focus
En ook richt
Op grote lijnen
Negeer het kleine
Inzicht krijg als mens
Doet het verzengen
En verschroeien…
BRANDENDE LIEFDE
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 34 voor degene die het nog niet
heeft ervaren dus niet weet
pas op - liefde is soms ongenadig
verschroeiend heet
het is zo’n eeuwenoude
ronde Etna potkachel
met mica ruitje en
met barstjes erin
liefde is het je door haar
behaaglijk laten verwarmen
Komend uit een bittere
ouderwetse winterkou
wil je haar iets te gretig
omarmen en voor…
Voorbereiding
poëzie
4.0 met 1 stemmen 374 Hun schaamte en vrezen
groeiden tot een verschroeiend wee.
God had de boeken dichtgedaan,
en zou het grote vonnis spreken.
Toen dorst hun stem de stilte breken:
O Here Jezus, neem ons aan!
En ’t bonzend hart, dat ze in zich vonden,
was vlekkeloos en zonder zonden.…
Zo Rood
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 73 zo rood als
het licht waarvoor
je eigenlijk moet stoppen
zo rood als
het vocht dat je
niet mag verliezen
en lijdt tot de dood
zo rood als
de ochtendzon zo nat
wordt de dag –
het blijft niet droog
zo rood als
een vuur zo heet
als de hel verschroeiend
en meedogenloos
zo rood als
jouw lippen zo zoet
als een kers was je…
Hoe een wolf
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 673 Hoe een wolf daar danstrippelt
meer licht lijkt dan is
tanden laat zien
als het moet
Een wolf die door ogen kijkt
rondom
en naar binnen
in dezelfde blik
Hoe een wolf de jager verwacht
en zelf de dagen
verjaagt
omdat het moet
Een wolf die steeds alleen is
in toch onherkende steppe
dor en door
verschroeiend droge…