Alle inzendingen over verstenen OR ziel OR onderhuids

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

hij jouw ziel die altijd zichtbaar blijft…

nog broze schuchtere woorden zoeken aarzelend beschutting in zacht bewogen zinnen ik raap ze op geef ze een warmend plekje in wiegende wind en milde avondzon…

nog altijd rauw ontwikkelde bacteriën leiden een eigen leven zoeken een uitweg zonder te ontsnappen bloed kruipt slechts tot stolling om verwondingen te beperken een uiterlijk geslaagd tafereel maar onder dat geheel blijft het krioelen broeien als een haard die niet wil doven tot uitspraken eruptief de wonden schoonspoelen en onderhuids…

gevoel is puur en nooit gelogen dit is zo mooi…zo echt…dat voel ik Het maakt me niks uit wie wat deed vergeven is een kunst op zich ik ga voortaan emotioneel gekleed en huil onzichtbare tranen als ik in bed lig Mijn hart staat elke dag wijd open maar ik kan niet op valse gevoelens bouwen en ook al weet ik zeker dat je door zult lopen onderhuids…

ontloken woorden nog broos en schuchter zoeken aarzelend beschutting in zacht bewogen zinnen ik raap ze op geef ze een warmend plekje in wiegende wind en milde avondzon…

het leeft in alles onder de tranen in de bomen in het graf het is er altijd ook diep in mij kruipt het schreeuwt ze tot het einde der dagen zelfs dan is ze het ZIJ al dat winnen zal alles is ze ze is er altijd…

Je leeft in mij bij elke ademhaling en droomt dieper dan mijn huid die je lijf verwelkomde Je kijkt in mij bij elke hartslag die beeft in vragende vingers die menige zin liefdevol kromde…

Misschien heeft de dood zich al genesteld onderhuids, sijpelen de uren zich door de vragen, gevangen wat nog niet geschreven of beluisterd werd, een misplaatste grap, barsten in kristal waaraan je hebt bezeerd.…

Ik voelde je weet niet waarom Koos kleren vroeg de spiegel of ik er zo uit wou zien Weet niet waarom En daar belde je En meldde je Dat je langs en wat tijd En wat onderhuids Je stond in mijn kamer en ik voelde meteen en zocht het onderhuidse waarvan je niet wist waardoor Het mobiel als tussenpersoon Maar je liet het los, nam…

hoe schuldig is het kind als de streling het kleine lijf wakker maakt het weerloze hart ontkleedt hoe intens is de zee als de kleine boot verloren en verward in ongrijpbare stormen verdwijnt hoe brandbaar is de wanhoop als de man zoveel later weet dat het kind onderhuids naar liefde zocht…

Moeilijk wordt het pas wanneer je een idee hebt gekregen van wat liefde is: gemankeerd en getekend waar wonden geheeld maar niet verdwenen zijn de geleden schade, de boeien de schillen en de schilden die onderhuids verwoesten wat van geen opgeven weet op dorre bodems ontkiemt en van niets kan leven Je ziet haar in de ogen je…

vandaag had gisteren moeten zijn dan waren we ooit ter plekke geweest dat krijg je als dagen zich herhalen, zich hullen in onderkoeld weefsel wat er mis ging? We verbreken zwijgen niet door in woorden te vervallen uren lijken alsof nooit geweest, hooguit op een padenstelsel door onbetreden bos binnensmonds zwelt een letterstroom aan…

onderhuids roze verstopt in magnolia belooft nog veel meer…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

hij is de tunnel van mijn ziel…

Gekwelde bloemen die nog even in kwalijk water overgeven; verwarde kip wier lege tenen in de lucht van toen verstenen... vreselijk is het woord 'stilleven'. ------------------------------- uit: 'Manke vliegen'…

Stekelige bol Bescherming tegen gevaar Onderhuids gekwetst…

heimwee naar wat was vol onvergoten tranen onderhuids gemis…

De wind fluisterde over de verhitte aarde Het water kolkte verkoelend langs de benen Is het nutteloos dat ik met gesloten ogen in het verre staarde Waarnam door het licht te verstenen Het gras kriebelde aan de tenen De ziel verhief zich zonder dat het me zorgen baarde De zintuigen gescherpt ervoer ik de natuur in haar waarde Zo hard in haar…

Koffer staat al klaar Geniet met volle teugen Onderhuids bij mij…

Jij, die weet dat ik geen onbeschreven blad ben maar getekend door woorden mij kunt lezen nu ik naakt voor je lig en ik mijn ziel in je lichaam schrijf Jij, die behoedzaam de blaadjes van mijn hart omdraait als ik er hardop uit voorlees ezelsoren vouwt in mijn kwetsbaarheid zodat ik weet waar ik gebleven ben Jij, die weet hoe je onderhuids…

buiten regent het niet alleen daar inwendig worden longen en hart belaagd door windvlagen elkaar verdrijvende stortbuien hagel tart lever en nieren die vergeefs proberen te schuilen onder middenrif en maag dichte mist omhult de hersenschors slokdarm en luchtpijp zwellen gestaag milt en blaas staan bijkans op springen elleboog enkel en knie…

geen man meer, nog geen vrouw met zijn speeksel me wassen zou hij die het brood bijna breekt het licht net niet dooft zich nauwelijks uitkleedt me rakelings aanraakt (o de paarse bessen van zijn tong hoe blauw het dons van zijn dijen rijzig eindigend in nog zachter) met hem wil ik slapen gaan in dag noch nacht tussen wolk en gras verstenen…

Geen spelt is meer te krijgen Werd op onze mouw gespeld Gebakken lucht verzwijgen Een boterham kost meer geld Molenwieken gaan verstenen Niemand weet meer waarom Van haver tot gort is verdwenen En de wind die maalt er niet om…

, waar de vreugdebeelden tot verstilde ruïneresten verstollen en verstenen, net als het blinde bloemenmeisje van Pompeï.…