Alle inzendingen over verstoren

Ik ben een meer Een rimpelloos water Waarop blanke lelies tronen Het ruisend riet Laat zich niet storen En neuriet zacht haar lied Een zonnestraal Breekt door mijn water En golvend groeit Haar warmte voort Geen zuchtje wind geen vogel zal deze droom verstoren Want God heeft er met Zijn handen de stilte uitverkoren…

de horizon danst waar het land verstilt trillen torens in blakende zon nog zoekt de vogel in schaduw een schuilplaats zwijgt het gevleugeld orkest dat fluitend de zomer had ingezet stilte heeft een klein staartje in de roep om een bruid verstoren koren krekels de rust met hun paringsgeluid…

kunnen wij nog spelen in een tuin waar appels rozen zijn als ik ze pluk komt klein venijn de oogst verstoren verhaalt haar doornen toch ga ik af op bellefleuren manden vol met schitterende kleuren de rozen in mijn hand heb jij geschikt tot oogstpalet en zo hun warm aroma blootgelegd…

Kijk naar jouw foto naast mijn bed en dan is het net Alsof ik je stem weer kan horen, niks mag zo’n moment verstoren. 10 seconden dan ben jij weer weg en ik leg Voorzichtig jouw ring naast die van mij, effe een kort momentje blij!…

maar nu ik mij ook kan laten horen zal ik ook zeker papie's dromen eens verstoren. ik ben het eerste van de kroost, daarom zeg ik chanté, proost.…

in de stille nacht waar engelendromen vrede aan deze wereld beloven een sneeuwtapijt in zilverwit zacht geglinster van een ster weerkaatst zal een baby in liefde geboren zachtjes huilend de stilte verstoren waar vertwijfelde harten zich vullen met hoop dat toekomstdromen verscholen liggen in gesloten ogen van een kind…

resten van de nacht overwoekeren de stad gespuis en hoeren kruipen richting donkere tijden hebben hun levens aangepast aan de zinloosheid van het bestaan sirenes verstoren de stilte gordijnen bewegen ik sluit mijn ogen uit pure gewoonte en drink me zat tot dat men mij vergeten zal ik heb geen antwoord op de vragen, nee, die heb ik nooit…

Een aswolk kan het luchtverkeer verstoren. Je raakt besmet met q-koorts door een geit. Maar wat me deugd doet, als bibliofiel: de boekenverkoop blijft gewoon stabiel. --------- ...ondanks de crisis en de introductie van e-books, steeg de boekenverkoop in 2009 met 0,2%...…

handen strelen verstoren het zwart dat omhult vergeten het hart dat zich verschuilt zoekend naar de woorden naar de maan laat me los streel mijn lichaam in het licht maar laat mij gaan je handen vergeten mijn gezicht streel mijn ogen doe ze dicht laat me zien zodat ik voel en alles zie zoals het is…

ze waren er niet op uit om de orde zomaar te verstoren dikwijls werd hen de deur gewezen terug het bos ingejaagd men bleef ze voelen en ruiken zelfs op grote afstand op een dag stonden ze daar onontkoombaar dikhuidig in de huizen ik houd van olifanten die onverhoeds in kamers verschijnen om behoedzaam plaats te nemen…

Niets kon het beeld verstoren schier onaantastbaar leek de schijn van veiligheid tot de dag van Murphy aanbrak genadeloos het besef doordrong hoe kwetsbaar het leven is hoe dankbaar je zou moeten zijn met het grijpbare geluk van de onberekenbare morgen die soms moeilijk bereikbaar is maar toch altijd kansen biedt voor wie open staat…

beiden weten dat een geluid een geur een moment maken kan dat je gedachten niet te controleren zijn ik voel je vaak nog steeds merk dat je aan me denkt herinneringen in je opkomen je probeert dat te verdringen onze band is onvergankelijk niet afhankelijk van of we elkaar zien en horen ik wil je nieuwe liefde niet verstoren…

verwarrende gedachten verstoren zijn versteende rust vermeerderen gespaarde krachten verhogen zijn beleefde lust vergroten de intense vreugd verfraaien een gefluisterd woord verdringen zijn vergeten jeugd verslappen het gespannen koord verbazen jan en alleman vergeef hem alstublieft verzeker u dat het echt kan ... ... verdraaid, hij…

Duivelse machten verstoren wreed de heersende vrede van het koninkrijk Twee angstige wezens verdwaasd in strijd, opgelegde keuzen innerlijk verscheurd Knellende ketens liefde ontkracht, warmte ontnomen in haat en bedrog Oorlogswonden tekens van werk’lijkheid, ‘t onontkoombaar einde van een falend verbond…

En net toen ik dacht dat niets mijn rust nog zou verstoren was er dat grijze monster en de stilte ging verloren De vogels vluchtten uit de bomen en niets was meer dan het leek alleen de zon bleef brandend staan op mijn huid zo teer en bleek En ik keek naar boven in het niets waar de rust was weergekeerd geen monsters meer, wel de vogels…

Gevangen in het duister medicatie niet verlicht Geen troost is groot genoeg geen tolerantie toch voor luister Flitsen verstoren zicht weer een aanval voor de boeg Communicatie wordt vermoord contacten niet verdraagbaar Het is zomer het is mei deprimerend kan het zijn Een jaarlijks nieuw begin opbloeien van leven Beter worden van de…

Doe een doekje om de klok het kan de tijd verstoren door het verstrijken van de tijd is al wat was: verloren Het zijn de uren van voorbij die aan belang gaan winnen herinneringen in een lange rij komen het huis weer binnen Een levenssnoer vol diamanten geslepen door het leven mooi, aan alle kanten zullen rust en vrede geven…

Hersenrot! Alzheimwee! Tena-afhankelijk! Gaan wij dan zomaar de mist in? Welneen! Dankzij dit pientere laboratorium pak ik de fles dus en neem er nog één…

Ontstaan uit zelfbedrog verstoren duivelse machten wreed het koninkrijk waar vrede altijd heerste Daar strijdt haar angstig wezen innerlijk verscheurd door opgelegde keuzen Ooit onschuldig en vrij geboren om te leven werd geketend en onthand het echte gebroken Maar eens de oorlog uitgewoed verschijnen glanzende muren spiegels van…

in die stille nacht waar engelen dromen vrede aan allen deze wereld beloven wacht een sneeuwtapijt zilverwit waarin zacht geglinster sterren weerkaatst zal een baby in liefde geboren zacht huilend de stilte verstoren en vertwijfelde harten vullen met hoop dat hun toekomstdromen liggen verscholen in gesloten ogen van dit…

ze weet ze feilloos te vinden mensen die met schrapen de wereld steeds hoekiger maken waarvan woorden de verbondenheid verstoren in het vriendelijk en respectvol omgaan met elkaar een laatste sneer dan verdwijnen nooit iets positiefs in het onverwacht verschijnen als surprise ook hun afscheid opmerking glijdt vaak vol venijn…

ik zag je driftig schrijven in het natte zand woorden die jij van de daken had willen schreeuwen maar je kon de stilte niet verstoren van het eindeloze strand waar meeuwen keken naar de sporen van je voeten in het cirkelend zoeken naar een karig maal zij vonden slechts je boeken de woorden opgevist door een trage vloed van…

zacht gekozen tedere woorden die de sluimering verstoren in ons verslapen liefdesspel liefdevol vertrouwd gelaat schenk mij je passie terug duizenden rode rozen wachten tot jij mij binnenlaat toverfee ik roep om jou een stem half in rouw smacht naar hartstocht van mijn dierbare vrouw…

in de woelingen van een tijd waarin nog niets vastligt rijgen we momenten aaneen tot een bestaan op zachtmoedige dagen zoeken we woorden om te zeggen wat we misschien bedoelen niets nog staat vast de dingen lopen zo schitterend uit onze handen zachte briesjes verstoren de schijnbaar strakke oppervlakte alles nog doorstaan we met glans…

De omgekeerde bladzijde tracht de stilte voor te blijven nu niemand, zelfs jij niet mijn gedachten kan verstoren ontroering brengt meer kalmte dan zwijgen eenzaam kan vertalen lichaamstaal blijft onveranderlijk door intieme artistieke streken gelaten in liefdesverdriet gestreeld breng ik mijn ziel terug naar zee en kijk ik naar de schepen…

Een pensionado gaat de rust verstoren het dringt door merg en been, zijn hoogste lied op de dag des Heren - 't deert hem niet - met heggeschaar en zaag en accuboren "Oefening baart kunst!…

ontelbare korrels op het wereldstrand duwen rollen verdringen elkaar in machteloosheid in blinde razernij stormen stenen naar het strand verstoren verstilde rust veranderen de structuur in wanhoop verkrampen de korrels lossen op in nietsontziende golven van brute macht tot de zwartste nacht het overneemt ontelbare korrels…

Wanneer zij haar stem laat horen, Trilt mijn huid, Haar klanken haar geluid, Die mijn adem verstoren. Dan wil ik geloven, Als dit de hemel is, Het paradijs, Dat ze mij beloven.…

ik ben speels in mijn oudheid echoot met naklanken die voorzichtig het ritme in mijn hart verstoren…

Geen overdaad of wellust die verstoren zijn gemoedsrust. Hij bewandelt de gulden middenweg en er is nauwelijks tot geen sprake van pech. Genot is wat zegeviert, terwijl alles in en om hem heen welig tiert...…