1920 resultaten.
De man uit mijn dromen
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 1.434 Ik zie jou
In de verte
In gedachten
In de mist
Ik hoor jou
Stille klanken
Zachte tonen
Alsof ik wist
Alsof ik altijd
Heb geweten
Dat jij bent
Dat jij bestaat
Mijn liefste
Niet nu maar eeuwig
Jij die niet opgeeft
Jij die nooit gaat
Ik wil je kennen
Jouw warme fluister
Jouw zachte lichaam
Mijn mooiste nacht…
Big Bang
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 736 Voor er puin door het ruim dreef
Voor de klok ons verder joeg
Was er een knal uit het nulpunt
Een natuurwet propt de stof samen
In een kruitvat, een zuigend gat
Die sterren, nevels, stelsels slikt
Versnellend in de verte dijt het uit
Met een golflengte voorsprong
Als een naald die in het rood schuift
Toen nam god het over
Hij legt…
Ontdooiende wintermuziek
netgedicht
5.0 met 24 stemmen 102 overal waar jij
verscheen gaf natuur
acte de présence
zag in de verte al
de knoppen van
bloemen zich openen
om in volle
nieuwsgierigheid hun
hart aan de kijker te tonen
struiken ritselden
bomen ruisten hun
groene welkom melodie
de vergeet-me-nietjes
in het gras wisten
al meteen dat jij er was
adembenemend
hoe zij groeiden…
zon op haar heuvel
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 1.324 een brunette met ‘n euvel
lag haar venusheuvel
stiekem bij de Sint Jansbeek
te bruinen tussen de gladiolen
vóór de haagbeuk-haag
van de Begijnenmolen
in stadspark Sonsbeek
op het heetste uur vandaag
ze hoorde in de verte
donderen
uit richting Velp
ze zei ‘help
als het weer daar
gaat donderen
moet ik mijn heuvel
als de weerlicht…
Sint Maarten
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 323 ’t is donker buiten en koud
lampionnen schijnen als spoken
de wind wil ze uitblazen
denk ik, diep in m’n jas gedoken
in de verte zie ik het vuur al
ik ruik de rook tot hier
straks speculaas en chocomel
en de grote mensen bier
ik sta in een cirkel van licht
voor warm en achter koud
het vuur danst als een geest
terwijl de tijd zich verdicht…
De prinses is gestorven
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 935 In de verte vlucht een ree.
De prinses is gestorven.
Aan de muur, naast de kast waar de verzonnen namen
zijn opgeborgen, hangen keurig ingelijste verwijten.
Herinneringen vergelen als kranten in de zon.
De prinses is gestorven.
Als scherven van beloftes krassen
de kraaien in het stille winterland.…
In vallende vloed
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 91 schaduw en licht
in doen en laten
een tweeling
jij en ik
jouw lach
sprankelde hoger
mijn tonen klonken
vaak lager in
samen praten
de uiterlijkheden
waren niet congruent
zij een heerlijke griet
en ik tenslotte
ach een aardige vent
maar in ons
liefdesland was het
zelden hand in hand
altijd lokte zee en onder
geweldige wolken de verte…
In rood gedood
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 62 je hebt de zee
zien komen
steeds meer water
tussen duin en
de verte van je dromen
ze bloeide tot
schuimwitte bloemen
die in lange rijen
omsloegen met
donderend geluid
zon weerkaatste
op ontelbare botten
die de vloedlijn
markeerden als het
vroegere kruiend ijs
bizar beschreef zo
dood het sterven
der mensen in een
niets ontziende…
de kleuren van de hemel
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 367 Wanneer ik mijn ogen sluit,
zie ik in de verte de heldere,
blauwe lucht en daarna,
een uitspansel van nog niet uitgevonden
kleurenwoorden.…
Moederland
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 1.053 Ik sluit mijn ogen
snuif de geur
van wilde bloemen
en voel de zon op mijn gelaat
even voel ik mij terug
in Afrika
ver weg van hier
was ik maar daar
hoor ik het gebrul
van leeuwen in verte
voel ik het hete zand
onder blote voeten
even visualiseer ik
de lange tocht in de woestijn
rituelen en gebruiken
beleef ik weer de meisjespijn…
En ga
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 319 kleine mens, onbezorgd
schrijft over het leven
verzen gevuld met wijsheden
of stukjes flard, een inzicht
af en toe een boze droom
de regel is er is er geen
dat regelt en neeft beter
dan wat ritmisch bemeteren
op kadansen liggen veteren
tot suggestieve willekeur
maar doe het dan toch zo
in de verte, in de woestijn
wordt geroepen van ikke…
Stervensuur
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen 2.262 Als een grote vogel
vluchtte ze uit mijn armen
vloog ze naar de verten,
eindelijk uit haar kerker bevrijd.…
Voelden ons goden
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 112 ik wist de verte
dichterbij te halen
zon te laten stralen
op het stille strand
we liepen
hand in hand
de wolken voorbij
voelden ons onmetelijk vrij
nog spoelden
schaduwen aan die door
het kuivend wit van
golven werden verzwolgen
de duinrand liet
verrast zijn vlinders gaan
zij dwarrelden al
spelend achter ons aan
we voelden…
Machteloos
hartenkreet
5.0 met 6 stemmen 525 Slechts mijn oren vangen een voortdurend
geruis op, ergens uit de verte
Een daverende golflslag roept mij
en ik vervolg mijn weg
die niet en nooit zal eindigen…
Dit ritselt
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 241 ruikt naar kuil
cirkels door het gras
trekt de tractor
er achter verbergt het bos de stad
als was zij er niet eens
aren knikken heftig ja
het geluid van werken
betrapt me
wielen raderen door het witte
ritselland
een kladblokje wappert
op de weg naar Jelsum
een klein jacht
jakkert door de aarde
als was zij er niet eens
in de verte…
Zijn laatste vacht
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 77 bevroren kraken dennen
wortelend in permafrost
nog is er geen ontdooien
ik voel je kou
droom witte vachten bij
het grijsblauw van je blik
in ogen die
de verte weten in
het sneeuwblinde vergeten
het universum kruisen
in vertwijfeld zoeken naar
wat noorderlicht als tegenwicht
nog lacht de poolbeer
in zijn laatste vacht onwetend…
Gewassen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 121 Langs het pad liggen
kleine kiezels met
her en der wat
ontluikend onkruid
in de verte snelt
een haas langs
een lodderogende koe
net niet gevangen
paarden staan op
hun achterste benen
wapperende manen
dansen in vrijheid
gierende geur geeft
bleke neusjes vleugels
bramen binnen handbereik
soppen nog niet plukrijp
in vochtige…
mijn antwoord
hartenkreet
4.0 met 20 stemmen 1.518 kolkende golven
woest als mijn gevoelens
verslindend als wolven
beukend tegen rotsen
en rustend op 't zand
wind die rukt
aan mijn haar
en plots in de verte
sta jij daar.
kom, geef me je hand
zeg je zacht,
je kust me en lacht:
gedaan wat ik kon
alles gegeven
maar met jou wil ik verder
voor altijd
en niet slechts voor
even.…
Het sterven van kleuren
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 33 we avonden
stilte in het
sterven van
de kleuren
in het licht
nog helder in
de verste verte
maar vervloeiend
en niet meer
direct gericht
onder deze
hemel zullen wij
virtueel samen
komen om dromen
te laten uit komen
want wij gaan
komende dagen
kleuren met accenten
van ontmoeten en
verrassingen die niet
geënt zijn op samen…
Tussen bijbel en banjo
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 422 stofwolken benemen het zicht
op zandgeschuurde bergen
toch ziet hij de verte zingen
van wilde bloemen in het land
tussen bijbel en banjo
klopt Doc zijn pijp en Sara
wakkert het vuur aan, speelt
de rimpels uit zijn lijf
onvervalst klinkt daar als
echo van een waterval
een stem, white blues Jimmie
klatert in het schrale dal
hij verjaagt…
batterijen incluis
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 336 buitensporig
de verte in kijken
alsof het niets is
hoe ik correcties
ontvang
op zelfontplooiende wijze
als een bezwering
van het perfecte organisme
buitensporig
hoe de weg versmalt
wanneer je je land achter je laat
hoe de fantasie
verschaalt
in de weerspiegeling
van de werkelijkheid
hoe makkelijk
de eenvoud uit zichzelf rolt…
op schoot bij de oorsprong
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 423 mensenzee en het diepe
spoorloos op vingers van zout
ik wou dat je daar bodemloos
kon vallen in een bedwelmend bedaren
en gewichtsloos zweven op de nevel
mezelf ontrukken van boven en onder
maar ook weer wil ik er niet eeuwig blijven
uit het niets of vanuit het vaderland
het vamen van de wind van verandering
duikt plots op als een noodbel in de verte…
Dromenvanger
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 1.522 Op lege dagen - zoals deze
wanneer vogels weggevlogen
mij verlieten voor een verte
die ik nemen kon wellicht
dacht ik aan langvergane dagen
van verlaten witte wolken
die genomen door de vogels
zomerden in vergezicht
In winters hing ik niet aan slaap
die was voor dwazen - radelozen
nee - nog liever brandde ik mijn ogen
rood in evenwicht…
geboortelandschap
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 2.180 Laag op laag
van sporen in de verte
evenwijdig aan een romp
loodrecht op een hoofd
dat scheef hangt van verbeelding
afgetekende bergen
op de vlakte van herkenning
als een gewei-van fractalen
vogels in V-formatie
bomen strekkend in lange latten
het Noorderlicht
de boodschapper van de zon
ergens het zuchten
van een mens op papier
schepsels…
Passanten in de mist
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 168 Waar is die man , waar zijn zijn zilveren haren
't is dwaasheid hij nadert me
ik voel de vloed in de verte zijn golvende kruin
daar komt het lastpaard dat ik mis.
Ik neem de dag als dwaasheid op
met de ongedekte haardos
straks vat ik zijn hand
van oude dromen die hij dacht te vergeten.…
Allemaal steden
poëzie
4.0 met 16 stemmen 7.856 de stad weifelt over de huizen
de morgen vaart over de daken
de stad binnen
de zon staat op tussen de huizen
onder carillonmuziek
de mensen wandelen in het donker
als het elf uur is
de zon spoelt aan op de daken
aan het strand van de verten
ligt de stille zee der lucht
waarin het schip van een kerktoren
flikkert
in de buik…
We drinken met onze ogen
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 1.620 En alle gevoelens en gedachten
die we in ons hart meedragen
drinken we met onze ogen op
in de schoonheid van de oneindige horizon
terwijl de zon ons in de verte een
laatste goedkeurende knipoogje geeft.…
linkshandige waanzin
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 244 wat je ook beweert
de zee is geen gezichtsbedrog, geen verzonnen
signaal van mijn gekte
tussen mij en het uitgevouwen
getij
-elk ogenblik beschreven-
geen zoutige analyse
opdat ik zou kunnen genezen van de stilte
of van de watermannen uit jouw sterrenbeeld
die met stukjes spiegelglas de verte
van een rivier nabootsen
wanneer ik…
DROMENDANS
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 313 De glazen dansvloer
van mijn dromen
met muziek sereen en zacht
neemt me mee
naar stille verten
waar jij vol verlangen wacht
Hand in hand zweven we samen
van alle last en druk bevrijd
langs het licht
van duizend sterren
door de grenzen van de tijd
Begeleid door zang van koren
ijl van zuiverheid en pracht
dansen wij
langs zilveren golven…
In een doosje
hartenkreet
4.0 met 17 stemmen 784 Aan de horizon
breekt de nevel
als in
een sprookje
Zonnestralen
besprenkelen licht
als feeënstof
over golvend water
In de verte
verschijnt een loper
Stap voor stap
betreedt hij dit theater.
Het verhaal vertelt zichzelf
Van die wonden
van de oude boomstronk
die zich angstvallig vastgrijpt
in moeder aarde.…