Netgedichten

netgedicht (nr. 30.606):

Passanten in de mist

Waar is die man , waar zijn zijn zilveren haren
't is dwaasheid hij nadert me
ik voel de vloed in de verte zijn golvende kruin
daar komt het lastpaard dat ik mis.

Ik neem de dag als dwaasheid op
met de ongedekte haardos
straks vat ik zijn hand
van oude dromen die hij dacht te vergeten.

Spoed me naar zijn wangen
het hek flankeert onze zijkanten
terwijl hij struikelt vol van herfst en winter.
't Is dwaasheid hij nadert me.