inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 30.716):

Mijn vriend

Ik zag je slenteren langs het asfalt
dat trachtte je te spiegelen
in fijne vlokjes sneeuw, doch
je handen waren diep verscholen
in een dadeloos gebaar

het leek alsof de vrucht van tijd
onrijp jouw ziel vertolkte
in de oude jas die jij dacht
te hebben afgedaan, doch
de rafels

trokken diepe sporen en knoopten
het kruispunt aan jouw emoties

slechts mijn gebaar sleutelt
aan jouw wonden en naar ik hoop
heb jij je rust hervonden

Schrijver: elze, 9 februari 2010


Geplaatst in de categorie: emoties

3.8 met 10 stemmen aantal keer bekeken 731

Er zijn 8 reacties op deze inzending:

Quicksilver, 15 jaar geleden
Bijzonder mooi invoelend gedicht!
Redcloud, 15 jaar geleden
Heel mooi verwoord dit.
Hilly N, 15 jaar geleden
Een prachtig gedicht
Verhavert Martine, 15 jaar geleden
rakend elze
lijda, 15 jaar geleden
een klein gebaar doet wonderen.het is voelbaar in jouw gedicht.
pama, 15 jaar geleden
Mooi gedicht.
Martien Montanus, 15 jaar geleden
Heel mooi, het begaan zijn met.
Henk Knibbeler , 15 jaar geleden
Wat een pracht van een stuk werk, ja, ik lees er dwars doorheen, het gaat ook door merg en been!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)