Alle inzendingen over vertrouwd

Soms als ik denk dat ik leef loop ik rechtop en spuug ik het in mijn eigen gezicht Zo vertrouwd als het voelt is het ook…

En als we daar samen liggen In het vertrouwde duister van ons thuis De dekens als vrienden om ons heen geslagen De rest enkel zachte ruis Dan begin jij waar ik eindig En ik begin waar jij mij raakt En als ik niets zeg en jij zwijgt Praten onze lichamen welbespraakt Een taal onbekend maar zo vertrouwd De magie van de nacht die zich ontvouwt…

Wel vertrouwd, maar niet oprecht Het gevoel is over, de verliefdheid weg Houden van, te snel, te jong Ik zou willen dat het anders kon…

Een aannemer uit Hazerswoude die zijn personeel niet vertrouwde ging zelf aan de slag 'k wist niet wat ik zag toen hij daar een luchtkasteel bouwde.…

Toen zijn pijnen niet meer werden bedwongen, heeft hij de dood vertrouwd, en naar zijn gunst gedongen, en in zijn laatste dagen, als op een vriend gebouwd.…

Vertrouwd alleen....…

minnaar -------------------------------------------------------- uit: 'Het comfort van een vertrouwde minnaar', 1989…

rode stippels zwart met goud alles donker maar zo vertrouwd schim van licht wil je gaan of heb ik je gewoon weer niet uitgedaan?…

Golvende beweging Op en neer Terwijl jij wegging In één keer… Ik was naïef Vertrouwde jou Mijn lief,……

…En de oceaan zal door tranen drijven omdat je hart niet kon blijven Handen bijeen kan geen zee behouden ondanks dat je het leven vertrouwde……

Wat ik met je moet ruilt met de vertrouwde angst wat ik zonder je zou. (niets)…

als ik de dichter in mij begraven zal laat ik de woorden weg bevrijd me van wie ik ben de zee wast mijn herinneringen schoon en pijn zal niet vertrouwder zijn dan geluk in mijn schuur de ongeopende dozen altijd minder nodig dan je denken zou in deze haperende krakende wereld word ik een balling die niet terugdeinzen zal…

Lichtend in het schemer, onbekend en toch zo vertrouwd, een vertwijfeling. Een aanraking van het eigen zijn!…

ik ervaar en zie beaam volmondig onder die boom mijn vertrouwde stek veel fantasie is er niet nodig droom je droom op een rustige plek…

Als op een vriend gebouwd Toen zijn pijnen niet meer werden bedwongen, heeft hij de dood vertrouwd, en naar zijn gunst gedongen, en in zijn laatste dagen, als op een vriend gebouwd.…

De dichter is dood niet dat ik hem goed kende maar een beetje vertrouwd was hij me wel niet dat ik hem veel las maar ik hield van zijn blik niet dat ik hem zo mis maar echt jammer dat hij er niet meer is…

ik wist niet kind hoe het zou zijn jij in mij voelde vertrouwd ik dacht dat niets mij méér kon geven maar nu ik jou in mijn armen houdt besef ik pas het leven…

Nauw'lijks waarneembaar De vage contouren In de verte - En toch vertrouwd De toekomstvormen In de verte die Mij in dit lage licht het Vertrouwen geven om door te gaan…

ik heb de winter begraven spade voor spade heb ik haar toegedekt en op de oude, koude laag zal de iris in warmte bloeien blauw als een lentelucht waarin de vogel weer haar vleugels strekt en wiegt vliegt naar een stek de vertrouwde plek waar ontluikende knopjes zich vormen tot een bladerdek door de verste verte beieren vertrouwde…

Goh, jouw stem weer te mogen horen en weet je wat het gekke is het klonk meteen alweer zo vertrouwd die warme klanken in mijn oren…

Mama je ogen zijn zo vertrouwd en lief al ben ik ouder, ik blijf toch je hartendief.…

De schoot van de stilte uur van de nachtwake vertrouwd raken met duister gehuld in het niets als wij de oren en ogen sluiten mijn dagen in het klooster 1…

Is het waar of ben ik aan het dromen De nachten ijzige koud De dag niet meer vertrouwd Jij mijn Fata Morgana Hoe kom ik hier uit…

... als je naar mij lacht als een zachte warme deken voelt jouw liefde zo vertrouwd wordt er niet meer omgekeken niets gesloopt, enkel gebouwd…

Ik loop nog wel eens in de blinde, door de mij vertrouwde straten rond om ergens nog iets van terug te vinden maar er weinig bekends meer vond. Het zal mij nimmer meer gebeuren, hetzij in deze of gene straat dat een van de mij vertrouwde deuren, zoals vroeger,voor mij opengaat.…

Hij was vertrouwd. – Het ondoorgrondelijk leven is mij de donkere despoot geweest. --------------------------------------- uit 'De adelaarsvarens' (1988)…

Zo vertrouwd in mijn hart nabij een stroom van woorden waaiden in de wind mijn hand gleed uit de jouwe wrakstukken zinken dit te late einde een nieuw begin…

zeker van zijn zaak was hij niet treuzelend stond hij op de rand onhoorbaar met zichzelf in discussie totdat hij die vertrouwde hand op zijn schouder voelde, wist hij dat het goed was en sprong…

haar lichaam nog een roerloos glooiend landschap vaag en zacht ontplooiend in het binnensijpelend licht zoals zij zich stilaan ontvouwt haar contouren krijgt mij zo nabij mij zo vertrouwd…

er zijn altijd meer kleuren dan je denkt zo heeft elke dag z'n eigen kleur ieder dagdeel z'n vertrouwde toon en het uur zijn tint goddank ben ik niet kleurenblind…