Alle inzendingen over verwachtingsvol

er was geen weg toen ik jou zacht mijn armen gaf in eerst ontmoeten je lach en ogen wezen mij het pad ik bloemde in de borders als verwachtingsvol éénjarige jij groende in het geven en bloeide snel het eerste blauw na een lang leven wij zijn de winter doorgegaan en voorjaarden in groeien ook deze zomer geeft de zon…

je beeld mist een hand maar rankt in vrouwelijkvol je zachte lijnen verwachtingsvol kijk je me aan ik voel je als de mijne al eeuwen sta je te verleiden en met je rondheid mannen te verblijden ze lijken je mysterie te doorgronden maar voelen in zichzelf tal van diepe wonden ook zij missen de hand die jou in replica's op sokkels…

't Gewelf strakblauw Zonnebloemen Bootjes Vrolijk vliegende vlinders Zoals dat hoort Levendig De dagen prijzen jullie Nieuwelingen Deze eeuw Verwachtingsvol in jaren Gedijde tijd In toekomst...! Verona/Florence - Toscane; 2011/2009…

Mysterieuze klanken doorweven van schoonheid gouden klanken zo betoverend als zij zingt Weerstand smelt door brandende liefde de ondergang lonkt via haar stem verstand verdwijnt in haar nevel Ondergang gehuld in ragfijne tonen gevoelens die heersen in het hoofd harten die verwachtingsvol kloppen Dromen van klanken gehuld in nevel we…

Kind zoals jouw hart vanavond klopt verwachtingsvol gevuld met hoop diep verborgen ook wat angst zie ik in je ogen Sint voor jou een mysterieus figuur die vreugde brengt door geven je wensen kent en alles weet van diep verlangen Vind deze avond tussen geschenken kracht van het intens beleven en blijf altijd geloven in dromen…

Drie peuters lopen geruisloos het tuinpad op, hurken voor het tulpje, het vingertje, eerst voor zijn mondje wijst nu het tulpje in, verwachtingsvol kijkt hij zijn vriendjes in de ogen en fluistert: Mooi hartje he?…

Ik huil nog steeds jouw tranen van jouw immens grote verdriet welke jouw hart heeft doen breken alleen weet menigeen dat niet Ik huil nog steeds jouw tranen mis de warmte die je me gaf voel nog altijd jouw nabijheid wanneer ik kniel hier bij jouw graf Ik huil nog steeds jouw tranen over het geduchte gemis kijk verwachtingsvol uit naar…

door de mensen al verwacht en wordt zijn naam nu door iedereen gekend of is het soms een oud verhaal dat werd bedacht heeft hij op aarde ook écht vrede gebracht werd door ons onze Verlosser niet herkend stond hij dan niet als een heilige bekend hoe zit dat mam en ik vertelde hem toen zacht Hij was beslist een wondertje dat wij verrukt verwachtingsvol…

in lege uren verspelen minuten hun verwachtingsvol spel tegenstrijdige emoties en verlangens opteren voor snel om zinloos te vullen door realiteit in luchtkastelen te hullen golvend op wind spelen als kind met vuur van het moment grenzen verkend tot jij opent in een vergezicht ik dicht bij je wil zijn nog vertraagt tijd als…

Ik huppelde zoals vanouds weer aan je hand, en keek mijn ogen uit, naar etalages met lichtbogen, verwachtingsvol van Kerst, dit keer. Bomen getooid met ballen, piek en sneeuw, engelen met ‘peis en vree’, kerstman met versierde slee, huizen vol hemelse muziek, konden mij niet echt bekoren.…

Zachtvochtig geopende lippen, verwachtingsvol trillend. De grijze ochtend, hoopvolle meeuwen op de deinende wind.…

klokhuis maakt appelvlees daaromheen spant de schil rond, noemt “Elstar” laat zich eten hapsgewijs slurpt, geurt rijk verwachtingsvol want bomen groeien door in de buik, laten zich dragen van heinde ver en terug een naam verandert in avondfruit de kern is een huis door pitten bewoond op de zuidelijke helling van de hoge berg Jinjan…

schapenwolkjes dribbelen in de lucht kondigen de komst van lammetjes aan steeds meer blauw verschijnt spontaan door de steeds warmere voorjaarszucht lenteklokjes tingelen nog onbevrucht met harten die verwachtingsvol open gaan ze voelen zich voor even nymfomaan als ze de bijen lokken in hun vlucht maar als alles eenmaal groeit de nieuwe…

tevreden met haar rood gestifte mond sluit haar ogen en voelt hoe zij zelfs nu past bij het vloerkleed en de gordijnen Op hoge hakken stuitert zij uit het beeld vraagt of het zwarte ondergoed wel past onder haar doorzichtige bovenkleed met lange splitten aan beide, ronde zijden Ik zeg haar dat alles past met zo'n lichaam dat verwachtingsvol…

Verwachtingsvol keek zij omhoog zijn ogen kon ze "lezen" ze had toch niets te vrezen ?…

Zoals je hier nu bent Zo werkelijk ben jij mijn lief Ongetwijfeld verscheurd Vertwijfeld, beurs Lauw en murw Maar verwachtingsvol Naar je ik, naar binnen Luisteren in dichtheid, mist haast.…

Ach, de wereld is anders dan men wenst zag ik toch je ogen vrolijk blinken je naderend in verwachtingsvol begeren en zou je mij niet telkens weren zodat we op de liefde kunnen klinken voordat voorgoed ons geluk verflenst.…

ik zag je in een zwaai een hoofdomdraai je keek me aan in een verwachtingsvol begroeten toch kende ik je niet het was het ritme van je voeten je gelaarsde benen die constant mijn aandacht vroegen want ik liep achter je je lijf vertaalde in bewegen wat jij had weg te geven ik was op slag verliefd in draai en zwaai vergist het toeval…

met het hart op de tong en de angst in de maag zie ik je komen en spreek ik je aan met het woord in de mond en de brief in mijn hand kijk ik je verwachtingsvol aan met een hart dat hard slaat en mijn knieen die knikken denk ik: mijn hemel wat heb ik gedaan met het vuur in de sloffen en de tong op de grond ben ik heel hard naar…

het geroezemoes verstomde toen jij stilte bracht in een lach die alle blikken zag en een welkom voor ieder had geen nederige verontschuldiging voor het onderbreken van gezelligheid maar een verwachtingsvol nieuwsgierig zijn geen woorden wel een massaal mantraal bewegen waarin wij elkaar de zegen geven in vluchtig raken om…

Verwachtingsvol blijf ik, Uw vrouw NV http://dingenvanalledag.blogspot.com/…

de nacht schenkt schoonheid aan de wijze dichter een meisje dat groots gehechtheid, lieflijkheid in veelvoud naar zijn ziel laat stromen zodat hij weer ten volle voelt leeft in zoete dromen * zijn handen rusten op de glans van de klavieren ogen strelen over het doorleefde hout hij trekt alle registers open speelt verwachtingsvol…

Verwachtingsvol schreef ik, nog kortgeleden: Moge het zo zijn, dat alle dagen in dit jaar te gaan als een feestdag u komt groeten...…

een druppel aan de dakgoot groeit nog verwachtingsvol in de eerste paar seconden met uiterste spanning op de uiterwaarden en in de tegenspraak de tensie de enige reden van bestaan op het randje van barsten niet om zeggen ei zo na dood de doem komt met het avondrood in de hitte na de regenval komt het afronden het gewicht van water al…

Als een baby die leert lopen begin ik aan een nieuwe fase zodat ik op betere tijden kan hopen Met vallen en opstaan gaat het proces nieuwe gevoelens komen boven zodat ik verwachtingsvol kijk naar de rest Sterk ben ik nu geworden in de strijd om m'n geluk moest ik helaas over vele horden De eerste pasjes zijn gezet het seksueel misbruik…

Een veelkleurige meetlat kijkt mij verwachtingsvol aan. 3. ‘Wat ga je met me doen, wat KUN je met me doen?’ 4. ‘Ik kan je een rechte lijn geven, strak van A naar B.’ 5. ‘Of een kaarsrecht snijvlak, maar pas op dat je je niet bezeert.’ 6. ‘Ik heb andere plannen met je, ik leg je langs de tijd.’ 7.…

de herfstbladeren verzamelen zich massaal geholpen door de blower van de overbuurman dicht opeen gepakt verwachtingsvol zonbelicht hopend op mental coach Tabaksblatt hij zegde echter goed ingelicht af waardoor er ongedurige ruis ontstaat in het bijeengeveegde kleurenbad sonoor autogebrom wordt hoorbaar onrust gepaard aan bladergefluister…

Spannende verhalen uit uw jongensjaren of de oorlog die u beleefde hoe u stiekem varkens slachtte zo spannend dat ik er van beefde Zittend aan uw voeten 't gezicht verwachtingsvol opgeheven klamme handjes van het zweet het met z'n tweetjes herbeleven.…

Ooh, beeldschone papillon Koersend op de gang van de wind Fladderend van gazon naar gazon Onderwijl neerstrijkend op een slechts vergankelijke klaproos Even rustend Je prachtig gracieuze vleugels dansend in de zon Doch aan de einder wuift reeds een vergeet-mij-nietje jou tegemoet Verwachtingsvol passeer je zelfs de klavertjes, Zonder enig…

Blauw maanlicht schijnt stil op een tere zwarte roos ze staat daar koninklijk, gesloten en broos Pril in knop verwachtingsvol richt ze zich op Nog even en dan zal haar maagdelijke dauw dageraad's drank zijn, vol zoetigheid, zonder rouw Verwarmd tot in haar diepste binnenste verjaagd de zon de nachtelijke kou Met haar stralen vol belofte…