Alle inzendingen over verwachtingsvol

Ik zie haar nog zitten: een simpele bank met een simpele vrouw met twee simpele handen omhoog naar de lucht, voor het rood van de tuin in de zon, als een meisje zo rank, als een kind zo verwachtingsvol, ondanks haar jaren. Ze neuriede zacht en ze lachte daarbij in geboeide vervoering. Ze keek niet naar mij, ze keek naar haar handen.…

Dan wil ik wel weer groots, meeslepend leven, Verwachtingsvol de straat, de hort op gaan, Desnoods naar onbekende diepten streven, Met beide voeten in het drijfzand staan En zonder angst aan haar mijn lichaam geven, En onbezorgd de brede poort door gaan……

ontrolt zich aan mijn ogen opgetogen, terneergeslagen eeuwige trouw, op de hak genomen liefdesmijmering, vers in geheugen lettergepenseeld vergezicht een bontje met een kort lontje verwondering, verbazing, woede liefkozing en oorwassing doodsklok en schalmei trompetteren opgewonden in verscheidenheid verbonden niemand sluit hier de rij verwachtingsvol…

" verwachtingsvol vragend kijkt ze me aan. "Bambi!!" Schaterlachend om mijn beschaamd ontkennen, doet ze mijn hart ineenkrimpen van schrik en bange voorgevoelens. Dan steekt de wind op. Met donderend geraas storten de muren in. De rechthoek breekt in tranen van zilver.…

de ochtend van het leven was nog koud alleen het zonlicht wist ons te behagen verwachtingsvol verbeidden we de dagen we schaarden ons rondom wat brandend hout we wonnen elk seizoen aan kracht, het woud had geen geheimen meer voor ons, we zagen de dieren, oogsten lof van jong en oud de stam was trots, bij thuiskomst van het jagen een schone…

Wanneer de eerste klanken door de kamer klinken voel ik reeds de ontroering door mijn lichaam gaan zie in een waas de jonge vader bij de platenspeler en zijn verwachtingsvol gezicht zoekend naar zijn geliefde die zich van haar brits opricht langzaam in trance zich naar het raam begeeft hij ziet haar schim vanachter het gordijn ze neuriën…

Ik stap uit bed en kijk verwachtingsvol naar boven. Zon heeft altijd dat hoopgevend effect op mij. Ik zal het niet koud hebben vandaag. Die hoop sleurt me de ochtend door, via mijn ontbijt naar een veelbelovende middag. Dan hoor ik het geluid van scherven. Vandaag is het een beltoon.…

muren uit te sterven voor ze verstommen tot een stil behang ze voelt de leegte pijnlijk in zich kerven onzekerheid en onmacht maken bang haar uren schuilen diep in dagenlang voor ze de adem van voorbij verwerven dan klinkt een kinderlach door peinzen heen dooft het verterend vuur dat haar besloop en veegt scherven gebroken moed bijeen verwachtingsvol…

in hun voetstap blonk van mijlenver een kleine ster, beloofd door wat hun moeder hen vertelde simpelweg langs vele velden verwachtingsvol en onverlet wilde die ster slechts bij hen zijn, toen elk haar eigen stap in zilte pijn onzeker neerwaarts had gezet de één was doof en sprak geen woord ze sliep en had de roep der anderen nog niet…

Wees open minded en minder verwachtingsvol, Dan heb je zeker ook meer lol!…

ik zelf wel deel aan dit proces was ik overgeleverd aan willekeur een wegwijzer of aanwijzing aan de hand genomen maakte ik mijn eerste reis met mijn geleider samen kwamen we voor struikelblokken ik voelde me rustig en uitgebalanceerd in vol vertrouwen gaf ik mij over de leerling luisterend naar de Meester op weg met het "KEN U ZELVE" verwachtingsvol…

Ontspannen lig je grijnzend, naakt, verwachtingsvol en klaar om te ontvangen wat er komen gaat. Ik kijk en ik ervaar een diep respect en groot verlangen naar jouw sterk en prachtig lijf waarvoor ik met ontzag en hartstocht zó graag in jouw vuurzee drijf.…

In het licht van de maan volgt hij zijn schaduw Denkend aan haar die hem moest laten gaan Haar lippen smachten verwachtingsvol liefde Haar vulva verlangt niets, niets dan waardigheid Die de eigenaar van de schaduw haar niet kon bieden Gekrenkt En geconcentreerd, maar verzwakt, zwalkt hij verder Op zoek naar geborgenheid, warme vleugels.…

hangt hemelse in schrale wind te drogen, zet de dichtpers in gebruik woordenstromen wroeten zich gestaag omhoog onbezonnen tekst perst zich door ruimten besmuikte zinnen verliezen ras hun schroom omhooggedreven remmen ze gezochte rijmen die schurend worden afgevoerd naar het putje poëtendroom de dichter peutert het zeefje los en speurt verwachtingsvol…

kom bij me zitten zei je onverwacht je blik was open en je ogen zacht verliefd sloeg ik een arm om je heen en kuste je je lippen namen mij apart en gaven zo de smaak van liefde terug je lichaam raakte mij verwachtingsvol jouw handen woelden door mijn haar sprak lieve woordjes bij je oor als een…

Je lichaam raakte mij verwachtingsvol. Jouw handen woelden door mijn haar. Mijn lieve woordjes bij je oor, als een intiem gebaar. Ik streelde je, heel teder en gevoelig. Wellustig zocht je naar houvast. Je opende heel schuchter. Zo, liefjes reagerend op mijn tast. Verenigd keek ik in je ogen.…

Hij ratelt aan één stuk door over kikkers, ooievaars, potjes kikkerdril, over juf die een baby’tje krijgt in april… opeens is hij stil, vraagt dan verwachtingsvol: “En mam, word jij al een beetje bol?”…

in zoete pijn te dwalen door roze rode zalen verwachtingsvol gericht op dat wat kloppend ligt als in een halfopen toren van beschermende ivoren beschroomd stilaan de pulserende kamers binnengaan waar muziek van zoveel jaren door het aanslaan van de snaren tot weerklinkend leven komt, ontwaakt wat was verstomd, dat wat gewist werd geacht…

Jij bent meer dan liefde Meer dan een gevoel Iedere vezel van mijn lijf Geeft toe volledig overdonderd te zijn Een lach van jou Reist warm door mijn venen Het eerste woordje Een compleet concert En Onze momenten Opa roept de vogels Vogeltjes vogeltjes kom nou Jij kijkt verwachtingsvol En ze komen Opa`s kunnen veel Samen op het hek…

je bij de aanvang al weet dat je hem voordat hij om is heel snel vergeet zo een waar je jezelf doorheen sleept en die je het liefst had doorgestreept en dan kijkt je hondje je aan kom baasje het is tijd om uit wandelen te gaan zijn blik hoop- en verwachtingsvol…

Je eigen bed ligt altijd zo ongelofelijk fijn De deken die je teder over je lichaam trekt Het zachte kussen dat je hoofd ondersteunt Zelfs wanneer je jezelf nog eens goed uitrekt De dag is voorbij, weg met die dagelijkse pijn Je ogen die je steeds minder kan openhouden De geest die langzaam wegstroomt op de nacht En verwachtingsvol op de fijnste…

besneeuwd met suikervlokjes schommelen zacht aan felrood lint tussen de kaarsen; crèmegetint en tingelende tere klokjes de platenspeler krast versleten een oude versie van Stille Nacht waarna een zuivere knapenstem zingt over het Kind in Betlehem dat zolang al werd verwacht uit de keuken drijven geuren van zoete spijs en wildgebraad verwachtingsvol…

naar ongekende nieuwe werelden de bezwaarde donkere kamer met gevaarlijke stutten dreunt nog door in mijn lijf zo lang bleef het onbeweegbare in stand en nog langer vertoefde mijn hart in de vriezer waar ijs ieder gevoel of beweging uitbande, de deksel onaantastbaar bleek en dat al na enkele jaren van vruchteloos zweven in dromen van verwachtingsvol…

onkruid en de twee trotse terrils heen die ingekerfd opgingen in het landschap, aan het einde van de doodlopende straat schaterend, zoals vrijheid zou kunnen voelen in een steeds weer andere reis de oude man aan de teugels zong graag -uniamoci amiamoci, l'unione e l'amore- alsof het mooie weer nooit zou ophouden ik keek hem aan, verwachtingsvol…