Alle inzendingen over verzon

door de nacht in doeken gewikkeld sluipt zijn vlammende staart voor eens volgde ik het spetterende schijnen want vonken weersprongen of verzon ik ze het was een reis over uitgevlakte meren waar de moeraskoning het licht uit deed zelfs het zwijgen liet verdwijnen alleen in zacht, haast stil gekrijs klonk de roep van tere tongen ----…

Dit keer een thema van antieke Grieken Tragiek van menselijke ondergang De scoringsdrift was louter geldingsdrang Hij maakte losse-polsjestatistieken Een trap naar zijn ‘verdachte’ wetenschap en van de trap viel Diederikje Dap…

Door het stopgat van mijn woordenbad blazen resten schuim een laatste adem uit, eisen hun tol op als de dag de nacht doormidden breekt, als het duister zich verslaapt in greppels, beroering van ruimte in de morgen,zich te bruskeren met beelden,die ik reeds al zo lang verzon, me te voegen naar de dynamiek van vrije forellen, voorwaartse…

Adem van de zee streelt het lichaam en de ziel je geeft je over in vervoering de euforie van geluksontroering heelt door haar macht de kracht want zij haalt alles uit de bron daar verdwijnt de grens die ik verzon in oneindigheid wenkt stralend licht het vergezicht naar kwaliteit van leven hier aan de zee vloeide onze liefde tomeloos…

transport Een schrijver heeft het opgetekend De trein stond stil, de deur ging open Ze struikelde naar het perron Daar was het dat de drang begon Haar vliezen braken bij het lopen En toen zij eenmaal zonder kleren Op douchen wachtend niet meer kon Toen werd het hoofdje al geboren Nee, niemand wist zich te verweren Wie was het die dit ooit verzon…

jij liet mij zien wat niemand anders kon liet mij geloven en beleven wat je ter plekke voor mij verzon jij creëerde een wereld die wel en niet bestond liet mij de boodschap horen die de stilte ons al die tijd toezond jij zorgde ervoor dat ik mijn zinnen weer hervond liet mij voelen dat het nog bestond wat ons al die tijd verbond…

Je bewoog steeds al hoekig in een figuur die je verzon in een mankerend kind vind je jezelf uit, éénmaal of tot het geen pijn meer doet als de dagen korten valt er niet meer zo veel te tellen : aanraking is nodig leerde je het was een mooie gedachte, de laatste van die dag In je slaap vond je geen rust, ook lange nachten voelen de…

Wat als ik in de sterren zien kon waar de morgen mee begon Of het morgen goed ging komen met mijn zorgen en mijn dromen Wat als ik in de sterren zien kon wat voor smoes jij morgen weer verzon Wat jij morgen weer ging zeggen om mijn grenzen te verleggen Maar nu ik naar de sterren kijk Zijn ze prachtig maar hebben ongelijk Want na…

dwingt te willen blijven leven ons altijd laat geloven dat er nog een toekomst wacht dat is dat vonkje aan ieder en alles gegeven dat ons doet smachten naar een eeuwig leven noem het god of levenskracht en als het echt niet meer wil en alles in en om je valt stil dan is er weer die kracht die zittend aan de bron waar hij jou ooit verzon…

adem van de zee streelde het lichaam en de ziel je gaf je over met ontroering de euforie van geluksvervoering heelde door haar macht de kracht want zij haalt alles uit de bron daar verdween de grens die ik verzon in eindeloosheid wenkte stralend licht het vergezicht naar kwaliteit van leven daar aan de zee vloeide liefde tomeloos in een…

Zo veel jaren later Voorbij die kriebel in je buik Het kinderlijk geschater Voorbij de kaarsjes op de taart Die je op je vingers tellen kon Voorbij de tijden, de tijd waarin Je je allermooiste cadeau Met gemak verzon Kun je je nog jarig voelen?…

en keuzes mogelijk lijken blijkt bij vergrijzende haren de ruimte steeds meer in te dijken en het geheel minder te verklaren allengs onbereikbaar voor mij wordt de grote gang van de rede als persoon te plaatsen steeds meer ben ik een pion waarbij ik soms nog alleen even de loper mag kaatsen voor de onzichtbare kracht die dat voor mij verzon…

'k Gaf hem tekst in al mijn jeugdverhalen hij was mooier dan ik ooit ervaren had 'k Verzon gebaren die ik bleef herhalen om maar te geloven dat ik hem aanbad 'k Vergaf de ruzies en mijn blauwe plekken hij had simpelweg de goede woorden niet 'k Weet, zijn oorlog bleef hem nekken de tranen die ik huilde, waren zijn verdriet 'k Voelde mijn…

Die metamorfoseerde in een heuvel Waar ooit een Muzenberg lag, iets te hoog En de Hippókrenè staat nog steeds droog Door overdaad aan wereldlijk gekeuvel Weet iemand nog de weg naar Helicon Naar Pegasus, de opgedroogde bron Parnassos en de god van kunst en licht Wie voert nog eens iets op in Odeon Iets fraais dat eerder geen poëet verzon…

de werkelijkheid wordt dagelijks opnieuw verzonnen zo verzon ik dat koude kak met Crème de Cacao tot hete bliksem zou amalgameren een soort pepiet maar dan in riffels ik had het nog niet verzonnen of het was al begonnen vrouwen wonden op ze wilden zonder stop een werkelijkheid die men steeds moest repasseren…

in deze blijmoedige zee er zijn geen schrijvers zonder schuldgevoel en toch je boeken laten je leven literatuur als blijvertje de werkelijkheid soms dodelijk denk aan de wind denk aan de zee je bent geen voorbijganger meer je speelt de hoofdrol in dit gedicht later zal je deze woorden schikken en je zal de namen noemen die je verzon…

wij speelden vroeger elke dag dramatisch stukken in de salon die ik ter plekke zelf verzon met normen katholiek van inslag favoriet was ‘aan gekken geen gebrek’ onbeperkt aantal rollen om te acteren immense vrijheid om te improviseren met de biechtstoel als mijn regiestek speciaal onthaal kreeg buurmeisje marjan met haar speelden we ‘…

dan deed je niet van die overdreven absurde dingen zoals de deur opendoen als de bel gaat of kinderen baren als jij normaal was zou je bezig zijn met nuttige zaken neurotisch en dwangmatig gaan handelen om aan felbegeerde loochening te doen dan zou je het presteren om je leven te laten vertragen in eenzame wachtdagen waar je mooie levens verzon…

verlaat als laatste passagier een voortdenderende trein op een onbenoemd station met een te nauw valies met niet gelabelde dromen retour-adres onbekend als ik die verlies het perspectief in de cadans van spoorrails in de verste verten opgaan in elkaar, tot aan de moegestreden horizon waar deze onbewuste reis z’n verhaal verzon…

Nooit wordt er geklaagd over wat het levenslot voor hen verzon. Kinderen van deze wereld; hen maakt het niet uit. Zij leven voor een toekomst; wat nieuw is, gaat hen vooruit.…

Zoals jij gisteren beelden verzon van een minneduet, zo wild van zinnen dat jij er geen tweede van kon verzinnen, zo zou jij weer schenken jouw minnebron, en de hemelen openden zich. 'k Zou best nog zo'n nacht willen delen met jou, voorheen werd zo de liefdesdorst nimmer gelest.…

Ik walg nu van die dagen vol van zon, Van die zon zelf, die niet wil ondergaan; Wanneer het nacht was zou ik naast hem staan En zeggen: Vriend, 't was waar, eerst nu begon Mij 't leven, àl wat ik eertijds verzon Was logen, wat ik zei van zon was waan, En van genot en liefde, - maar, welaan, Vergeef mij dat ik zó dwaas dwalen kon.…

Wie verzon die leer? Hij meet en meet en raakt nooit uitgemeten. De meetlat breekt, door houtworm aangevreten, de bliksem slaat zijn weerballonnen neer. Hij wordt een dwaas die staart in het kristal of in 't heelal met grote telescopen. Hij roert de oersoep maar hij vindt geen bal.…

Ik was al vroeg artiest: ik won een wedstrijd kleuren; héél jong verzon ‘k een rake limerick. Bewierookt werd mijn vers in aangename geuren en meen’ge fraaie beker inde ik.…

eerste honger stillen zelfs liefde bloeide hier en kon verkillen als hun zomer weer dat trieste einde nam ben jij die boom geweest waar ik op bouwde rode kaarsen bloeiend in de lentezon mijn bron die ik onlesbaar steeds vertrouwde nog weet ik hoe het allemaal begon eindigde in passie die me zo benauwde jij was de schaduw die ik koesterend verzon…

ze me in mijn hangmat laat slapen ze doet niemand kwaad besmet meel was haar fataal wondje in de mond virus in het darmkanaal morgen moet ik haar slachten ze tast de voedselketen aan zei de wet en ik begon stiekem stil alle hoge boeren te verachten stuiptrekkend zakt ze door achterpoten alle scheldnamen vergeten die ik voor haar verzon…

een koude kikker ben ik niet als jij maar in mijn slootje komt zijn kusjes voelden kwaaklekker aan haar oestrogenen begonnen te drillen omdat hij verkondigde bij volle maan ik ben stapelgek op jouw kikkerbillen zo baarde zij haar prins gemaal dikkoppige kindjes vanuit haar schoot leefden lang en gelukkig in het verhaal die de dichter verzon…

Dat gold voor Karel, Til en Ton en voor zijn tante Marion, die al haar kwalen zelf verzon, maar dol was op het carillon, het carillon, het carillon. Wie tegen is kent geen pardon met minnaars van het carillon.…

Robert Plant zong samen apart, nee, ik niet zonder jou en jij niet zonder mij mijn beste vriend is altijd mijn gitaar Beaujolais dan maar, een prima wijn was het Jezus zelf die een gebroken hart verzon of toch Judas met zijn zilverlingen blij hoe moet ik van je houden wat doe je wanneer je denkt aan mij ja, ik ben veranderd en het voelt niet…

Met een pluizenbol, een zilvermeeuw een vlieger die bleef zweven blote voeten liepen sneller als de wind je dragen kon grote mensen zijn vergeten hoe het was om voor heel even een ballon weer vast te houden zoals kinderen dat deden Hoe het was om uit verlangen iets van dromen mee te vangen met een draadje naar de hemel die je zelf zo verzon…