Alle inzendingen over vieren geven

Jij blijft maar vieren geven, vindt jij dat echt zo leuk? Helpt het tegen een frustratie? En lig je in een deuk? Weet je, ik zal je wat vertellen: Het doet echt geen afbreuk aan welk gedicht dan ook... Ik ga lekker door met schrijven Jij mag dan vieren aanwrijven, een ander leest ze ook...…

Ik weet het wel: de smaken zijn verschillend en wat de één heel mooi vindt zegt nog niet dat ook de ander daar wel iets in ziet, maar, lieve lezer, wees toch ook welwillend en wil niet steeds maar arme vieren geven aan hen van wie je denkt: "die kan toch niets", maar weet dat dichters ook van liefde leven dus wees eens mild en maak een ander…

Geef me geen vieren voor mijn verzen; behandel met respect wat inspiratie en wat werken voor velen hier toch heeft verwekt, maar geef ze kansen om te spreken, te troosten, licht te zijn of lach, ik weet: het zijn geen meesterwerken wat hier het daglicht even zag maar mens'lijk pogen iets te doen, een beetje zin in woord te leggen, een…

Die man, die vrouw die steeds maar vieren geeft, wat zou ik die eens graag ontmoeten, en zonder hem of haar heel hoofs te groeten zou ik dan vragen wat er echt aan scheelt. Het kan toch niet dat zoveel van die verzen zo bijster slecht zijn dat ze zo laag scoren... of ben ik soms voor wraakzucht van die mens geboren?…

We vieren weer het feest van liefde en vrede... Een kind, geboren in een stal. Die zijn liefde wil geven aan ons allemaal. Laten wij hem danken dat hij tot ons kwam Hij is geboren om zijn leven te geven voor ons allemaal!…

de boom van ons bestaan vrucht niet alleen rust en vrede vier met volle teugen de pracht en de praal zo goed als het verval van een rijk bestaan vier en geniet met volle teugen het mooiste cadeau dat jij jezelf kunt geven leven – van harte!…

Geven, geven! Alle vrachten rijzen in het hoogste want, en de leegte legt een zachte weemoed in de moede hand. Geven, géven! Laat de huizen, sluit de ramen, dek de haard: de open heemlen zijn de sluizen voor uw ongeduld'ge vaart. 'k Ben geleegd; ik ben verleden; 'k wórde dood: ik heb gevoed.…

Tot de dood ons scheidt, ik kan je geen garantie geven, dat ik elke dag evenveel van je hou, maar doven doet mijn liefde niet, dus, ik hou van je!…

als mensen je niet mogen dan is dat hun goed recht maar om een vier te geven is wat ik nu aanvecht... het is zo kinderachtig gewoon heel puberaal en waarom geen reactie hier of e-mail je verhaal waar ben jij dan mee bezig kun je niet verder tellen dan vier als jij een gedicht niet goed vind waarom lees je het dan hier?…

Eindelijk vieren vrienden feest. Vijanden geven zich opgelucht gewonnen. Niet langer slopen ze elkaar. Nee! Samen slopen ze de hokjesgeest.…

De ochtend nog koud en zwart de tuinlamp - op zonne-energie - gedoofd ik zoek op gedichten.nl naar wat warmte voor mijn hart soms vind ik een juweeltje een gedicht als een prieeltje dat gedicht is als het licht van de eerste ochtendzon en belooft voor de dag iets goeds.…

Eén was in de wasmachine één was op het rek één was in de strijkmand wie maakt wie nu gek gisteren nog opgeruimd vandaag al weer veel rommel één kind net naar bed een ander op de schommel één vloer net schoon gemaakt een ander al weer vuil even ben ik afgehaakt weet niet waarom ik huil het is misschien omdat ik snij de uien op een…

Vroeg in de ochtend ging Piet vissen vangen aan het haakje liet hij pepernoten hangen in zijn bootje zat hij te wachten, stil en kalm wat zou er bijten: een voorntje of een zalm? lieve kinderen, jullie zullen het wel snappen de vissen wilden helemaal niet happen ze houden nu eenmaal niet van pepernoten roerloos lag de dobber tussen de boten…

Ik weet het wel, het is een cliché en meestal doe ik daar niet graag aan mee maar nu moet me toch iets van het hart vind me gerust sentimenteel, van mijn part: er ligt toch zoiets moois in het ledikant het is een wonder, het moet in de krant ik kan niet stoppen met ernaar te staren kijk naar de vingertjes, oogjes en de haren ja, het is een wolk…

Warme waterstralen laat ik lekker stromen kletterend op de douchevloer terecht komen sussend sop ik mijn spetterende kinderen in het donker; ik wil merel niet hinderen door het raampje zie ik haar zitten broeden zal ze onze aanwezigheid reeds vermoeden? merel, waarom bouwde je juist daar je nest? eerlijk gezegd lijkt me dat niet zo best…

In het droge zand een paar oude kruiken verwelkte bloemen tussen de struiken verwilderde planten tussen de bomen van een mooi gazon kan ik slechts dromen in mijn kleine tuin staat het onkruid hoog maar ook een beeld met pijl en boog haar smalle linkerschouder is ontbloot ze is gemaakt van afvalhout en schroot het meesje en de merel…

vrij van tuinieren word ik blij het is hobby voor iedere dag ik wroet in de aarde met een lach ik werk met schep en heggenschaar snoei een takje hier, een twijgje daar net als mijn opa vroeger deed die kon het goed, als je dat maar weet ik hou zoveel van bloem en plant ik graaf met mijn handen in het zand en soms ga ik de planten water geven…

Een stuk oud brood dat zorgvuldig wordt bewaard is een oud symbool voor veeloud zeer dat nooit verjaart weer opnieuw doorstane angsten en ook dreiging van terreur doen me duidelijk beseffen: de bevrijding is nog lang niet klaar stel geweld aan de kaak leg onderdrukking aan banden dat is de taak van vredelievende mensen uit alle landen…

In de lente gaan de krokussen groeien en kijk die narcissen eens mooi bloeien er huppelen lammeren in de wei net als jij en ik zijn ze heel erg blij in de zomer gaan we naar het strand bouwen een groot kasteel van zand en dan gaan we zwemmen in de zee kom op, wie gaat er met ons mee? in de herfst: die prachtige kleuren. ruik je ook die…

Vanuit de keuken kijk ik uit op de tuin waar vogels zoeken naar zaad en pieren de esdoorn heeft nog een kale kruin blauwe druifjes rinkelen met hun belletjes de eerste lentejurkjes geven mij zwier geen idee wat de nieuwste mode wordt de krant verkreukel ik tot oud papier gastvrijheid pruttelt in de koffiepot de buurvrouw zet haar raam al…

Op een lage rommelzolder zat een lieve teddybeer hij was behoorlijk gehavend maar ook op en top een heer hij zat naast een roze auto eentje met een open dak die auto ging al jaren mee miste wel een beetje lak er lagen ook een pintol een bal en een kapotte schop zomaar tussen Hobbelpaard Stoere Ben en Barbiepop Beer had scheuren…

Twee held're stippen In het donkere wolkendek Geven moed om door te gaan Dra worden het er vier En binnenkort wellicht tien Zo veel licht omarmen Is welhaast onmogelijk misschien…

gelopen seizoen stormen weg met de wind naar het zuiden, de laatste wolk kijkt lachend achterom ziet hoe genagelde planken gekoesterd en ingepakt worden, terwijl dromen verdwijnen in het schuimen der golven en uren rollen langs cirkels in het zand het ruime sop is gekozen om ooit weer gevangen te worden in die ene schelp waar vier…

Onder dit vers staan blokjes Je weet wel, van die kleine vierkante hokjes Doe mij een groot plezier geef dit gedrocht een vier Bedenk echter, dat alle verzen hier geschreven jouw vieren ruimschoots overleven Vandaar deze actie hier geef nog eenmaal een vier.…

Waar ben je Ik heb je nodig Ze prikken als gekke wilde mieren Vieren hun vieren En Geweldig vieren zij zichzelf Op naar de top Weggepikt door vieren En schrapende violen Jodelende zusjes Dichtende vieren Kwartet trompet Alles voor vieren Vieren voor alles.…

touwen lonkend wandrek onder druk doe je alles zelfs met z'n vieren door het midden…

gevierendeeld en dwarsgelegen kom ik jullie overal tegen minkukels die hun lippen likken als ze een viertje kunnen prikken schrijven is mijn lust en mijn leven maar voorlopig niet meer hier dus verlaag jezelf gerust nog even en plemp maar weer die eeuwige vier…

je voor ’t vieren zei ze kijkend naar zijn nurkse kop zelf nam ze er een pisang ambon op…

de storm in haar gestild handen ineengestrengeld het ritme van de kaseko ruist in haar bloed de stem van Lieve Hugo je tong in mijn neus je tong in mijn oor glimlacht tot schaterlach je draait me zo van links naar rechts de smaak van chocola kleurt in haar ogen de geur van old Spice weerkaatst in haar hart…

het gaat om een wereld die traag wordt althans in mij ik pluk appels uit een boom, leg ze rond de stam wrijf met een zakdoek over hun huid het dwingt tot geschreeuw dat niemand mag horen dan schik ik ze naast elkaar jaar na jaar vanaf wanneer wil ik dood ik begin vanaf zes en til alles op, eronder liggen kindergebedjes…