inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 6.012):

Vier .....

Zandkorrels verwaaien
en verstuiven verhalen
van een gelopen seizoen
stormen weg met de wind
naar het zuiden, de laatste
wolk kijkt lachend achterom

ziet hoe genagelde planken
gekoesterd en ingepakt
worden, terwijl dromen
verdwijnen in het schuimen
der golven en uren rollen
langs cirkels in het zand

het ruime sop is gekozen
om ooit weer gevangen
te worden in die ene schelp
waar vier gefluisterde
woorden nog lang als een
echo zullen naklinken...

Schrijver: metha, 15 december 2004


Geplaatst in de categorie: liefde

3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 648

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)