Alle inzendingen over vlakbij

Hij viel vlakbij de hersenstam.…

Eens stonden er, vlakbij de poort van Wenen De Turkse legers, klaar om in te vallen Ze ondermijnden zelfs de Weense wallen Gelukkig nam de Turk op tijd de benen Wat later werd Turkije 'Zieke Man'. Hoe noemen wij het land van Erdogan?…

zoek me niet wanneer ik doodga ik ben niet ver, ik blijf vlakbij ik ga gewoon mijn woorden achterna in mijn verzen vind je mij herinnering vervaagt en pijn gaat voorbij foto's verbleken en verhalen verweven zoek me niet ik blijf in je leven in wat ik schreef daar vind je mij…

in de nacht is het gebeurd bovenop en hier voor de deur wit zover het oog ziet daar maagdelijk betreden vlakbij magie van sneeuwmist kietelt mijn ogen de berg! de berg! hij roept! ik geef gehoor zijn koude omarming…

Jezus wil nog wel roepen maar God is al verdronken in een kil wiel bij Leerdam vlakbij mijn vaders dood. Ik heb altijd het gevoel dat ik toeschouwer ben niet redden kan uit angst hier zelf te zullen sterven.…

Als het zonlicht laag mijn zicht door de takken heen wat beperkt janken er geen wolven in het oerbos vlakbij het strand ligt hoog het strand van jou en mij dus we zingen als een dronken matroos op een vrije herfstdag weten dat het de volgende lente weer spelen mag.…

Vlakbij Heemskerk met je voeten in het zand. Blinkend het zonlicht ontvangen in je ogen. De toekomst nog lang niet vervlogen. Je hoofd nog vol van het heden. Dat is nu lang geleden.... Het is nu raar...en denk telkens... Ik hier jij daar. Dag lief mens.…

Daken en muren van Rommeldams huizen ogen enigszins schuin en ingezakt. De gevels, roze en bleek groen gelakt, hebben wat scheuren: werk van sterke muizen. Gammel aanzien en achteloosheid suizen door straten, worden door stenen vastgepakt, spreken van verborgen kracht, die nimmer knakt. De stad houdt stand, al kan zij soms vergruizen.…

Voor jou lieve meid mijn hart is bij jou En zal daar altijd zijn omdat ik van je hou Jaren was je vlakbij nu is het zo eng stil Ik mis je om me heen alles lijkt nu zo kil Het doet me verdriet dat alles zo is gegaan Papa niet meer wilde met jou is weggegaan Alles wat ik liefhad dat is er plots niet meer Zonder woorden verlaten mijn…

zomaar een dag zitten aan tafel somber, zoals wel vaker opstaan, jas aantrekken lopen richting station broodje met kaas eerste de beste trein uitstappen in Antwerpen een buitenland vlakbij de zon schijnt warempel wordt het toch nog een leuke dag…

zomaar een dag zitten aan tafel somber, zoals wel vaker opstaan, jas aantrekken lopen richting station broodje met kaas eerste de beste trein uitstappen in Antwerpen een buitenland vlakbij de zon schijnt warempel wordt het toch nog een leuke dag…

Tussen wegendrukte en havenklanken ademt een bomenrijk ruim en verblijd. Bedaagde reuzen wuiven koel en wijd, mogen bloemengeur voor jong gemoed danken. Rust straalt nodend uit grasveldjes en banken. Allerlei spraak is tot zwerven bereid: langs de vijver, die zijn vele vingers spreidt als lange, dooreen geweven ranken. Een tuin vol hoekig…

Hij is een troost en altijd vlakbij En probeert je tranen te begrijpen. Een vriend is als de lucht in je longen. Nodig om verder te leven, Ongedwongen.…

Geluk is een moment Een gevoel van binnen Een tinteling zo zacht Een gevoel van winnen Geluk geeft je vleugels Waait soms even voorbij Een geur die blijft hangen zo intens mooi en vlakbij Geluk zomaar op je pad Zorg dat je het herkent Soms is het maar even Geniet van dat moment!…

Langs maanden rent zij voorbij de tijd waar later haar ademloos inhaalt zijn schaduw plots verschenen onder de lantaarnpaal vlakbij die ene blauwe luifel waagt verward slaat zij beide armen om haar schouders verweren helpt niet de laatste run is wankel het ijs smelt…

Het nieuwe China raast vlakbij voorbij. Mijn oude ogen zien, begrijpen doe ik niet. Nog even zal ik langs de straat de laatste groenten uit de laatste tuin te venten staan. Angst grijpt mij aan: mijn oude China ligt in puin.…

Een wandelende tak Zat op z’n gemak Tussen de bladeren Met anderen te vergaderen Ze kozen voor de zon Vlakbij de mooiste blom Heerlijk gecamoufleerd Met z’n rug naar jou toegekeerd Ze dachten zich te verstoppen Maar jij liet je niet foppen En genoot op je gemak Van die smalle lijfjes op een tak…

Hoe snel gaat de vrouw voorbij, Op straat, in de trein, op de sponde, Vlakbij en oneindig ver. Soms ziet men alleen oog, mond en haar (Nog iets van haar boezem misschien) En kent haar tot in ’t tederst.…

Het was die ene zin die mij een glimlach bracht, ik pakte haar in, en gaf het door aan jou, ja, ik geloof aan jou, maar jij zag het niet of wilde het niet zien, verscheurde het papier, gooide het met een achteloos gebaar naast je neer en terwijl jij wegliep, stapte je over haar heen, raakte de strik, die er vlakbij lag, oh ja de…

ik heb je zien dansen dollen en sjansen met je lach van kristal was je ineens overal drijvend en draaiend op vlaagjes wind uitbundig verwaaiend zo speels als een kind ik wilde naar buiten zag je nog dwarrelen met anderen scharrelen vlakbij de ruiten je landde voorzichtig op het glas van het raam smolt in ons afscheid als druppel…

Geluk Geluk is een moment een gevoel van binnen Een tinteling zo zacht een gevoel van winnen Geluk geeft je vleugels waait soms even voorbij Een geur die blijft hangen zo intens mooi en vlakbij Geluk zomaar op je pad zorg dat je het herkent Soms is het maar even geniet van dat moment Car…

er staat een boom vlakbij mijn raam het is een treurwilg zijn tranen kruipen naar de winter losgeraakt doorheen de nacht ik wil niet zien waar de zomer ligt of waar ik mijn adem heb achtergelaten ik vlucht wel verder op stille voeten ontkleed mijn dromen van ster en maan want de lippen die mij hebben gekust ze doofden…

Je kwam mij te nabij ik weet het niet maar dit is onhandig met de fiets op straat en zo hier vlakbij woon ik heb je tijd?…

De laatste blaadjes vallen van de boom aan de overkant van dit huis. Straks wordt het weer lente na het feestgedruis. Vandaag sterven weer mensen in Gaza en elders en worden kinderen geboren. We zoeken en vinden maar moeten loslaten om vast te kunnen houden, want je kan geen water bewaren in een vuist. We komen en gaan, al worden…

Ik kijk naar mijn leven: het wordt kleiner ik houd mijn ogen er vlakbij: ik kan al niet meer onderscheiden tussen goed en onwaarschijnlijk, tussen zien en ontwijken tussen mij en iedereen... wat zeg ik nu weer...…

de verre horizon gouden korenvelden ruisende halmen eerst blauwgroen dan goudgeel deinend in de wind met rode en blauwe stippen de einder is nu bereikbaar het goud verdwenen strak zijn de gazons bloemen binnen de perken windmolens vlakbij mijn wereld is klein geworden geheimvolle verten verdwenen het kind dat we waren is een waardevolle…

Het oude hoofd, de draden losser spoken van vroeger scherper in beeld De benauwde tuin, onwetend struikgewas Als getuigen van een bevroren tijd de hoge drempel, een blok van hout met ogen die het niet zien de namen allemaal verhaspeld bordjes van zinloos verlangen vlakbij is de eeuwige muziek tien meter verder is de wereld vrij…

De lente pronkt tuinen hebben vogels geteld telkens vlakbij hoor ik lente vogels fluiten uitgebreid zingend in het geniep met hun vogelstemmen maken zij vogelgeluiden onverstaanbaar schuilen ze in oorspronkelijke noot tijdens de traditionele compositie in driedelige ouverturevorm bedekt de wereld begrijpend het mooiste…

machte zijn voeten de een na de ander op te tillen hij mocht het graag anders zien maar hij heeft toch niets meer te willen anderen hebben over hem besloten hij moet hier weg naar zijn idee wordt hij levenslang opgesloten maar wat is nog lang voor hem hij hoort nu al de stem van zijn vrouw zij is hem al jaren ontvallen maar zij is nu vlakbij…

voor een kind is de horizon onbereikbaar gouden korenvelden ruisende halmen eerst blauwgroen dan goudgeel deinend in de wind met rode en blauwe stippen de einder is nu bereikbaar het goud verdwenen strak zijn de gazons bloemen binnen de perken windmolens vlakbij mijn wereld is klein geworden geheimvolle verten verdwenen het kind dat…