Alle inzendingen over vluchtelingen

(haiku’s op een thema) een vluchteling vindt een nieuw huis om te leven z’n hart is nog thuis soms moet men vluchten nogmaals opnieuw beginnen met gebroken hart de vluchteling vindt een nieuw huis maar het blijft leeg wordt nooit een echt thuis vindt de vluchteling ooit weer dezelfde warmte als die van voorheen?…

Ik heb een vluchteling gezien. Ik kon hem bijna aaien Ik durfde niet Hij bijt misschien Hij stond al in de achtertuin Hij loerde door de ruiten Wat moet zo’n man daar buiten Hij heeft mij vast gezien Ik sloot de gordijnen En dacht dat hij wel zou verdwijnen in de nacht Ik heb een vluchteling gezien Ik kon hem bijna aaien…

wie geen huis heeft loopt langs dichte deuren en gesloten vensters zonder huis slaap je buiten en ontwaakt met ogen tranend van het harde licht een mens zonder huis koestert zachte dekens een schuilplaats om in te huizen wie geen huis heeft kijkt door smalle kieren kent de pijn van het vaarwel zonder huis raakt een mens verloren…

De vluchteling Hoe hij zijn eigen weg ging Gevlucht voor de oorlog Hij mist zijn land nog…

Opperraaf Roette toont geen blijdschap over de dominorevolutie, alleen maar angst voor vluchtelingen.…

hou vluchtelingen tegen roept iedereen, het wordt teveel is hier en daar en ergens zeker wel iets voor te zeggen maar wie zegt het ?…

zou de bekend scheldende politicus ooit nog tot bedaren komen mooi zou dit zijn eten benoemen als vreten niet beschaafd niet fijn mannen zodanig gefilmd graag nu een prettige ommekeer respect krijgen zozeer wat vinden u allen van houten speelgoed bouwen voor de gevluchte kinderen nou wellicht zegt dan dat mopperende…

Vluchtelingen worden bij voorkeur vertoond voor het prikkeldraad van een land in Europa dat zijn grens gesloten houdt vluchteling het is zo'n veilig woord je vergeet bijna dat het een mens is eens vol van het licht van zijn toekomst verknald door het streven van een machtsbeluste dictator mensen knippen gaten in prikkeldraad zwaarbewapenden…

Het kan natuurlijk ook andersom zou je kunnen bedenken in deze hopeloze veldslag de vluchteling helpt juist mij ontkomen aan mijn uitvluchten afdoen en vluchtgedrag…

Kleine witte duif vertel me wat je ziet tijdens de lange vluchten wanneer je drijvend op de wind de weg naar ‘t nest zo feilloos vindt langs blauwe of bewolkte luchten Kleine witte duif je hart is vol verdriet ik lees de droefheid in je ogen waar de onrust schemert; vaag je vleugelslagen worden traag het weten heeft je moe gevlogen Kleine…

Een ijsbeer zwaaide met een palmtak een verdwaald vaandel over het rillend land de verlaten voetstap die de sneeuw brak schotsen van oker in het fluisterend zand Nergens leefde nog het daglicht nergens nog een vertrouwd gezicht Dagdromend van de verlaten helling waar zijn oude kim gebroken slaapt een korte rust blijft toch een kwelling…

O, vluchteling, waar is mijn barmhartigheid? Waar mijn strijd voor waarden van het leven? Waar mijn toegestoken hand gebleven?…

De najaarszon zonk achter Het donker dennenbos, En wemelde in de stammen, En schitterde op het mos. De vluchtling aâmde dieper, Hij aâmde vrije lucht, Hij brak door braam en blâren, En slaakte een zware zucht. Hij glimlacht als hij weder Zijn strooien dakje ziet, En dwingt terug de trane Die voor zijn blikken schiet. Hij komt: hij…

Omdat ze geen akkers hebben, geen steden, geen muziek, komt de zon en neemt hen mee, praat met hen over de klei, over T.S. Eliot en zijn Waste Land, over hun jeugd vol zoete herinneringen. Ze luistert naar hun gebroken levens en hun dromen, die wegrollen. Zonder twijfel zal ze bloemtuilen in hun kussens planten. -------------------…

Ze was om ‘t krijgsgeweld weggevlucht en na de eindeloze tijd op haar vlot in zee Ze verspreidde desondanks geen zeelucht ze droeg alleen krijgslucht met zich mee Men had haar weggemoffeld in een kamp en verteld dat het slechts tijdelijk zou zijn Zeer koude winter zonder kachel en lamp juist dertien en geen schijntje zonneschijn In stille…

Tevergeefs wachten blauwe klokken wat niet meer leeft zingt in het dode hout gevangen in een holle klank herinnering aan zomers zaad Achter een stenen grijze wand wacht men op handen vol regen op adem Achter een grijze stenen muur verrijzen nieuwe wanden van de lucht verwacht je het zachte zingen waarom de longen vragen Je daagt…

Omdat ze geen akkers hebben, geen steden, geen muziek, komt de zon en neemt hen mee, praat met hen over de klei, over T.S. Eliot en zijn 'Waste Land', over hun jeugd vol zoete herinneringen. Ze luistert naar hun gebroken levens en naar hun dromen, die wegrollen. Zonder twijfel zal ze bloemtuilen in hun kussens planten. ----------…

zou ze het geweten hebben, maria wat haar kind te wachten stond dat hij geboren werd om te lijden overal haat en onbegrip vond zou ze hem even teder hebben bemind gevoed , gekoesterd en beschut had ze beseft welk kruis dit kind nog dragen moest doorheen zijn leven of was ze liever weggegaan naar verre onbekende landen waar niemand wist…

ik wil je stem niet horen je woorden doen mij teveel pijn ze splijten elke traan in tweeën en het is kil rondom mijn hart als ook haat liefde zaaien kon dan was ieder woord overbodig ik droom van dansen in de nacht met het genot van mijn sterretje…

Vertel ik mijzelf steeds weer mijn leven een verhaal verreisd door mijn woorden ik hoorde nooit ergens, ik sprak mijn geen thuistaal kijk lege portretten, ik ken geen verlangen dan zijn in het heden volmaakt als een merel zijn lijfje een peertje, niet groter met veren en zingen om niet. ------------------------------- uit: 'Tirade', jaargang…

Een vluchteling zonder vrienden. Een pachter zonder land. Van ver ben ik gekomen. Op de vlucht voor de weg van het verstand…

Wat zie je als je me in de ogen kijkt? Is het mijn angst voor oorlog en onheil of zie je je eigen angst voor mij? Wat denk je als je me in de ogen kijkt? Voel je mijn nood aan een veilig onderdak of hoop je dat ik je deur voorbij zal gaan? Hopen we niet allebei dat deze hel zo vlug mogelijk voorbij zal zijn en dat vluchten niet meer…

Achter de horizon heb ik gezwommen in een zee met bloed en tranen een afscheid was niet mogelijk mijn huis en hart zijn stil verbrand ik kan de liefde niet meer uit het verband rukken mijn ledematen zijn moe van het tevergeefs lopen en hopen dat de grenzen opengaan in nieuw verlangen zodat het leed zich kan berusten niet langer…

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

Wie wil niet vluchten als de regenboog bommen regent kogels kermt alleen maar zwart en vloeiend rood terwijl het niet meer droog lijkt te worden…

Soms weent zij uit: dat zij niet meer kan blijven Onbevlekte in verblijven, waar bedreigen Haar offerpijn en floers, waaronder lijven Den Dienst der wrede liefkozing bedrijven. 'k Geloof haar niet, maar neem haar lijfsgewaden. Nog naakt vernederd, smeekt zij de genade Te mogen gaan. Ik spot: ‘Ga zo, mijn gade!’ En sliep in zekerheid…

Als je niet meer kunt vertrouwen op de wereld om je heen Er geen tijd is om te rouwen er te veel te snel verdween Weet dan dat ik in gedachten heel dicht bij je ben Ik het leed niet kan verzachten maar met mijn hart je pijn erken…

wegen komen allerlei hindernissen tegen hongerig, afgemat en uitgeput voor de oorlogsgruwel gevlucht zij komen aan in een onbekend land iedereen kijkt hen argwanend aan kinderen op de arm en aan de hand zien zij deuren voor hen dichtslaan de winter komt met ijskoude nachten ze schuilen dicht in een tent bij elkaar ‘t blijft op meer vluchtelingen…

bruin gebrand verweerd gehard door het leven toch te weinig geleerd…

De angst is zo zwaar als lood het is stil aan de overkant zelfs haat heeft hoge nood moderne pest staat in de krant Zinnen druipen vol van verdriet mijn ogen gaan tranend dicht populisten zingen het dode lied verzet is nu mijn enigste plicht Iedereen heeft recht op brood en zeker hier in ons Nederland voor de liefde niet voor de dood…