Alle inzendingen over vondel

Drijf met de eb mee naar open zee waar de ervaring leert in het besef dat hart en wijsheid zich tezamen niet gelijk kunnen openbaren in een gewijzigd tij van inzicht zal een mededogen baren en wordt men als volwassen drenkeling op een verlaten strand te vondeling gelegd.…

strooide met de tip van de vlerk de abstracties in het zwerk hing en in duikvlucht behendig als een zwalkende zwaluw boven de velden van vruchtbaarheid de affecten en de bevliegingen tempeesde hoe het de lemma’s ontleedde denkbeelden scheppend ontstaan uit ordedrang uit chaos en de ongewervelde liefde voor ons allen en voor altijd te vondel…

Je wordt door sommigen beschouwd als held, Er kwam een legobeeld om je te eren, Maar kennelijk kan jij ook irriteren, Net als Johan van Oldenbarnevelt. De microfoon geknot, rust van zijn plichten, Nu ondersteun je mij nog bij het dichten.…

is echt een fenomeen alle burgemeesters willen een ware coryfee liefst de nummer één men heeft de oplossing gezocht in spreiding grotere mobiliteit van het aanbod meer aansluiting op de regio Vondel deed nu het westen Slauerhoff het noorden Roemer Visscher het oosten Guido Gezelle het zuiden vrij invliegbare gastdichters waren…

Van 't lauwe kroes doorgeurd ligt om de vijver loom de lucht Op de vondel staat een late zwaan Zo eenzaam is niet één van ons en roerloos Niet één van ons laait zo hartstochtelik een vlam zich toewaarts als dees' rode beuk Van 't gipsen beeld dat tans in de schaduw staat - alleen een gipsen garve…

de dichter vaak als een te bespuwen standbeeld gehouwen uit woorden die met naakte letters bekleed zijn ziel te vondeling leggen waarbij het gesproken woord hem onbemind doch wel bekend geen aantrekking op hem uitoefent vanwege voorbij zodra geschapen zoekt hij liever de eeuwigheid waar geen ontkenning mogelijk hem ooit terug doet keren…

Oud en nieuw herenigd Toeristen, junks en jordanesen De grachtengordel en Carré Oh, nergens anders wil ik wezen Een homo op de Amstel Lichtjes op ’t Leidscheplein Winkeldieven, Joegoslaven, Maar nergens anders wil ik zijn Albert Cuyp en Johannes Vondel P.C.…

Gedachtenstromen lopen niet parallel met de getijden, lijken stil te staan, kosten kracht om tegen moraal en mening in te zwemmen, als drenkeling - op nog te ontdekken kusten - te vondeling gelegd.…

allebei gaf zonlicht aan de dagen maakte teksten in ons vrij door blikken vol met vragen we gaven schoonheid aan elkaar in het versieren van de uren de fundamenten waren klaar alleen het mocht niet langer duren mijn hand was anders dan je dacht de warmte was niet minder ze had meer kracht dan dat je had verwacht ons kind is nu een vondeling…

Ik heb een kaarsje aangestoken, je bent ver weg gegaan. Ik heb naast je bed gezeten, en mijn ogen dicht gedaan. Ik taste in het duister, zoekend naar jou hand. In mijn hoofd gefluister, hij is nu in Gods land. Ik deed mijn ogen open, en zag jou bed weer staan. Ik voelde tranen lopen, ik moest alleen verder gaan. Ik kan het niet bevatten…

die de dwazeling stomdronken meenam in zijn apenstreken en liet dansen als een nar in zonverlaten schemering Het was de nacht die werd ontboden toen de wind was uitgeweken en een dienaar was gebleken van die ene zonderling die veel meer aan zijn leven hing dan ooit een zijden draad kon breken maar wie zou het ooit vertellen aan die ene vondeling…

Getroost door winden wanneer zij hun woorden wegen, als vondelingen. Maak geen woorden vuil, reinig snaren van je adem, trommels van stilte. In mijn vissenkom van zondvloed met z’n grenzen, zonder ademnood. Stroom door je longen, naar de kamers van het hart, wees toegankelijk.…

die me raken, me geef aan de lusten die ik verzin dan zou het bestaan als een icoon uit de oudheid zich verlaten voelen zoals een dal eenzaam ligt te smachten naar het kristal onder de zoden toch heeft kennis het volle begrip naar het weten en smacht mijn adem naar de boezem van de regenboog, de stilte die ik zoog was als melk voor deze vondeling…

terwijl de wereld zich verkleedt in het feest van vrede op aard' wordt in de stal zoals u weet elk jaar opnieuw het kind gebaard maar wat de mensen al vergaten dat slechts enkele weken geleden een vondeling werd achtergelaten de schuif van de wanhoop ingegleden is er na meer dan 2000 jaar nog steeds geen uitgestoken hand voor wie hoe…

Getijdenstroom loopt niet parallel met schone schijn, de waarheid lijkt stil te staan, kost kracht om tegen stroom en mening in te roeien, als drenkeling op door God verlaten kusten, te vondeling gelegd.…

Vrouwe Triestiana: ach mijn Julius, wees niet bevreesd ik ben niet verder dan onze bedstee geweest Heer Julius: lang was ik hene, op kruistocht gezonden mijn hart was slechts aan u gebonden Vrouwe Triestiana: mijn eenzaamheid werd gedeeld met de heer van Aemstel slechts op hem was ik gericht dag en nacht las ik bedroefd, Vondels…

Shakespeare, Vondel, Dante en Baudelaire moeten zich niets verbeelden, want als de koala's konden schrijven, zouden hun werken in het niet verdwijnen in vergelijking met hun hoogstkosmische intelligentie.…

Er zijn zoveel die inspireren waarvan velen kunnen leren Mulisch, Hermans, Reve schijnen de grote drie te wezen Marsman, Vondel, Nescio schijn je ooit te moeten lezen Maar toch komt de inspiratie vaak uit het gewone leven De eenvoud van Gijzemeijer laat me graag afkijken bij je De directheid van Oskam laat zien hoe het ook kan En ook…

De mantel konden zij niet verkopen, Geen zilversmid geloofde er aan; De pope wou de vondeling niet dopen, Dat heidenkind gevallen van de maan.   Geen timmerman wilde hem laten werken, Die tere prins, wat had men er aan?…

Nadat ze jaren lang Gepaard een kuis en Vreedzaam leven leidden, Hier in dit groene land Waar ze zingend Elke nieuwe dag Bezongen in Gezamenlijk geluk, Is plots een zwarte Wolk voor de eindeloze Zon geschoven - De glanzende groennek Zit verdoofd zijn vrouw Te zoeken, hier aan De rand van de sloot Waar ze samen zo gelukkig…

Ik werd door tijd en dicht te vondeling gelegd, boreling van stilte en gedachten die aan het papieren kraambed hebben gestaan, kon al begrijpen wat de omgeving wilde verzwijgen, zonder iets te willen missen, zal verder niets ontstaan, wordt er niets gedeeld uit oprechte vragen die zich tot onbegrepen antwoorden laten rijgen, leeft…

Lukas 1:17 Met dank aan Joost van den Vondel,voor het idee. http://www.youtube.com/watch?v=Ce0uV0svddc…

DOOR GERARD VAN ZIJL GESCHILDERD. Aº. 1652 In gene trouwring blonk ooit Indiaanse paarle Zo zuiver, als Suzan in ’t huisgezin van Baerle. Zij dooft met haar gezicht de klaarste diamant, En stookt in ’t kilste hart een overkuise brand. De Schoonheid, Jeugd, en Deugd verzamen hier te gader. Maar ’t rijp verstand verbeeldt het oordeel van haar…

Wat ramp, wat ongeluk plaagt nog mijn grijze haren! Wat schande moet mij nog, eilacy! wedervaren! Wat droefheid, wat verdriet, wat leed komt mij nog aan, In dees mijn wintertijd, die haast zou zijn gedaan! Wanneer ik overdenk èn ’tgeen ik was vóór dezen, En wat ik, tot mijn smaad, moet tegenwoordig wezen; Wanneer ik mij bezie in dees mijn hoogste…

OP DE WIJZE: HET DAGET UIT DEN OOSTEN. Laat ons de wereld heten, En ’s werelds slaverny, En kiezen van drie staten De beste staat van dry, De staat van maagdeleven, Hoog verheven. Dit ’s geen gebod van boven, Maar ’s Heilands wijze raad, Een raad met recht te loven, Al lijdt de maagd veel smaad, Bij traag verlichte blinden, Trouwgezinden…

Op JONKVROUW ISABELLE LE BLON. (Overleden de 28 van Zomermaand 1636) Wie hoor ik op mijn graf? Gij minnaars, gaat’er af! Wat koomt gij rouwe dragen, En mijne dood beklagen? Ai, staakt uw droef gesteen*! Schept moedt, en weest tevreên, En wenst mij niet op aarde Bij u te zijn in waarde. De wereld die is doch Vol valsheid en bedrog.…

’t Misbruik der zinnen werkt in ’t einde pijn en smart, Doch ’t redelijk gebruik vernoegt des mensen hart; Dat ’s aardse zaligheid. Wie wenst hier groter goed, Als, in ’t gezonde lijf, een gans vernoegd gemoed? HET GEZICHT. De blinde, die weleer aanschouwde ’t lieve licht, Kan tuigen, wat het zij* te missen het gezicht, Te wroeten, als de…

Wie hoor ik op mijn graf? Gij minnaars gaat er af. Wat koomt gij rouwe dragen En mijne dood beklagen? Ai, staakt uw droef gesteen*: Schep moed, en wees tevreên, En wens mij niet op aarde Bij u te zijn in waarde. De wereld die is doch Vol valsheid en bedrog. De mens leeft met bezwaren Om schatten te vergaren: Daar alles, wat men ziet, Veel…

Hier treurt het weeskind met geduld, Dat arm is, zonder zijne schuld, En in zijn armoe moet vergaan, Indien gij 't weigert bij te staan. Zo gij gezegend zijt van God, Vertroost ons met uw overschot.…

Uitvaart van zijne Excellentie DE HERE HUIG DE GROOT*. AAN DE WETHOUDERS VAN DELFT. INCONTAMINATIS FULGET HONORIBUS.* Helaas! wie komt mijn hoop vermoorden? Wat onweer* ruist er uit de Noorden? Verzeker* fluks* ons beste pand! Verzeker, berg het Hollands wonder! Hoe haalt de zon haar aanschijn onder*! O Baltisch meer*! o storm! o strand…