Alle inzendingen over voor alle kwalen res

Waarom zing je zo teder zo mooi nog voor je zelfs vliegen kon net als jij rees ik op uit de ochtendnevel na die steek van flitsend vuur zing jij zo hoopvol zo puur jij vliegt niet weg evenmin als ik mooie vogel…

Maar met leeftijd komen kwalen, en kwalen geven pijn, en dan kan het zo gebeuren, dat er minder vrouwtjes zijn. Vaak hoorde ik hierover, dan las je mij de kaart, maar wat ik toen nog niet besefte was dat iedereen vergaat. Oude vrouwtjes zijn niet eeuwig, dat weten wij hier allemaal.…

Naakte waarheid in een zachte adem longen proeven zilte lucht langs oude lanen en wegen in de mystiek van mijn eenvoud witte meeuwen in hun vlucht zoekend naar de juiste winden ontdaan van alle oude kwalen vragend aan mijn lieve vrienden waar alle sterren zijn gebleven in de verre weidse luchten wat is er waar van de geruchten het…

Er is geen kleur van huis, noch vreemde taal, wij sterven allen aan dezelfde kwaal die tussen dood en leven wordt gesponnen en waar het eenzaam hart in wanhoop slaat daar is het land waarin mijn vaandel staat en waar de strijd in vrede wordt gewonnen! -…

je hijgt het verleden achterna kom hier, ik vul jouw deel met mijn kracht het is snuiven aan het lot ontvang van mij een bod uit de hand van een zot ik gedraag me vreemd, als ben ik in de war ontkleed me van het normale roep krijsend, ik ben de nar verdwijn gij doemdenkers speel met mij en verlies alle kwalen ik speel op een koninklijke…

, begreep ik de diepgang van alle woorden die zij niet sprak in haar levensloop, herkenning in anonimiteit, die zij in mij overdroeg ik ging door, zij vervloog in een herinnering, die zij uiteindelijk zelf begroef.…

Dies hebben ook op dijne macht grootdadig Ons ouders vrij vertrouwd; en du genadig Hebs', Heer, verlost, uit alle lasten smadig, In hare nood. Als haar geschrei rees tot in dijnen schoot, Du stondst hen bij, in alle wederstoot: Zij hoopten vast, en werden niet schaamrood In hun gebeden.…

Er was eens een dame in Dalen Die klaagde aldoor over kwalen Plots kwam ze in nood En ging daarna dood Doch niemand vernam de signalen…

Het betekent nieuwe moed, voor de genezing van mijn kwaal.…

Nederland is Stapels folders in de bus Maar nergens zie je meer een mus Slachten mag hier ook halal Partij van de dieren moet als logo een kwal…

Een kwal die vond dat het water stonk sprong aan wal, waar hij verdronk. MORAAL Wie al te grote afstand neemt was van tevoren al wat vreemd. OF Voor al te fijn besnaarde kwallen kan evolutie tegenvallen. --------------------------------------------------- uit: 'De gebeurtenis en andere gedichten', 2001.…

Op het strand een slijmerig blubberding. In de zee een mysterieuze spookverschijning.…

Om een virus af te remmen Ontwrichten we de maatschappij Ga nog even door zo En we hebben allebei…

Blaadjes die vallen. Bomen worden kaal. Straten worden donker. Laatste granen gaan door het gemaal. Het gras wordt bruin en rot. Donkere dagen komen eraan. Traditie getrouw doet een ouder echtpaar de lichtjes aan. Samen voor nog heel even... lichtjes hebben helaas ook niet het eeuwige leven....…

leken ze wel van zuiver licht dat door het sterven uitgeklaard waterlanders naar benee verwees nu dwaalt hij rond temidden zijn sterfelijke mededanen en wacht geduldig op het einde aan alle dingen iedereen bekend en ook van alle tijden…

begrip met goede wil heel kwiek weg gestapt gezwaai met alle goede wensen knuffels en sterkte maar eenmaal thuis was de moeheid en het deprigevoel helaas ook al meteen in huis…

Een sidderaal te Siddeburen Moest van zijn kwaal dwangmatig gluren Verscholen achter alg en wier Bespiedde hij voor zijn vertier Een slak die naakt was van nature…

Hij keek stil voor zich uit geplaagd door al zijn kwalen De dood zat hem op de hielen en dwong hem niet te dralen. Dus hief hij het glas om nog eens te kunnen proosten met niemand in de buurt die hem zou kunnen troosten.…

Ze volgden alle dertien één parcours daarin verschilden ze niet van elkaar: Zodra een ieder van zijn zitplaats rees, jankte een doedelzak ~Amazing Grace~…

Laatst arriveerde in Lourdes Zo´n gasgeveerde toerbus Vol mensen met kwalen Om genezing te halen Maar ´t hielp gewoon weer geen moer dus…

Verdoezeld en overtroffen zette hij zijn klauwen in de muur Klom als nooit te voren verdrong de onttroning tot verdoemenis Verstokte zijn doen schreeuwde zich lof toe zwaaide hoffelijk zijn zwaard Wervelstorm van gevoelens rees door zijn lichaam angst was niet de zijne Smedend vormde hij de wil tot de overwinning hem toebehoorde…

in een vlucht vol fantasieën rees ik gewichtloos boven mijn lichaam uit ik zweefde alsof ik in een extase leefde kronkelend, naakt begaf ik mij op een groene maagdelijke weide tussen vonkelende sterren baadde ik gewillig in exotische hittegolven gepassioneerd en vurig taste ik toe…

zoals in alle nachten wanneer ik naar jou verlang voel ik me eenzaam en alleen gevangen in mijn eigen ban zoals in alle nachten kruipen uren traag voorbij alleen de gedachte aan jou maakt me even gelukkig en blij zoals in alle nachten wanneer de slaap niet komt huil ik zachtjes en niemand die mij troosten kan of me in de armen sluit…

De wind waait letters maakt gedachten vergankelijk doorblaast het zijn geeft zicht op zinnen De wind draait en stoot talloze woorden in het luchtledige geeft geschut aan 'n gesprek Met alle winden meewaaien maakt woorden onbenullig laat zijn niet gezegd worden zodat windstilte volgt Wanneer aanzwellende windvlagen konden spreken…

Breng steeds een bewijsstuk mee als je terugkomt van 'benee' of misschien wel van 'hierboven', als je praatte met Sint Pieter of met een of andere geest, anders zal niemand je geloven als je zegt, ik ben er geweest.…

Het afscheid namen wij in stilte als twee grote mensen Zij doofde het licht te vroeg uit verbrak haar rozenkrans en verdween voorgoed…

Door alle poriën parfumeer je mij, van beider willekeur zijn we vrij, handen smelten op zachte dijen en in donkere plooien van de nachten, na het waken van de ochtenden kan alleen die ene geur mij raken.…

wat als de onmogelijkheid nog het enige dierbare is dat we kunnen opzoeken, vasthouden in onze gedachten zoals een oude stad, uitgeput door tijd maar niet meer van ons ook al staan huizen dichter dan ooit in de dag, in de nacht lopen uren in elkaar over naar liefde en de glinstering van dit mysterie dan nog, antwoord jij weet ik…

leven we van water allen zijn we één…

we verankeren ons schip slechts voor korte tijd dragen elkaar door de slaperige mist zie onze gezichten omhoog zwerven naar de wolken we omarmen de sterfelijkheid als het beste gedicht…