3310 resultaten.
65 jaar is Jan Jacob Krediet
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 107 Het is nu twaalf uur
de elfde gaat over in de twaalfde
februari van het jaar des Heren en Dames 2017
Ik ben nu officieel 65 jaar
maar ik ga gewoon door of er niks aan de hand is
uit het gedicht van Gerard Reve:
Drinklied aangaande het leven op aarde
want god vorm me me m'n dochter is pas tien!!!…
houdbaarheid van woorden
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 172 destijds heb ik eens
een portie rijpe gedichten
in weckpotten gestopt
ik hoopte op deze wijze
er een aantal te conserveren
doch er sloop waarschijnlijk
een vorm van bederf in de potten
wellicht lekte de afsluitingen
zodat de inhoud aan versheid
sterk te wensen overliet
daar stond ik dan met een
opgevist versje aan mijn vork
theatraal…
liefde in triptiek
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 379 ik zie zachtheid
in een sterk profiel
schaduw duidt de
randen van je ziel
je ogen glanzen
en de bloemenkransen
dansen op muziek
liefde in triptiek
mijn paletten klaar
de kleuren gescheiden
nog zijn vormen en
beelden bescheiden
ik schilder magie
met tijd die verdwijnt
jij verschijnt op het doek
in het rood van de morgen…
Kerstig Twente
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 446 het duister onherroepelijk
mensen haasten zich huiswaarts
ginds klinkt de midwinterhoorn
binnen branden kaarsjes
en krijgt de tijd iets van weleer
twee kerstdagen lang sluiten wij
de ogen voor al het zeer
warmen ons aan het haardvuur
en hopen op zoveel meer
zoals vrede bijvoorbeeld
de opperste vorm
van welbehagen kan zijn…
in een triptiek van liefde
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 799 ik zie zachtheid
in een sterk profiel
schaduw duidt de
randen van je ziel
je ogen glanzen
en de bloemenkransen
dansen op muziek
liefde in triptiek
mijn paletten klaar
de kleuren gescheiden
nog zijn vormen en
beelden bescheiden
ik schilder magie
met tijd die verdwijnt
jij verschijnt op het doek
in het rood van de morgen…
Bloeit rood
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 113 de zomer heeft
jouw lente
eindelijk geopend
wat zo lang
verborgen was
krijgt vorm en kleur
je haar
bloeit rood
als nooit tevoren
herboren
zijn je ogen
in hun vlammend vuur
handen dragen
woorden aan die
nooit gesproken zijn
je lijf zingt weer
in warme lichaamstaal
het lied van jouw bestaan…
gebroken norm
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 749 Lichter dan licht
dichter dan dit gedicht
je zal naderen
wens ik mijzelf
Sta me niet toe weg te komen
met schuilen in zinnen
Zij zijn slechts de zomen;
een onwennig beginnen
van voelen
Help me en ik zal je me ontvouwen
en loslaten mijn gebroken norm
Want wat angst heeft uitgehouwen
en gewillig leidde tot mijn vorm
mag niet meer…
bijna dierlijk
hartenkreet
1.0 met 10 stemmen 1.162 mijn fantasie brengt me overal
aardbeien met slagroom combineren ondeugend lekker
mijn batterij opgeladen door jou
werkt veel beter dan een stekker
woorden die vanzelf gaan spelen
betekenissen nemen nieuwe vormen aan
denken met mijn hart in mijn hoofd
lachen met een traan
al deze inspirerende dingen
wakkeren mijn vuurtje
hartverwarmend…
Boze Geest
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 487 zo zuiver als zijn woorden
zo angstig is mijn geest
hij die mij verraad
voor hem is het een feest
ik ben nu wel angstig
en voel me erg klein
hij die woorden spreekt
maakt me echt heel klein
zijn zinnen snijden
door mijn hart en ziel
ook steelt hij de vrouw
waar ik eens voor viel
mijn vorm van geluk
was zijn jaloerse blik
en net als…
traan in de spiegel
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 654 in haar ogen sluipt verlangen
diep verscholen droogt een traan
elke dag wil zij leven
belooft zichzelf niet op te geven
het gevecht met zichzelf
huilt zij in de nacht
elk ontwaken van de dag
hernieuwt verloren hoop
door die ogen in de spiegel
als zij staart in het heden
waar verlangen weerkaatst
in de vorm van een traan…
haven
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 561 waar hij zonder zorg kan leven
in de luwte van de storm
waar hij zonder zelf te geven
weer zijn waarde zoekt en vorm
waar hij dieper dan zijn wezen
in de warmte van het zijn
blijvend vrij, met niets te vrezen
weer zijn angst verliest en pijn
vindt hij rust en veilig water
in de armen van een vrouw
die zonder vragen, nu of later
hem…
Klanken
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 2.282 Klanken stromen kil
Uit je mond
Vormen ijzige woorden
Die in loze beloftes
Hun graf vinden
Jij bent mijn kanker
Kwaadaardig woekerend
Heb je me nodig
Om te bestaan
Je spiegelbeeld onherkenbaar
Camouflage voor verdriet
En ik heb je antwoorden niet
De stilte tussen de woorden die je niet sprak
Versta ik nu meer dan ooit…
meisje op de fiets III
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 822 ineens voelde ik het
het was er al heel lang
het was alleen niet bevatbaar
geweest of ik was niet bevattelijk
haar vorm zwevend
boven het licht was ik tienduizend ezels
die zich aan dezelfde steen stootten
zij was een gewoonte geworden
ik en mijn verborgen zadelpijn
niemand op een roestende fiets
kan uit twee verschillende werelden komen…
Flow showt
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 68 extravagante
aardse
gekkigheden
zijn hot en
tot lunatics
verheven
waarbij
vrijheid los
van norm en
waarde is gekomen
zelfs de beperking
van dromen is
verbroken in het
dwalen van de geest
het is geen
intuïtie geweest
die de remmen
los hebben gegooid
flow showt juist
het nihilisme dat
nu eindelijk een
menselijke vorm…
Panic
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 1.001 Straks raak ik jou ~
als ik je schouders
heb gestreeld,
gekust, aanbeden,
je buik, je borst,
je hals, je benen,
je haar en de
vlekjes om je armen,
jij mij -
zoals je zo vaak iedere keer
ietsje anders
datzelfde op kan roepen,
de vorm van elke borst, heup,
bil omringt,
mijn lippen -
nog net kunnen zeggen -
~ kwijt ~…
À la Edgar
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 1.761 Of is het de boom
die op een dag misschien
mijn kist zal vormen
en nu, ring voor ring,
naar ons beider einde groeit?…
Nooit gekust strand
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 75 golven
rollen om
in zand en schelpen
kijken gekuifd
naar de zon
voor zij ondergaan
het is geen
herhaling want
ieder is anders
hervinden vorm
in een altijd weer
nieuwer ervaren
delen herinnering
door het strelen van
nooit gekust strand
met het weten
van cirkels van leven
uit het aards bestaan
opgeslagen in
het silicium…
Spiegels
netgedicht
1.0 met 7 stemmen 712 Je zegt minzaam
‘Dag’ en loopt langs me heen
of ik niet besta, een spiegel ben,
die jou elke morgen voor de vorm
gelijk geeft wanneer je denkt
dat je mooi en niet eenzaam bent.…
Het is stilte
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 221 het is stilte
die ik voel kloppen
in mijn hand
er is veel buiten
maar in mijn hoofd
wordt alles klein
kleuren zijn er wel
maar spreken
minder fel dan voorheen
vormen zijn mij
heel vertrouwd in de
omgeving waar ik van houd
loop nog steeds
niet om ergens heen te gaan
maar voor even op de been
soms denk ik dat ik
er nog ben…
Interne dialoog
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 171 Geïnspireerd door denderende
vleugeltreinen vol gedachtensporen
probeer ik alles in luchtledigheid te horen
getetter valt te pletter
ik blaas bellen vol gesprekken
achter taalrijke spraakdranghekken
zij vormen de auditieve voetsporen
van droomresiduen ooit geboren
in een fatale morgana
rimpelend in doorzichtige brei
maar eenmaal dichterbij…
Ik adem je.
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 1.277 Je bent voor mij, en wel meteen
mijn elke vorm van redenatie,
mijn nooit gedachte revelatie.
Je bent het echt,
en dat is wat ik meen.…
Linnen handen
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 871 Linnen handen
Klemmen zich vast met al hun kracht
Maar nemen de pijn niet op
Eeuwige blik geworpen
In de grauwe diepte van het raam
Waar zich geen beelden meer vormen
Zilveren tranen
Worden gesponnen tot
Mijn levensdraad
Waarheen jij ging
Hier rest verdwenen stilte
Vertrokken in de mist
Vergaan zijn ze
Jouw linnen handen…
domaine particulier
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 100 volg het geëffend pad
waar onuitgesproken woorden
de voetstappen dempen
waar ontfluisterde bomen
onvoltooide zinnen vormen
en linten van zwijgzaamheid
achter hoge heuvels
van misplaatste trots
bepalen leestekens de grens
juist daar ginds in het land
van zeggen en schrijven
spreekt men de taal van dichters…
Spel
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 131 Te veel om zinnen te vormen,
laat staan een gedicht in het licht
van het vuur nog wel.
Het stemt me tot droefenis,
dat alles zo mooi lijkt
en in werkelijkheid niet zo is.
Vliegjes dansen nou eenmaal om het vuur
mensen aanschouwen slechts dit spel.…
fijnmazig
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 480 de vader hield zich verborgen
in tranen vocht hij onder de zon
nee, zijn kind kon beter spelen
met een palmblad en stenen
waarin het mooie vormen zag
zoals vissen en paradijsvogels
dansende vlinders lokten speels
de handjes, vluchtigheid haperde
de voetjes, ontelbare verschrijvingen
de oogjes, vader op het netvlies…
Regen
hartenkreet
2.0 met 13 stemmen 1.694 Regen valt
als warme tranen
in de drooggewaaide bedding
van een rivier
de uitgesleten kiezels
vormen een brug
naar de overkant
een paradijs
in stilte ontstaan
waar de kracht van de verbeelding
hoogspel speelt
met een liefde
zonder woorden
in het bleke ochtendlicht
vliegt een adelaar
hoog boven de wolken
hij is zo wijs
de regen
te vermijden…
onzichtbaar
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 234 in het landschap
dralen schapen tussen bloemen
in de wasem van weiden
alsof ze zich neerleggen
bij de éénvoud van onze poëzie,
en men kan zich zelfs
vergissen van eeuwigheid
in woorden van ééntonige lettergrepen
terwijl we onder de bomen
onze overwegingen schrijven
leg ik je vast ,plaatsen we de dingen
als deze woorden in de
vorm van…
Woekerend kruid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 122 wij hebben ons
de wereld toegeëigend
zonder enig concept
er bomen struiken
en planten naar eigen
vorm en smaak neergezet
met monoculturen en
misoogst als resultaat
is de natuur kapot gemaakt
wij dachten hoogmoedig
als god schepper te zijn
maar leven parasiterend
als woekerend kruid
in een totaal misvormde
variant van het aards…
niets van toekomst
netgedicht
3.0 met 25 stemmen 486 we spreken af aan het station
klokslag
als de laatste trein vertrekt
en ik zie de dichter
vallen uit zijn woorden en uit
mijn hoofd
alsof de boodschap
niet genoeg is om de afstand
mee te dragen
vertel maar wat, zeg je
maar ik hoor
slechts dat ene woord
van tijd
dag, vorm ik
en verlies de ruimte
in het likken van mijn woning…
Een klein boeket
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 115 ik heb de bloemen geraapt
die jij verloor
op het pad naar geluk
er een klein
boeket van gemaakt
vormen in ieder formaat
talenten die
nog niet wilden bloeien
oordelen die maar bleven groeien
verpakt in
doorzichtig papier
linten erbij voor de sier
jij hebt het genomen
verrast en verbaasd
dit geschenk uit vroegere dromen…