Netgedichten

netgedicht (nr. 61.741):

Nooit gekust strand

golven
rollen om
in zand en schelpen

kijken gekuifd
naar de zon
voor zij ondergaan

het is geen
herhaling want
ieder is anders

hervinden vorm
in een altijd weer
nieuwer ervaren

delen herinnering
door het strelen van
nooit gekust strand

met het weten
van cirkels van leven
uit het aards bestaan

opgeslagen in
het silicium van zand
de databank tegen vergeten