3308 resultaten.
Feestje
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 510 Dichter
doe geen moeite
mij met prachtige woorden
gestalte te geven
of te verpakken in
krachtige vorm
want...
hoe diep je me maakt
zo smal is het pad
naar de hoogte
waar dringen
letterlijk kraakt
dichter
doe geen moeite
mijn zinnen te sieren
maak me enkel een feest
van gedachten
dat gasten
nodigt tot vieren…
Haar beeld
netgedicht
5.0 met 22 stemmen 103 ze druppelde
glinsterend
groene voeten
in het koude
ochtend gras
spiraalde
ronde speelse
vormen in
haar gaan
door het nat
licht scheen
alle kleuren
door gebroken
stralen van
de ochtendzon
feeëriek
danste zij
met de frêle
schaduw van
haar beeld
vonkte volmaakte
schoonheid in
het langzaam
doven van haar
ochtendsleep…
Golven zonder déja vu
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 293 Golven zonder déja vu
Nooit zal de vorm
van de met schuim bedekte golven
meerdere malen hetzelfde zijn.
Hoe de ene golf breekt
en hoe de ander ontstaat
is voor eeuwig en altijd uniek.
Geen golf deelt ervaringen
met zowel golf als water.
Één golf
één gedachte
en nooit een déja vu.......…
Onvoorspelde regen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 215 Dwars door de rimpels
van vroeger
kijk je
door de straat
van stille dagen
en lichtjes van
slechts verlangen
Houten vlinders
botsen
tegen stenen muren
Ballonnen vol kleur
verdwijnen
in grijze wolken
Vandaag gaat de
hemel open
in woeste vormen,
en stort ik neer
als onvoorspelde regen…
Vogels
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.012 Vage vormen veranderen
vliegensvlug, vanuit
vensters vragen vogelogen
bij vorst om voeding.
Vogels voeden zich met veel,
verhalen van vroeger
verbinden zij met vandaag.…
Samengesteld
netgedicht
1.0 met 7 stemmen 274 Het begint als een vaag iets
en verandert langzaam in samengestelde vorm.
…en het mysterie.…
Het stormt.
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 1.065 Omringd door de duisternis vormen
mijn tranen een meer van verdriet.
Waar moet ik beginnen,
weet het even niet meer.
Er word gezegd er komen betere tijden,
maar ja....wanneer??
Ik moet me staande houden in deze storm,
hoe lang gaat het duren.
Wachten tot de storm gaat liggen,
hoeveel kan ik nog verduren?!…
Orange Pekoe
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 989 Ik vind het buitengewoon
haar oranje, opgestoken haar
de met mascara bewerkte wimpers
haar geblankette gezicht
Hoe kwetsbaar men kan zijn
verborgen achter kleur en vorm
Zij pakt mijn hand en legt
die om een borst zo zacht dat zij
tastbaarder en breekbaarder wordt
in het kloppen van een onstuimig hart
"van mij" deelt zij mee en schenkt…
Kort geheugen
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 396 “Het liegen heb ik nog niet afgeleerd
En mijn geheugen is behoorlijk kort
Misschien dat het nu eens duidelijk wordt
Dat in Nederland de leugen regeert”
“Ach, ’t is gewoon een vorm van dementie
Aldus Pinokkio van Defensie
---------------------------------------
…Minister van Middelkoop van Defensieontkende dat hij een interview over de Uruzgan…
Spiegeling
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 974 De leegte die aanspoelt
op het stille strand
in de vorm van golven
met schuimende koppen
Laat steeds weer een restje
achter van wat ooit
in het verschiet heeft gelegen
al wat rest is wit
Helmgras schudt het hoofd
hoor de wind fluisteren
zoals grijze wolken de zee kussen
voorspellen zij niet veel goeds…
rimpeling
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 131 ze heeft gedwaald in het verhaal
alsof het niet haarzelf betrof
zij een reflectie was
meed spiegels water glas
een tweelingziel
de vaste vorm verloochent zij
soms gaat ze naar de waterkant
beroert het water niet
en ziet haar helder staan
maar een kleine rimpeling
laat haar weer gaan
de epiloog die schrijft zij niet
het wordt een open…
Maskeren
netgedicht
3.0 met 27 stemmen 742 telkens als
mijn tranen vloeien
vries ik ze in
en vorm
figuren van ijs
zelfs de warmte
van mijn adem
tracht ik te verstenen
om daarna alles
te stapelen
tot een standbeeld
van bevroren water
en koudgebakken zand
met hamer en beitel
plooi ik rimpels
tot een gelaat
van een doods bestaan
aan het voeteinde
kras ik nog wat…
De kleine scenes
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 117 heb de laatste stukjes gelegd
de puzzel van mijn leven
zijn uiteindelijke vorm gegeven
maar alles voelt emotieloos
heb nooit de goede kleur
kunnen bekennen in wennen aan
de kleine scenes gaan
daar smeult en vonkt de liefde nog
plaats en tijdloos zonder gêne
maar het vlakke
overheerst zwart wit
in een bestaan met grijs gezicht…
Componenten grijs
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 89 zag mijn schaduw plat
een raakvlak
dat wij deelden
waar ik mijn oorsprong had
licht nam
vorm en ruimte
in een transparant profiel
dat mij uiteindelijk beviel
maar contrast groeide
in het donkere segment
nivelleerde de herinnering
tot een wegwerp element
er is geen samengaan
van componenten grijs
gezichtloos sluiten zij
elkaar…
Transitie
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 287 Tussen kei en korrel
– leden van één lichaam -
sluimeren eeuwen van
gestaag verloop
Twee gedaantes aan
de uiteinden van tijd
krijgen nieuwe maten
bij 't wassen en slinken
Er is geen verliezen
of winnen voor wie
afstaat of opneemt
De wind waait bestendig
van een oeroude vorm
naar een nieuw volume.…
Een grote plens
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 90 het sijpelt gestaag
grote druppels glijden van de bladeren
vallen spetterend op de grond
geen schermen regen
in woeste vlagen wind
maar een speelse lichte waterval
die je toch op een
onverwacht moment drijfnat maakt
met een grote plens
hemelwater kent
vele vormen van verschijnen
voor mij mag het op pinksteren verdwijnen…
Vlinderen met ogen dicht
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 151 de kleur van jouw ogen
streelt me heel zacht
ze stralen zo mooi als in
'n heldere sterrennacht
de vorm van jouw lippen
ze kussen me amandelrond
hoe ze me laten zweven
met mijn voeten van de grond
de krullen van jouw haar
ze spelen rond mijn gezicht
intens genietend van ons
vlinderen wij met ogen dicht…
In delen zielt de schoonheid
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 127 ik zie het wit
gevuld door
vragende gezichten
ogen die met kleur
steriele vlakken
willen breken
handen werpen
vormen om bewegen
weer een kans te geven
armen brengen warmte
raken meer
dan alleen elkaar
in delen zielt
de schoonheid van het doek
dat ik vandaag weer heb ontmoet…
Jouw naam.
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 851 Je wierp je
toentertijd
zó,
vol in mijn armen
opzichtig, dat wél,
maar dat
is achteraf gezien
maar ik zag het niet
en ik was er toen
ook heel erg blij mee
je werpt je inmiddels
zo zie ik, al
in vele armen
ik zie je naam
in vele vormen,
ik zie je naam nu
zo’n beetje
overal
En ik?…
Eerlijk
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 111 Zoek het hart in mijn woorden
kleed ze uit tot op het bot
hoor de klanken in akkoorden
van stemmingen die men vond
en verdwenen in het heden
in donkere ongeploegde grond
laat ze als ongerepte zaden
kiemen in een vrije lucht
tot ze vele vruchten dragen
naar een toekomst in het licht
waarin ze verleden niet schuwen
maar zich vormen tot gedicht…
Nocturne
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 100 Nachtelijke wolken hangen
als bevroren meren in de lucht,
vormen een zilverwerk van ijle sluiervelden
waar de volle maan vergeefs achter vlucht.
De nacht laat zich niet in het duister vangen,
geen wolk kan de maan het schijnen beletten.
Tot de dageraad zich laat gelden,
die maakt van de vriesnacht korte metten.…
Fraai gevulde delen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 153 jij rankt als glas
geblazen
met de mond
slank krijg jij
de hoogte
sierlijk en voornaam
je lichte trots
blinkt uit in
fraai gevulde delen
toch blijf je transparant
kleurt zacht
door zon beschenen
jouw vormen in balans
unieke kunst
gemaakt door mond en hand…
Haar hoge tonen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 138 jij stond
aan de andere kant van
een vliesdun watergordijn
zag je vormen bewegen
armen en benen in
een plastisch ballet
je stem klaterde
in hoge tonen
boven het ruisend geluid
ik wilde je hand
maar in het raken
verbraken wij de stroom
wat magisch
betoverend leek
bleek slechts een droom…
Speels improviseren
netgedicht
1.0 met 6 stemmen 197 pigmenten
zijn gekozen
penselen klaargelegd
alleen de melodie
waarin alles gaat verlopen
is niet op toon gezet
het is de symfonie
van kleuren mengen
die grenzen gaat verengen
het speels improviseren
van vorm en klank
gaat niet uit de losse hand
toch zal het doek
gaan zingen omdat kleuren
de pan uit zullen swingen…
Achter de chaos
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 105 Achter de chaos die dit leven overheerst,
Waarin geen lijn of vorm meer te ontdekken valt,
Waarin gedaanten vormloos in elkaar overgaan,
Bevinden zich de woorden van een heldere geest
Die nauwgezet aanvoelt dat alles dat is geweest
Alleen maar kan worden weergegeven in dit gedicht
Waarin woorden alleen nog beelden zijn op schrift
Voor…
Je ziel was vervlogen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 208 jij lag naast het pad
had net ietsje meer
dan de andere stenen
heb je geraapt
met zorg schoon gemaakt
vorm en kleuren bewonderd
maar wilde door
schuren en polijsten
je diepere structuren bekijken
nog kon ik de kern
niet bereiken en heb
je in wanhoop gebroken
jouw scherven
hebben mijn ogen geopend
alleen je ziel was vervlogen…
De vrucht van geluk
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 258 heb de vrucht
van geluk wel gezien
maar haar verder gemeden
de vormen gevoeld
ik mocht er helaas
geen aandacht aan besteden
ze kleurde gewoon in
herinnering haar dromen
gaf warmere tonen
kon haar geur
niet geloven was lente
maar dan het onderste boven
heb de vrucht
van geluk in jou gezien
kunnen we die delen misschien…
Haar ingenomen stilte
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 206 Haar leven tegen de klok in met ongekende windvlagen
met een aantrekkingskracht voor de stilte van de storm
begaf ik mij door haar passionele blik in een turbulentie
maar door de rust in het oog trof ik haar innerlijke vorm.…
Penseelde strakke lijnen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 349 je nam mijn hand
penseelde strakke lijnen
daar waar ik vaag
de zon op morgen
weer zag schijnen
ik donkerde
in scherp contrast
jij lichtte op
waar ik reeds al mijn
schaduwen had aangebracht
het wordt ons schilderij
ik koos de vorm en kleuren
jij was erbij en al
het fruit zal heerlijk
naar jouw zomer geuren…
Het conflict
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 61 enige tijd later ontstaan
de mooie vormen
en kleuren; zij
opent haar hart
op vruchtbare aarde
gelijk een wilde bloem
dorstig slurpend bij
het opgaan van
de prille ochtendzon
en smoort als
de stekende
rode ploert de
gouden akker
op 't hete
middaguur
verzengend als 't
kanonnenvuur…