Alle inzendingen over vragen

zag in je lach het lichte onbehagen kleine vragen niet durven praten met armen reiken naar de appelboom het rood een droom te hoog handen altijd open maar je vingers nu gesloten in behoedzaamheid je ogen draaiden er omheen de hete brij het misverstaan van jou en mij we zagen samen de kleine vragen onder ogen heb de appelboom…

Gun me, gun me maar even na te denken over je vraag natuurlijk ga ik antwoorden maar nog niet meteen, nog niet ik wil er even over nadenken gun me, gun me maar even en antwoord niet op de door jezelf gestelde vraag voor mij ik ben jij niet, jij ben ik niet mag ik er even over nadenken gun me, gun me maar even bespaar me je spreektemperament…

Dat leidt tot een diepere vraag. Waarom lijkt het alsof ons universum gemaakt werd om in onze schepping te voorzien? Wij stellen nog altijd de vraag over de oorsprong van de mens en het ontstaan van het universum, dat onderhevig is aan wetten en fysica.…

Vertel eens, soms ben ik nieuwsgierig Hoe je gisteren hebt beleefd Was je dag beperkt of juist zwierig Of vind je deze vraag onbeleefd Maar toch, vertel eens… Ik ben in jou geïnteresseerd Misschien ben je het met mij oneens Maar toch… heb ik door vragen alleen geleerd Vertel eens, hoe jij werkelijk over mij denkt En zeg mij oprecht de waarheid…

het is veel wat er van buiten op ons afkomt heden ten dagen met al die vragen die blijven knagen om een antwoord vragen en het zijn er vele die sterven maar die het coronavirus erven sterven veelal alleen ik zet de televisie uit sluit het venster en de deur voor de adembenemende corona geur en gaat zoeken in het…

Beste meneer Baudet Ik heb maar een (1) vraag aan U meneer Baudet Die vraag gaat Niet over Antisemitisme Niet over Homofobie Niet over De boreale wereld Niet over De Uil van Minerva Niet over U als toekomstige Minister President Niet over U als partijleider, fractievoorzitter Niet over Uw declaratiegedrag Niet over Het corona-virus…

ik vraag me soms af waarom ik me van alles afvraag het is vaak zo zinloos en wat is het waard achteraf is het toch zoals het nu eenmaal is en dan vraag je je weer af wat nu nog echt zorgen baart maar eigenlijk is het je afvragen toch best wel heel leuk een bezigheid die nu eenmaal ligt in de mens z’n aard en dan soms nog eens een…

Er zijn tijden Vraag mij niet wanneer Dan voelt het leven zwaar In die momenten Weet ik het niet meer Ben ik het fijne even kwijt Niet zo snel het antwoord klaar Twijfels in het heden en verleden Anders zo normaal normaal Onzeker over zekerheden Zaken die vanzelfsprekend leken Waar ik nu zomaar om maal Roepen zoveel vragen op Heb ik goed…

Vol vragen over iemand om wie ik gaf, Maar wiens ware gezicht ik nooit zag. Ik stel die vragen aan haar, op een dag.…

Het is de vraag wie of ik ben, wie ik zal zijn of wat zal worden. Ik dwaal ontheemd door de stilte van het bos. Ik dwarrel als een onthecht blad in het zachte mos, omdat het leven al in mij verdorde. Het is de vraag wat er van mij worden zal; of ik ben of zal zijn, lijkt nu van een hele andere orde.…

Een aanbod voor een boek over zijn leven Kwam, niet onlogisch, nog een beetje vroeg, Met veruit nog het meeste voor de boeg, Maar desgewenst wil hij wel antwoord geven Dus u kunt eindelijk een poging wagen Om hem het hemd eens van het lijf te vragen…

Banken-luitjes: excuses met eisen is een contradictio in terminis (latijn voor tegenspraak in termen) Wij het volk willen geen 3, geen 4 maar 10 procent dat willen wij het volk wij 'de studie-koppen' van het volk en zo gaan onze volksvertegenwoordigers het uitvoeren Begrepen banken-luitjes onder het motto "wie betaalt, die bepaalt…

Op Nova Zembla, blazen frisse stormen. Wie in Nederland wind zaait, kan Zembla oogsten. Zembla blaast problemen uit het stof. Zembla valt niet om te kopen. Opent gesloten deuren. Zet ramen open. Wie Zembla heeft doorstaan, is moedig en stormbestendig. Wie van Zembla heeft geleerd, heeft het goed gedaan!…

ik wil niet steeds maar vragen hoe is het nu met jou? de last die jij moet dragen is hard - voor elke vrouw Veel weet ik niet te zeggen en vragen doe ik niet jij hoeft niets uit te leggen ik weet van je verdriet…

Liefste blijf bij mij, dat is wat ik vraag Je hoor me wel, maar je loopt met je hoofd omlaag Mijn vertwijfeling duurt voort Waarom wil je nu niet praten? Wanneer ben je mij zo gaan haten? Je schrikt van deze vraag, kijkt om Nu zie ik de pijn in je ogen, En zegt:"je hebt me zo bedrogen"…

leven zal verraden door de echo die het achterlaat ik vraag het je…

vraag ik woordeloos in jouw taal die ook de mijne is daar, zeg je zwijgend, lang geleden ging hij weg, dook hij onder we vlogen in water op zoek naar vet en zout en vonden elkaar steeds terug naar jou, daar op zandplaat in zee altijd weer die vraag – zwem jij met me mee?…

Het was midden in de zomer Het was buiten in de zon Toen kwam ik haar tegen, ze vertelde me waarom Een vraag is een vraag en het lied dat ik verzon gaat over nu De letters staan geschreven woorden in het zand We lopen en we lopen op het laatste stukje land Ze roept mij uit mijn slaap De lijnen in haar hand De ruisende en de schelpen…

En de stilte die je spreekt steeds wil vragen wat je nog mag kleuren voordat je eenzaamheid het verteert en niemand blijft luisteren of vragen wat je verliezen wilt maar niet in het doolhof van je geboorte weer kunt vinden.…

onder wolken totdat het leven nooit meer iets werkelijks te vragen kreeg.…

Dragen zal hij je, zoals eens ik hem droeg op handen naar de toekomst Hij zingt voor jou dezelfde liedjes die ik ooit voor hem zong Vragen zal hij zich diezelfde vragen over hoe dat met je verder moet. Zorgen heeft hij of wat hij doet wel goed is, zoals ik vroeger had.…

Er is geen vragen meer naar het waarom waarover vragen is geschreven je bent hier bij mij in leven mysterieus tot aan de dageraad na de reis vond jij de thuishaven waar je de muze weer kunt laven nu ook de spiegel is verdwenen wil jij van mij een antwoord lenen wat zal ik voelen als jij gaat laat ons de liefde nu bedrijven ik wil geen…

ik zoek naar woorden maar vind de vragen waarop ik geen antwoord weet zal ik zwijgen of het wagen mij te verweren met een kreet…

enkele vragen onbeantwoord en toch een goed gevoel want soort zoekt nu eenmaal soort dat scheelt een heleboel…

de vraag waarom niet is het antwoord van mij daar alles dat je vraagt meer is dan je ziet vraagtekens te over gissen tot en met maar als je om mij geeft weet je waarom ik zwijg…

Waarom verschillende Vragen verzinnen Bij eenzelfde antwoord Dat toch nooit iemand als Juist uit zou willen Spreken, al is het uit Verveling…

Er woonde een man eens in Schagen die durfde geen meisjes te vragen nu is het te laat geen vrouw meer paraat hij is nu een oude van dagen.…

De woorden die je vraagt zijn de stilte die je bent in de schaduw van mijn laatste droom waar ik wacht wacht en niets meer vraag…

lopen op waterblaadjes in het ballenbad enkel met twee frivole verlegen droom met maar één vraag Eeuwig?…

Het hart kijkt met een vraag, is men eerlijk en oprecht, soms is het begrip snel of traag, maar uiteindelijk meer dan...echt...…