Alle inzendingen over vragen

Wat is bestaan: een eindeloos gegeven-zijn, voor ons in de materie, maar met openheid naar het mysterie, zoveel vragen onbeantwoord. We zijn er niet zomaar; alles is gegeven, een grenzeloos ontmoeten in verbondenheid. Wie schiep de liefde, vond de stilte uit? Zaaide de sterren in de tijd en ruimte?…

Ik wil soms niet meer al die vragen... maar simpelweg er zomaar zijn en kijken als een kind met nieuwe ogen.…

De vraag die mij vandaag het meest beklemt Is niet hoe er gestemd wordt bij de Grieken  En gaan we tegen Portugal nog pieken Of staan we straks in ons oranje hemd Van dat soort kwesties raak ik niet van slag Maar wat ik krijg vandaag met Váderdag?…

Heb je zelf wel eens een vrouw in je armen gehad zo aantrekkelijk waar je zo gek op was gek op alles van haar haar kont, haar borsten, haar buik, haar haar haar gezicht, haar lippen, haar lach, haar geur haar stem, haar schouders, haar armen, en weer haar stem alles wat ze zei en niet te vergeten haar ogen, altijd weer haar ogen…

Ik denk over de vragen van leven en van dood en aan het kikkerechtpaar, daar in de poldersloot. Ik denk aan ongedierte, dat toch ook leven moet. ze hebben recht op een bestaan, maar wij slaan ze kapoet. Ik denk aan al die zinnen, gesproken zonder doel en aan TV verslagen, over ons aards gewoel.…

ken jij de jaren die verjaarden vier jij vergankelijkheid met wijn als het bestrijden van een pijn ben jij getekend door de tijd veins jij geluk en houdbaarheid..?…

Kijk in de spiegel En zie ogen dof Van levenspijn - Zo veel vragen Heb ik, antwoorden Die moeilijk te Verkrijgen zijn, Sta zo vaak Versteld van De ongerijmdheid Van dit leven, Voel me zo arm en naakt Dat ik alleen Nog maar jouw Ogen zie waarin Ik de mens ontdek Die ik al haast Was kwijtgeraakt…

is het de poëzie bij een foto of de foto bij de poëzie dat is de vraag de dichter echter kent het antwoord maar hij geeft het niet prijs hij zegt de lezer mag zelf de keuze maken…

Hebben ze het nu over mij Maar ik sta er toch bij Ik weet ik ben ziek Maar vergeet MIJ niet Ze durven het niet aan jou zelf tevragen En dat begint aan je te knagen Ik ben diegene waar het over gaat Niet mijn partner die voor je staat Nee, het is niet besmettelijk Maar vraag het mij letterlijk Het gaat namelijk over mij Zet mij…

Waarom vroeg ze, lucht was het enige wat ze kreeg. Kreten om hulp sloeg ze, ze verwaaide, ongehoord in een eindeloze stroom. Niemand luisterde, haar wereld kleurde zwart. Zeeën gevuld met tranen in de nacht, Ze kon het niet meer. Haar lucht klaarde op. Zeeën overstromen met tranen van spijt, te laat…

Hoe lang zou ik nog van je houden? Dat weet ik niet. Hoe lang zal jij mij nog vermaken? Dat weet ik ook niet. Hoe lang blijven wij nog bij elkaar? Het hele leven is onzeker. Hoe lang blijf jij nog een egoïst! Zolang ik leef.…

zijn in eenzaamheid al die herinneringen echt zoveel sterker…

De keten wordt gespleten door zinloze vragen, die enkel stevige schakels bevragen in bedrieglijke schijn van komen en gaan. Wat is bestaan? Een energetische flux die leidt naar een oceaan, spiegeling van lux, schittering van Lucifer, Prometheus en anderen? Wanneer zal je die dwingende vraag veranderen?…

Wat mij gegeven is Zonder dat ik er Om heb gevraagd, Zonder dat ik er iets Voor heb hoeven doen, Klopt voortdurend, Klopt gestaag, Het klopt…

ondanks het besluit te zwijgen - geen woord voor aarde of vergaan voor ijs en kou en vorst- valt moeilijk te verkroppen dat winterbloemen bloeien, roekeloos ontknoppen harten schaamteloos openstaan waar narcissen gedijen onder sneeuw wie zal straks de schoonheid tellen de woeker van het groen beheren as blazen in de prille zachte voorjaarswind…

is niet echt een vraag echt niet want niemand is werkelijk geïnteresseerd hoe het met je gaat helemaal niet wanneer het kut met je gaat vreselijk kut wie is dan wel echt daar om te luisteren naar hoe kut het met jou gaat die zijn op één hand te tellen (als je mazzel hebt) die zeldzame zielen die weten wat pijn is zetten jou daarom niet…

ondanks het besluit te zwijgen -geen woord voor aarde of vergaan voor ijs en kou en vorst- valt moeilijk te verkroppen dat winterbloemen bloeien, roekeloos ontknoppen harten schaamteloos openstaan waar narcissen gedijen onder sneeuw wie zal straks de schoonheid tellen de woeker van het groen beheren as blazen in prille zachte voorjaarswind…

uitlacht en je lacht niet meer mee Mag je dan gaan Als je lichaam zwaar voelt en je ziel niet meer kan Mag je dan gaan Als het leven pijn doet je de liefde niet vindt Als die pil je niet helpt en je echt niet meer wilt Mag je dan gaan En ik Moet ik verdrietig wezen of het leven juist vieren met een lach en een traan Ik kan het niet vragen…

De vraag Van wel of niet van hoe of wat van als en dan van hoe en waar van nee of ja van ga of kom van niets of alles van hoog naar laag Het antwoord ligt ergens in het midden van het pad naar de weg in de steen die ik raap ergens in het midden Van zoeken en vinden gevonden !…

(...die echt bijna niemand kan beantwoorden...,...) ...want waarom zingen wij 'Vrede op aarde' terwijl de wereld immens brandt misverstanden alom veel meer dan aanwezig zijn het ene geloof onmenselijk het andere onthoofdt? Waarom ken ik juist als mens mijn verantwoordelijkheid mijn verantwoording echt onvoldoende terwijl wij…

Mijn onderdelen vallen uit elkaar. Geen nood, atomen maken om het even waar hun vreugdedans. Mijn eiwit valt uiteen tot hergebruik. Een bacterie stribbelt nogal tegen maar vindt geheid een nieuw tehuis. Ja, er is veel eeuwigheid in mij. Maar zeg eens, waarheen gaat de pijn waar stapelt zich het hartzeer op waar moet je voor mijn liefdes…

blijf vragen stellen oprechte nieuwsgierigheid rijpt een waar antwoord…

Zelfs ginds... steeds nabij... Al jouw letters schaven blij... Wat scheelt er met mij ?…

(vraag) Wereld in de nacht in het maanlicht roept een uil om zijn geliefde (antwoord) Ik hoor de uil aan en laat het gebed binnen nacht slaapt zacht in mij…

Ik vraag je, blauwe lucht, met een diepe zucht En jou, volle maan, wat heb je met hem gedaan. En u, fonkelende ster, hij is weg, zó ontzettend ver. Ik vraag jou, mooi leven, wil je hem terug geven?…

Ze moesten weg, weg uit Afghanistan Ze hadden Nederland geholpen daar en Dus liepen ze angstwekkende gevaren Concrete dreiging van de Taliban De vraag is toch aan Bijleveld en Kaag Hoe kijken jullie hier op terug vandaag…

Wat had ik gister toch een mooie dag Ik kocht een kraslot en viel in de prijzen En raad wie mij haar liefde kwam bewijzen De knapste vrouw die ik in jaren zag Ik eindigde mijn vrijdag met de vraag Was het wel echt de dertiende vandaag?…

Waarom zoveel vragen. Het is een feit... dat wij hier zijn. Misschien moeten we eerst eens leren, elkaar wat beter te verdragen.…

waarom de vraag op alles, geen antwoord op alles waarom gaan mensen dood? waarom blijven ze niet hier? elke vraag blijft knagen zodat je je het altijd af blijft vragen waarom, waarom je zult het nooit weten waarom vraag ik dit dan eigenlijk nog?…

Ach Geert had je echt griep? Waar was je nou? We hebben je helaas erg moeten missen We zullen dus voor eeuwig blijven gissen wat jij dacht...maar nu staan we in de kou Bijvoorbeeld: Jihadisten, allochtonen Waar moeten die nu volgens jou gaan wonen?…