Alle inzendingen over vul het glas

Zorgvuldig vul ik mijn kruik. Ik poets mijn tanden. Ik vul mijn glas. Met wonder. Met water. Slaap lekker. Goede nacht.…

Ad fundum, tot de bodem leeg met zichtbaar genot Waar ik eerst geen slok van door m’n strot heen kreeg Ad fundum, vul mij opnieuw mijn glas Met ’t sprankelend heilzaam geestrijk vocht Ad fundum, nooit is mijn glas half leeg noch half vol De bodem is slechts bereikt bij mijn laatste ademtocht Ad fundum, vul mijn glas tot aan der rand, niet…

Ik vul het glas nu vol met water en zet het voor haar neer "wat is er met je?" vraag ik haar... "t'Is zulk mooi zomerweer?" "Daar kan ik nu niet over praten" Snikt ze nu uit, "'k vertel het later.." Weet je het zeker? vraag ik haar, "Je kunt mij er toch niet bij helpen..." Ik zwijg vandaag dus maar...…

Vul mijn glas met eerste klas rood of wit druivenvocht; superieur van ras, dus geen goedkope fles bocht. Wijn met de macht om mij vannacht m’n verdriet te doen vergeten, dat zij naar wie ik smacht niets meer van mij wil weten.…

de dag is onrustig, wil deuren toetrekken ik sta dichtbij en mijn verlangen wordt even groot om jou te vinden ik zal het verleden ontmoeten in toekomstig geluk en weer afscheid nemen tussen de teugjes door het zal niet langer dan één seconde duren glanzend, gretig wanneer de nacht in déjà-vu een nieuw en groot lichaam baren…

Het grote sprookjesboek Dat wij de bijbel noemen Prikkelt ons In de buurt van de kortste dag Tot exorbitant koopgedrag. Wij versieren ons huis en hof Met knipperende lichtjes Rendier, kerstman en arre-slee En vooral veel dennegroen Want wij willen voor de buren Niet onderdoen. Een opgetuigde boom Met kadootjes er omheen De kalkoen…

Bacchus wenkt mij vanavond met duizenden gegiste druiven zal onder in dit laatste glas vergetelheid nog komen? vriend, vul nog eens bij nóg voel ik niet de roes die al mijn pijn verdooft jaren vretend aan mijn ziel stomdronken zal ik straks schreeuwen om mijn moeder…

waar cirkels zich vermeerderen in een eeuwig zoeken blijft het stil in de palm van mijn hand ik begeef me vaak naar binnen droom daar de laatste wolken niet groter dan de woorden het houden van ik sluit de vloedlijn op mijn huid loop over 't schuim van leven en dood in het daglicht dat de nacht nog meer verstoort volg…

druk maar niet meer op mijn deurbel vul mijn fles maar niet meer vanuit mijn doorgezakte stoel stap ik uit de kringloop van leven breekbaar als glas ben ik een mens in de volle maan neem ik afscheid misschien niet doodnormaal maar mijn leven op dood spoor voor mij hoeft het niet meer wil niet langer leven in een schaduw…

wanneer ik terugkeer naar mijn hart van mij tot mij zag januari de reden herdacht op een groen seizoen naast dubbele regen het glas vul ik dus wijs voor de toekomst drink elke druppel (misschien wat eigenwijs) op het gevoel verplaats de blik want morgen wil ik beter zijn in het beleven van wat-is in het 'hart' van het leven zodat…

Ze deed het Tot ze een ons woog Het zoog haar leeg Het balanceren Het doorslaan van Haar schalen soms Twijfelen, weifelen Muggen, olifanten Zout, zoet, liefde Haat, leven, dood Ja, nee, vasthouden Loslaten, angst, moed Aanvaarden, versmaden Waarheid, leugen Lichaam, geest, engel Beest, hemel, aarde Oorlog, vrede, ziekte Gezondheid…

Dus laat de hersens malen, huispoëet en staat u droog, vul dan het koele glas! Gedichten komen af op de geur van zweet zoals men stroom wint uit een waterplas.…

Vul je zelf maar aan!…

wij leggen aan, trekken landinwaarts laten herinneringen voor anker gaan die horen bij een periode, bij een plaats vandaag is zo'n opgediende dag waarop je anders dan anders eens echt ouder wordt geen drama, ten hoogste de gewoonte dat vroeger stil verder van je vaart wat was heeft zich genesteld genoeglijk met iets van weemoed wellicht…

Hoe vul ik het laatste beetje in.…

Wit papier laat mij de leegte vullen Tussen bladrand en bladrand Vul de leegte in met kriebeltjes En krasjes en dingetjes En dan heeft wit papier betekenis Vul mij de leegte met hetzelfde Dan krijgt de ik een zijn Geen wit papier in mij…

vandaag vul ik mijn leegte met rood ik maak een cirkel en kleur hem rood vandaag heb ik zin in een rode leegte ze mag een kers zijn morgen vul ik mijn leegte met bruin ik maak een cirkel en kleur hem bruin morgen heb ik zin in een bruine leegte ze mag chocolade zijn volgende week vul ik mijn leegte niet ik maak een cirkel en laat hem wit…

Dieuwertje! heugt je nog de avond voor Paas? Eer ik je vragen ging, stapte ik in mijn plaats, Mijn woning, mijn schuren, mijn stal nog eens om, Vast peinzend: tot alles is zij wellekom. Wit van de hagel, maar warm trots de kou, Haalde ik de klink op: jij zat bij de schouw; Ik lichtte mijn mantel; jij wierp op het vier Een mutserd, en 'k dacht…

Vul de emmer van twijfel met causaliteit...…

Ik doe nog een korte vul de tijd en de spaties met een sigaret en een geesteszieke die lacht om mijn woorden en ruikt naar gras…

Ik werd aangegrepen en tot tranen bewogen Toen kwam het lied dat ik zocht in mijn hart in mijn werk Laat mij alsjeblieft, Elena als de avond valt nooit vergeten U te danken Laat mij alsjeblieft, Elena nooit de leegheid ervaren van één dag...zonder U VUL MIJN HART... les mijn dorst... droog mijn tranen... Kom heel vlug...…

ik laat me drijven op de wind hoor in de verte kerkklokken luiden beneden speelt een kind zijn spel lijkt doelloos maar hij lacht plezier zijn oog en handen vinden hun vertier ik zoek de schaduw van mijn vroeger leven speur naar kleur in de herkenningspunten die rotsen kunnen geven land in de geborgenheid van Gaia's schoot vul…

Vul de bol en leef erin, sta er niet buiten en ga er niet tegenin. Dit is immers het huis van je leven, dat je aandacht en zorg moet geven. Wees niet bang voor die ene kras, het hoort erbij… het is en blijft immers glas...…

Vul de leegte welke ik achterlaat met de herinneringen, als een zaad dat in jullie harten open gaat.…

De kamer verrast door mijn aanwezigheid mijn ogen gericht op iets dat dood was, althans voor mij Het glaswerkmanifest nog in haar hand geklampt de conversatie met flessen, glasgeworden tranen Elke keer weer niets en telkens minder Ik vergaderde ook met hen, de glazen conversatie maar ik ben gestorven als gevolg van het leven Ik en m'n grootheidswanen…

de simpele val van het geheven glas is niet onderstreept onderschat maar het is klaar dat de comedie stokt wanneer ik op maat de dans die ik helaas niet in me heb ten uitvoer breng wordt zielig doordat mijn inspanning oprecht en eerlijk is en belachelijk.…

In de vitrine aan de muur, tussen de vaantjes en medailles staat als eerbetoon zijn lege glas. Jaap is niet meer en missen nu al zijn verhalen, maar één ding staat wel vast, hij moest ook het gelag betalen…

gebarsten druppels blijdschap vloeien traag voelbaar sijpelend weg het glas eens zo helder van klank is dof geworden kan de wijn niet meer omvatten, die door de scheuren weggelopen is. door de spleten dringt de wijn de droesem blijft dit sterven doet geen pijn…

in de stil gebleven lucht bewoog iets niet vanzelf, niet zonder kleine voortgezette trillingen door tijd en de glans van weergaloze weerschijn uit kortstondig licht gevangen, kleurrijk tussen bladeren en een oud gebaar aangeraakt door zachte adem gleed een klein kristal tot aan een ander, tikte tinkelend en daar opende geluid een…

Er is hier een groot verdriet geweest Nee, het is geen verdriet het is een tafel vol lege glazen Waar een avond lang alles doorheen is gestroomd Fragiele blikken snel vergeten woorden Verglijdend vragen hoe het afgelopen uur het leven was - als glas Alles ter wereld als glas Alles vol, dan leeg, vreemd gespiegeld Hoewel alles glas…