Alle inzendingen over vuur en vlam

als het vuur van liefde brandt…

je schildert je ziel in as- en aardetinten een donker palet bestrijdt de leegte de grauwe werkelijkheid de grijze tonen je verdedigt je tegen molens en reuzen te vuur en te zwaard bezielt de stenen zandkorrels en de bomen steekt de vuren aan je veegt geesten weg rijgt de witte kralen aan zingt een liefdeslied schopt de tijd…

Het vuur is gedoofd. Ze liepen te hard van stapel.…

Geen vuur. Geen speed. Geen krant. Geen wonder. Geen weed. Geen brood. Geen tijd. Geen weet. Geen klote. Geen donder. Geen reet.…

Vervlamd in zachte vuren drijft menig kaarsvet rond, dat lontenlang kon duren en op is, waar 't stond.…

toon van taal giftiger en bozer tegenspraak van mond in vuur van vreugde geslonken wereld van geluk versmald…

Door magische sferen Zal ik verkeren In een trance Vol expressie Waarin het vuur Der passie Zal branden Uit liefde Voor het ongerepte…

we warmden ons vele jaren bij de open haard van ons vuur maar vergaten er tijdig nieuwe blokken in te gooien…

Draag mijn zekerheid richting toekomst lijdt bij het vuur wezenloos bloei snoei schrijf je eigen waarheid…

Groot was het vuur dat de aarde verschroeide de zwartvette klauwen deden alles vergrauwen de wind uit het oosten verslond wat er groeide Krakende kruinen jammerden in hun val en met hen nieuwe veren toen de wind begon te keren op zwartgeteerde varens zij krompen overal Groot was het vuur dat de hei sloeg tot gruis de zwammen verzwolgen…

symbool van feest symbool van licht symbool van dood feest van kinderen stralende ogen blije gezichten cadeautjes taart met kaarsjes licht voor mensen romantisch sfeerbepalend overal kleine kaarsjes dood van mensen flakkerende vlam herinnering kaars met naam nooit vergeten kaars symbool van feest symbool van licht symbool…

In steen dacht ik me als wij stonden stijf in elkaar gestapeld alles paste precies en jij vroeg hoe het ging of het geen pijn meer deed in de diepste gewrichten van bestaan hoe je eens kwam en alles nam ziel, geest, lichaam en in de vlam van licht het zelf niet herkende me nam omdat ik er toevallig was We leefden van geruchten en eenmaal…

In de hitte van een rode vlam ligt het wapen tegen onze duisternis. Op de heuvels van deze nacht zwermen de laatste bijen, die naar hoger honing smachten, zweven mijn gedachten naar het bloemenveld in jouw gezicht. Je lange donkere haren sluiten het daglicht in, Nachtgodin!…

ik zag je dorp daar, waar je neerstreek je ogen op de zon gericht ja, ik zag jouw land de schoonheid door het Vlaamse licht we liepen wat keuvelend soms wat stilletjes het pad van vriendschap weer op in het weten, het herkennen stopten we het nutteloze in een notendop ik vond jouw wereld het past bij je zijn als nobele mens…

Iets: met veel aantrekkingskracht, een zwart gat, een vlam in mijn hart. Zo niet, geen gebeurtenis t voor t +1, en dan ook niets daartussen waar tijd plaats kon vinden. En zonder tijd geen pijl die ergens vertrekt om God weet wanneer ergens anders aan te komen.…

je suikerwafelt in een rondje ongezond maar om jouw mond streelt zoetigheid je lippen ik proefde met mijn tong voelde later in de maag jouw komende lichtvoetigheid we dansten tot de vlam viel uit de kaarsen ontdekten licht in het elkaar steeds weer verbazen pas in de morgen zonder haasten konden we de paradijselijke nacht in pril…

Het ruige bruine rund afkomstig uit woest heuvel- en bergland graast lustig met waakzame ogen op Nederlands of Vlaams heideveld onder het bedaarde eten danst losjes zijn geduchte kop waaraan twee lange kromme hoorns steeds naar de bosrand wijzen in dennen en sparren de verstild woorden vatten van dichte warrige wouden uit het verre stamland…

-------------------- Men danst en zingt men sjanst en drinkt Marieken, ach mijn lieve kind De mooiste miss van Vlaanderen is malle babbe duivelin Laaiend vuur grijpt om zich heen besmette feeks kroegtijgerin Zij ziet de bubbel níet, maar dubbel één uur telt voor twee maal twee is vier, al lijkt het maar klein bier --…

koude kille honger heerst kan zelfs het vuur niet baten…

heeft zijn vuur uitgespuwd in de diepste lagen van mijn vrouwelijkheid Niets dan een ontzield, verwoest lichaam De draak sluipt en helaas, niemand is op hem voorbereid.…

Gestaag zijn ondergesneeuwd, Vuur dat op zijn Hoogtepunt bevroren Is…

bewust of onbewust Ze laaien vuur hoog op Ook hen die de rust in zich hebben worden vroeg of laat door de scherpte geraakt…

Een vaandrig uit Munnekeburen riep op tot een snel staakt-het-vuren en gaf metterdaad Van Middelkoop raad die lui naar een brandhaard te sturen.…

Ik weet nog steeds niet wie je bent, maar onze ontmoeting was vol vuur.…

lippen bewegen spuwen vuur met de rug tegen de muur kleur je rood de drang om eerlijk te leven betaal je met de marteldood…

Dappere scouts trokken onvervaard de bergen in, te vuur en te zwaard ! Hun kralen straalden maar ze verdwaalden want Antwerpen stond niet op hun kaart.…

Een republikein van allure Doorstaat dapper duizenden vuren Maar het stralende franje Van een gloeiend Oranje Doet hem geleidelijk verzuren…

Dansend in fluisterwind meegedreven in kolkend vuur van eindeloos sterven sluimert liefde in de ziel eeuwig brandend van verlangen…

Want rook en vuur Hoorden toen bij de cultuur, Je had het altijd op zak. Maar gelukkig, van tabak Heb ik al een tijd tabak.…

Dragers van vuur en vlammen.…