Alle inzendingen over waar bestaan ont

Schimmen verdwijnen in het schemeruur van de dood, ze staren ons aan, veel eerder en verder dan we kunnen begrijpen als het boek gesloten wordt over de klopjacht naar een waar bestaan, ontsproten in de geest en ontdaan van alle franje in de teksten. “Voor een mens die we moesten loslaten“…

Ontmoeten Mij ontdoen van moeten Ont.....moeten Het niet moeten Ont........moeten Vrij zijn in gaan Ont.........moeten Omdat ik het wil Ont.......moeten Nee het hoeft niet Ont......moeten Omdat het mag Ont..........moeten Hoe moet dat dan?…

In de bodem van mijn bestaan, ben Jij de grond die mij draagt. Aan het zicht onttrokken, door de opwaartse blik. Groen als gras ben ik. Zo aan het begin van het begin. De diepte kan ik niet zien. Jij die mij weet te ont-roeren. Jij die je aan mij ont-hult. Ik koester Jou. Jij bent het beste in mij.…

Spanje in ont Spanje Spanje uit…

ik heb haar stralen gemist in licht en warmte op huid en gezicht waar zomer altijd het uitbundige spel speelt van vrijheid en plezier verkoelt het winters wit ons bestaan door schuil te gaan in dik warme kledij vandaag is het helder de snerper heeft even afgedaan omdat hij adem tekort kwam in zijn met vocht bezwangerde…

onvolmaakt de moeite waard ont dekken de eigen aard…

Ik ben zo ont-zettend blij want vanaf vandaag kan ik zeggen jij hoort bij mij…

go- tha ver- school zich diep in hem liefde aan zie het zoeken zelf- ont…

Verder Met leren Een eigen draai Aan mijn leven Te geven Mijn eigenheid Ont-dekken…

Treurwilg vallend blad Vlinders die zich ont-pop'pen Heel-al's ziels-ver'Want…

Winter Zomeruur Spring'tij ont-regeld uurwerk Herfst blad schrijft lente…

Een traan rolt over mijn wangen voel me gelukkig, blij en voldaan de kleuren, muziek, pure verrukking is dit het ware bestaan??…

als mijn gemoed overloopt van ont of beroering door de alledaagse dingen dan vloeien uit mijn vulpen veel woorden die hopelijk eens groeien tot stijlbloempjes…

De vraag staat nog open nu de woorden ontbreken die kunnen omvatten het ont-hoopte verlangen naar een zinloos gedicht. De vraag staat nog open nu de zinnen ontbreken die kunnen ont-vatten het verlangde gehoopte in een woordloos gedicht. Zwijg de vraag op het ontstelde antwoord van gestolde hunkering tot opgehoopt verdriet.…

als ik de krampen in mijn lijf verbuig naar positieve energie in aangepaste schoenen overblijf dan gaat het goed, maar ik moet niet weten wie mij moed geeft overeind te blijven als een oordeel dit beklijft ach, de evenknie van wie ik ben loopt zoals ze lopen moet ze danst de foxtrot tot het eind een chachacha of vier flamenco, tot in…

Maanhaiku Het sterrenstelsel samen met de volle maan vallen 's-nachts samen Sporthaiku Badminton de sport het racket als instrument shuttles goed geraakt Crimehaiku Stille getuigen als onwillig slachtoffer die nooit meer spreken Rommelhaiku Het geluid gepaard met lichtflitsen en donder dan opnieuw stilte Intiemhaiku…

Ik zal het nog een laatste keer vertellen U kúnt het zijn, ú bent misschien die winnaar Draai of druk het nummer, ja, begin maar U kunt nu met het juiste antwoord bellen Ach, helpt u mij toch even; ik ben blond Is het UIT-, of is het VER- of is het ONT-?…

Och, ooit vergeet ik nog haar klank en ‘t ruiken van die liguster dauwend langs de luiken want dodelijk ont-hegt teert het musje weg.…

weer tegen Als twee vissen In een vissenkom Zo groot als de oceaan Zo groot als het universum Waar wij elkaar Door alle eeuwen heen Steeds weer ont-moeten Als twee - gelinkt Door de zielenreis gaan…

Hoe dan ook, ik vouw mijn frêle schoonheid en geef mij over aan dromen in een magisch land waar het geluk danst op maanstralen tegelijkertijd schitteren (ont)wakende sterren hoog in het heelal Al deze mooie dingen in een leven vol hart, verlangen en zinnen; het wederzien nabij.…

tegenwoordigheid van geest verdwijnt in nevel ontneemt aan het heden wat ooit was herinnering keert ten spijt vervlecht in zielenvezel wiens naam herkrast in hout ont-ijst in glas zonder tegenbericht weerklinkt wederhoor vandaag haperen praatgrage monden tongen hun wisselwoorden traag…

Als kind droeg ik al de stilte in mijn hart. Als puber vond ik de stilte in het bos en gaf haar een plaats in mijn geest. Nu weet ik de stilte te vinden in jouw aanwezigheid en geef haar een plek in mijn ziel.…

Telkens ont- vreem ik weer jouw lach jouw gedachten uit een lichaam die ik nooit goed heb begrepen. Soms besta jij teveel in mij.-…

doet ont- waken uit de leegte die zo altijd aanwezig is.…

Ja, alleen elkaar ont-moeten moet.…

Wat voorbij waaide ont-roerde, raakte uren en dagen lang !…

Terwijl vervaalde beelden in lege oude versleten kleuren van verleden het nu achterhalen en de adem van toen als een rauwe zoute wind het heden van zijn illusies ont-vilt. Nog slechts schor en zacht gefluister van stil gemis om wat nooit gevonden werd...…

Is het lichaam het omhulsel van de ziel of is de ziel de belichaming van het lichaam Zijn de ogen een spiegel van je wensen Of wens je zaken die je ogen willen zien Blijf je hangen in het verlangen om te voelen Of voel je het verlangen Blijf je wachten op de ware, of als het ware wachten op iets dat waarde heeft?…

'Waar is jouw hand?' Jouw hand die mijn hand zocht en hem voor eeuwig zou bij je houden. 'Waar zijn jouw ogen?' Jouw ogen vol licht die mij moed gaven. 'Waar is je glimlach?' Je glimlach vol vreugde. Je glimlach waar ik van hield. Jij bracht mij in een andere wereld. Een wereld met jouw ogen, jouw handen en glimlach.…

Daar waar ik in het donker liep en zelfs de echo geen klank na liet daar heb ik zacht mijn tranen gehuild van bitterheid en intens verdriet. Daar waar het donker eenzaam was en ik alleen mijn stappen heb gezet waar rust mijn hart opnieuw beroerde na het smeken van mijn hulpgebed.…