Alle inzendingen over waas

Blauwe waas Lichtjes over het water Zuchten van de dag Die zijn adem uitblaast Nevelig verlangen Naar sluiers van de nacht Die stilletjes maar snel Het land behangen…

zijn armgebaar geeft geestdrift aan de menigte hij zwiept de moloch op tot willoos volgen uit de gebalde vuist dreigt ongeremde agressie te ontladen de rode waas ziet eigen falen niet op rationeel gebied offert ziel en geest om een te worden met de leider geniet de overwinning in de roes van samenzijn pas als de voorman…

Verlang naar mensen En dingen die alleen In mijn herinnering Nog bestaan - en zie Dat het landschap Dat achter me ligt Ook het mooiste In zich bergt En alles dat ik Geleefd heb bedekt Is met een Waas van weemoed…

verover de leegte in een stenen woestenij treed buiten de gebaande paden van een bloeiende boomgaard poog te verdwijnen in het wiegende korenveld voer het scheermesdraad naar de bodem van je hart zie de wereld door een waas van tranen…

de waas van het moment sluit velen van ons de ogen het is de eigen wereld die telt, vervloekt zij het mededogen de tijd die men heeft wordt nagenoeg opgegeten door het zoete van moeten hoe ik dat zelf ervaar of hoe de ander dat beleeft kunnen gedachten wel, doch gevoelens onvoldoende meten men loopt niet meer op blote voeten van schoeisel…

Als een schijnende zon, Waar de regen schuin neerdraalt, Elke keuze is beslissend, Of je door de waas van ondoorzichtigheid, De juiste waarheid werkelijk achterhaalt .…

Het leven oogt zo weinig roze een meisjesjack een enkel huis een waas achter een grijze wolk Nee, dan de muren van mijn kamers zo honeymoon roze…

Niets is onmogelijk, een waas verandert kleur. Meer te voorspellen, dan iemand verwacht.…

Ik huilde de wind koesterde mijn verdriet achter een waas van transparant Eerst verblind ontworstelde ik mij van de dwaasheid te groot te zijn Ik voelde me weer kind toen ik het raakte zonder minder of meer te zijn…

De nacht zal bij 't opdagen van uw vuurwagen tot 'n waas vervagen : dan zal uw pracht stralen van kracht.…

de spiegeling van haar ziel reflecteert niet in haar ogen een waas van ontoegankelijkheid verhindert een klare kijk op wie ze is ze ziet het niet totdat ze plotseling ontwaakt en weet dat het de ander is die zichzelf spiegelt in haar…

Men heeft mijn naam genoemd en hem ongemerkt vergeten, Mijn naam - zo te zien niet meer dan een waas die opdroogt in de hete adem van anderen En die onzichtbaar aan de einder verdwijnt - Men heeft mijn naam genoemd en hem ongemerkt vergeten.…

In de lucht verschijnt een waas. Dan ben je op, je hebt pech. Ik druk je uit, op de weg.…

Adem draagt een waas van kilte en ik voel hoe herfst mijn lippen raakt aarzelend gelijk een blad niet wetend waar te zweven een moment slechts maar genoeg om stormen te verlangen…

Als kind werd ik met regelmaat geslagen Als tiener werd ik continu gepest En positief op HIV getest Ook moest ik grote armoede verdragen Het leven wás dus al niet je van hèt En nu hang ik al uren in dit net…

een zoen van jou en vooral geef nonkel Jan nu zijn houten pijp dan krijg jij een zoen en jouw ezel ook jouw Boudewijn appelbaas uit 't land van Waas…

naar je ogen ik zie je hart en ziel ik leer je te begrijpen langzaam krijg je kleur je laat me nadenken mijn zwart-wit bril verdwijnt de wereld krijgt weer kleur een witte waas onzichtbaar voor zo velen voor mij zo speciaal want mijn leven heeft weer kleur gekregen voor jezelf en de wereld blijf je een witte waas niemand ziet je…

er was een waas van bloemig zijde het rood was feller dan normaal groen schikte zich tot beide zich vonden in een bacchanaal men smeekte om wat libido dat zich nog moest ontvouwen op een gehuurde video voorzien van wulpse vrouwen…

Ik ben alleen, kijk in het rond, ziek van het geluk van anderen, zien het niet, roze waas, verkleurt de wereld. Als een mist voor de ogen, beslagen brillenglazen. Ik alleen zie het, vrij van de kluisters maar gevangen in gedachten onderga ik het leven, een beproeving zonder beloning.…

leven de toekomst is pas morgen nog vers zonder zorgen Geniet van elk moment want voor dat je het weet is het een herinnering die vervaagt De tijd vliegt dus leef vandaag Hoe moeilijk het ook is geef je verleden een plaats je kan niet leven in een mistige waas…

sluier jouw droom in een waas vol tranen breek het verdriet dat langzaam vergaat omhels de lach die jij nooit zult verliezen maar die even verscholen jouw droom verlaat…

Gordijnen sluiten zwijgzaam als een waas voor mijn gedachten en de stenen bouwen zelf een muur rondom mijn hart. Mijn hart dat is gebroken in duizend stukjes pijn mijn liefde voor jou blijft stromen maar zal nooit meer hetzelfde zijn…

Er schijnen oude helden terug te keren Van Klukkluk tot aan Freddy Mercury En zo verwart men nep met nostalgie En imiteren met reïncarneren Maar ongeacht de grime of wat ze zeggen: Hoe alles wás blijft zeer van die ver wegge…

Steeds formeert het wezen van de mens zich opnieuw Hij kan niet lezen wie hij wel / niet is Voorafgaand aan de openbaring is zijn daad getoetst, zijn doel verraden Onze waarneming verkeert in een waas van uitkomsten Ik bespreek mijn wetenschap liever gelaten……

Dromerig koester ik ieder moment, alles lijkt gehuld in een waas van pasteltinten. En de wereld is als klei zo kneedbaar. Maar het tegendeel is waar. Niet als riet zo buigbaar. Stram als een ceder en dat is geen goede houding omwille de vrede!…

Halfvol leeft de fles naast zijn handen, de lege hebben zich op de vloer gevlijd Helderheid al lang voorbij zweeft hij een waas door de ruimte het opstaan wankelt valt terug naar het gevulde glas en valt in slaap…

Dat tere lichtgroen dat oplicht onder het zwakke schijnsel van de lantaarn in het eerste morgenlicht Een waas van knoppen staand op knappen Dat tere lichtgroen dat oplicht onder het eerste morgenlicht van de jonge lente Vasthouden De tijd stilzetten…

Uit duizenden Zo op het oog Ontelbare achterlichtjes Hier naamloos verzameld Op Groningen Centraal Ken ik zelfs mijn Eigen niet, toch is het Mijn toekomst die hier Voor me ligt, maar, Weet je, door de waas Van anonimiteit zie Ik haar niet Groningen, Centraal Station, september 1978.…

Onaanraakbaar ben je In een waas die je af En toe aan het oog onttrekt Dan ben je er niet, En dan weer wel - Ik hou me vast Aan dat ene, Dat ene moment Dat ik je weer zie, Je verdwijnt maar Neemt geen afscheid Je gaat zonder opzet Om weg te blijven…

de koelkast wás leeg en is nu vol maar voor hoelang? kort natuurlijk, dat kan niet anders.…