Alle inzendingen over waggel

ik heb een nieuw fotoboek gepakt waarin ik jou op het gladde papier visualiseer in een paar spraakmakende scenes zoals de boom die jij vasthad aan de bast met die lange treurende takken en jij hoopvol kijkend naar het nest waar de kleinen wachtten het bankje dromend aan de vijverkant met waggelende eenden en voorbijgaande benen…

toerend in mijn eentje waggelend door hollands waterland zie ik tot de dames ter bekoring die op afstand hen beschouwen hoe ijdel zich woerden protsen in van sloot en plas hun spiegel het eens gekozen lief dan spetterend tot zij nat ten slot het jawoord geeft door haar snavel dan te richten op als lelijke eendjes de verliezers die hij eerst…

Waggelend op rimpelingen Het evenwicht verstoord Zit ik met jou Wind in je haar en verliefdheid aan boord Totale verlatenheid en sereen gekwetter Geen beklemmende ogenblikken Zit ik met jou Pijltjes op je hart te mikken Rietstengels knisperen tegen elkaar Kolken geven vaart Zit ik met jou Als puntje op een blauwe kaart Intens genieten…

Zachte pootjes zachte vacht scherpe nagels scherpe tanden een stoere kat op eendenjacht waar zal ons eendje stranden In tijgersluipgang nadert hij het waggelende dier hij komt wel akelig dichtbij het wordt gevaarlijk hier Maar net voor de fatale sprong hij schudt reeds met de kont draait plotseling de eend zich om want hij ruikt nu lont…

helderblauw en wit gevleugeld als vogels met een lange hals staan zij in poldergrond genageld met de vleugels lamgeslagen stil zwijgend de boodschap te getuigen van een op apegapen liggend land kortwiekt geketend waggelen zij in het moeras van winst en verlies dat hen langzaam verzwelgen zal als niet diepe zakken en rijk gevuld van het…

Iedere dag loop ik maar te ijsberen en waggel ik als een speelgoedpinguïn met duurzame batterijen rond mijn eiland. Mijn sombere kop hangt mistroostig naar mijn doelloze voetenwerk gericht. In de lege whiskyflessen doe ik liefdesbriefjes om ze vervolgens woest in de zee te gooien.…

We hoorden de muziek van panfluiten en liederen van dronken Saters door Dionysos bezeten en van waggelende wraakgodinnen. Jij waarschuwde nog met een pijnlijke blik uit jouw ogen, waarin ik naar adem snakkend proestend bovenkwam.…

Met een lijf als onmeewerkend voorwerp waggel ik als een dappere eend naar de badkamer waar een veelvuldig onderdompelen zal plaatsvinden. De vroege morgen werkt als een stoomhamer op mijn geklutste hersenpan en ik doe mijn best om niet als een dolle stier mijn bed weer in te draven.…

vermoeid buigt voor een kille wintervlaag vanuit de zoom staart star een reiger met zwoele zomers in gedachten waarin het kwaakconcert zacht klonk dat hem zoveel voldoening schonk zonder het eindeloze wachten en midden op het ijsvlak daalt een zwanenpaar uit grauwe lucht luid snaterend in protesteren voor het met opgestoken veren waggelend…

vliespoten, natuurlijk waggelen geeft een kolderiek effect stenen werden muren muren huizen dorpen steden het zou maar een aantal dagen duren, met een beetje pech een hele maand het duurde maar, het duurde vele jurken verslonden dat kleine ronde dingetje vergeten in het donker…

zat bibb’rend in de Bar van het Paradijs te Vingtimiglia bitt’re koude campari soda heel veel ijs rotsen hoge bergen blauwe meren bellissimo lollo-lollo-la-lollo-brigida cardinale-quatro-stagioni claudia-lezione-con-amore sophia-loren-tesoro-mio… moeilijk te verklaren zijn giornata particolare enige uren later kwam-ie waggelend…

Oud zijn er de golvende heidevelden gekaderd in ontembaar kreupelhout geen ridders meer, geen schurken, geen helden boerenvolk en werklui, nog degelijk getrouwd waar de dennen en sparren zich mengen in het loof geen kathedralen maar kerken met simpel geloof De wegen waggelen de dorpspleinen over en een melkbus markeert de rand van het pad…

Lol hebben, waggelen op muziek, of je een mep verkoopt als iets niet mag... Dan nog een met zwarte ogen, 'n scheetje... gaat geen man uit de weg. Moet nog heel veel leren, maar ze is op de goede weg! Haar zus niet te vergeten, die voert vaak de boventoon. Ondeugend en toch verlegen, bijdehand en echt een papa's kind.…

De scheve dake' en waggelende muren Glibbren van gave, glanzende glazuren, Door fijn, geduldig reegnen neergesproeid. Dat wou 'k, als in email, dun opgeleid, Aaneengeschoven uit geheim van kleuren, Geschilderd zien met veel nauwlettendheid.…

zijn glas en dan is daar nog Trees die feest als een beest dat overvloedig tot zich neemt en ook veelvuldig wordt genomen men schenkt in hoofdzaak blond en maakt het elke nacht te bont valt er nog wat te palen en alle schapen achter 't glas lopen  te pas  en te onpas   zij blaten t lied eenstemmig vals en walsen dan dezelfde wals al waggelend…

Plots, als van de daken, vallen winden, brallend, in de laan, dat, alom, al de ijskristallen wieglen, waggelen in de maan...…

Er liep een beer in het veld Lichtelijk waggelend beetje uitgeteld Zijn hoge leeftijd speelde hem ook wel parten Hij had ook al zo vaak op nieuw moeten starten Maar nu liep hij toch op zijn laatste poten De dagen die hem restten wist hij naar de kloten Zeer vermoeid als hij was, vale vacht gescheurde pezen Toekomst voorbij, weg die glorieuze…

eerder slapen gaan zo laten jonge medeburgers weten ze lopen volstrekt niet synchroon zeg maar rustig uren te laat niet te harden vals onvast van toon om ons nog fris in het gelaat met hun verzen te bereiken uit bed met snotneus opgestaan zouden ze met bochten kijken verkreukeld als een krant zelfde kleren al weken aan bovendien waggelen…

Weerklank aan mijn deuren Er zingt terloops bewust Een aanraking en geuren Mij wakker gerust Dit is het verhaal Banaal sensationeel Opengeklapt totaal Gecomprimeerd intiem universeel Belerend of gekscherend Over wat er hoe dan zit Waggelend of marcherend Elke som blijft dit Feitelijk en tragisch Geheimzinnig uitgelegd Beeldig beleefd…

strakke leggings vallen uit auto waggelen naar binnen opgespoten koppen beringde varkensoren rotte knieën eczeem tussen billen seks kan niet meer vlees niet te tillen werken ho maar bukken storten voorover lopen nu met krukken stinken wel moeilijk wassen vet zit in weg bij plassen vreten tot ze klappen dan de schoorsteen uit vet brandt,…

En rondom de leegte zijn klanken en geuren een kind loopt er waggelend rond, middenin. En langzaam begint ook het volk te bewegen, een tripje, een pasje, een lachende mond; de cirkel-sardana draait wervelend rond en leegte raakt vol met de dans als een zegen.…

najaarsregen, een wankele tafel waarop menig woord werd doorwoeld, een halve kop koude koffie, naamloze suiker onaangeroerd ik mijmer over wat ik bezit en schets u een beeld u mag zich er vrij in bewegen biedt het ruimte om mij te zien en wat ik achterlaat hoort u het waggelen van mijn pen op de manke tafel terwijl de regen tegen het raam…

zij sloop uit het blikveld een gebochelde nimf waggelend op naaldhakken kraaknet in haar witte kiel de verf bladderde van haar wangen ze keek scheel door bokalen gevangen in een hoornen montuur alles wat zij verzweeg was een gerucht van klanten als een mug die gonst tussen de schappen van een supermarkt met schel licht het gaat over…

grootse verhalen geen avonturen beleefd of groot roman geschreven geen vriendschappen die bleven nee zelfs in de liefde was er niemand die mij bliefde voor langer dan even je zou dus kunnen zeggen “vriend” je verspilde je leven nu klinkt dat enigszins zwaar maar het is nochtans waar dat ik mij gevoel gelijk een aangeschoten eend die waggelend…

Vergane glorie loopt waggel lachend naar haar loge in het operatheater... Willens en wetend, maar toch genietend.…

Toen ik in de straten van Barcelona mijn nieuwe kleren showde en her en der een wijntje bestelde sierlijk waggelend naar mijn hotel terugging een Panter-sigaartje rookte en de stof uit mijn jas sloeg stierenballen verorberde en Spaanse kreten uitte Lorca citeerde met Spaanse pepers in mijn maag een fado-zangeres het hof maakte die een travestiet…

Meester Hocus Pas stapt in een bomenring, waarbinnen geheimen wenken én weren, wil steeds sterker zwarte kunst beheren: "Almaar wijder maak ik mijn gezichtskring!" Zijn schaduw toont een verrassende draaiing, baart het vrouwtje Alma, dat hem zal leren driftige plannen bedachtzaam te keren. Haar breiwerk schept grootse verwondering. De pennen…

Nu zien ze mij voor domoor an, een waggelende gans, een rivier die dan wel stroomt, maar zelden naar één kant.…

Ik tel de golvende rimpels op het water en laat de beelden spelen van haar hoedje op haar hoofd van emmertjes water dragen en kleurenbellen blazen van schelpjes op het strand rapen van bolle rode wangen en met schepnet vlindertjes vangen van glunderende ogen en pret van lachen en holder de bolder tuimelen van puffend waggelen in het mulle…

Met een grijze baard tot op mijn heupen waggel ik wat in mijn boshut rond. Ik kook een soepje van bospaddestoelen, peterselie, lavas en kikkerbillen. Ik heb het allemaal meegemaakt; het einde van de oliediefstal, electriciteit en schaliegasgestuntel.…