Alle inzendingen over wagon

o die onmogelijke logistiek: honderden wagons organiseren een dienstregeling heel europa door tonnen en tonnen stro verzamelen overal waterreservoirs inbouwen drijvers en veterinairen aannemen en vergeet de medicijnen niet verbandmiddelen voedsel voer en halsoverkop moesten we in het oosten humane destructie- middelen installeren van oceaan…

Het spoor scalpeert het landschap heerst en verdeelt groene weiden grijze oorden onherbergzaam wit Wagons vol onzinnige gedachten stiltecoupés zwaar van gedwongen zwijgzaamheid Razen onder lage luchten en hemelsblauwe daken van stad naar stad van klok naar klok gedragen door geduld van het ijzeren web Op het perron staat een man…

Zondag in een wagon achter in de trein Weilanden trekken aan mijn oog voorbij Dan denk ik weer terug vol weemoed Aan die mooie tijd van jou en mij Het blijft zo ongelofelijk pijnlijk Alles wat straalde verliest zijn kleur Dat ik je zo zou gaan missen schat Soms in een vlaag ruik ik opeens je geur Ik snap je niet kan er niet meer bij…

o die onmogelijke logistiek: honderden wagons organiseren een dienstregeling heel europa door tonnen en tonnen stro verzamelen overal waterreservoirs inbouwen drijvers en veeartsen aannemen en vergeet de medicijnen niet verbandmiddelen voedsel voer en halsoverkop moesten we in het oosten humane destructie- middelen installeren…

Oude man, wellicht voelt u zich, tot uw dood, een part van die uit het zicht geraakte SS- mythe Wat blijft, ouwetje, flarden broos film- journaal, waarop u de paradepas afdrukt in de asresten van boeken en bundels Maar kantel eens uw verchroomde ogen, en zie dat 'n eindeloze rij wagons, met de woordenschat van spoorloze schrijvers…

Een onvermoeibare locomotief Mijn schoorsteen tevreden rokend Onderweg naar datgeen ik heb lief Mijn stoomfluit gloeit en blaast kokend Wagons die ratelen over rails IJspegels hangend aan het gezicht Mijn ogen schijnen op dichte vlokken speels Achter mij een slinger van licht Ik ploeg langzaam maar zeker voort Vastberaden door het besneeuwde…

Loop verdwaald rond op Wat een treinstation moet Zijn in de plaats die mijn Hoofdstad genoemd wordt Maar waar ik al meer dan Veertig jaar niet ben geweest - Alles anders, alles is anders Dan toen, toen de treinen nog Gewoon ramen hadden waardoor je Naar buiten kijken kon - nu zie Ik alleen donkere wagons met tralies Voor luiken…

tergend traag komt hij eraan de stalen mustang komt tot stilstand zoekend naar een plaatsje niet duwend en niet haastig de wagon voor ons alleen. moe van al dat werk en feesten zakken we op de banken neer warme blikken komen snel, lieve woordjes voor haar oortjes het onvermijdelijke kusjesspel.…

We nemen de trein, dat wil zeggen, de trein neemt ons mee de jaren van volhardend vervoeren druipen van de geharnaste huid een kort signaal blaast de wagons het palet van het seizoen op gesproken wordt er nauwelijks mannen schommelen mee met de dans van de uitgewoonde salonwagen bleke gezichten onder zwarte hoeden schaakstukken achter gebroken…

bij het ondergaan van de zon sta ik peinzend op een perron vanwaar die ene trein terug al in het middaguur vertrok ik heb alles achter de rug niet langer telt voor mij de klok en goede plaats in een wagon bij het ondergaan van de zon vele landen heb ik bezocht en de steden daar bekeken nog zo veel meer heb ik gekocht voor ik hier…

dromen: Ik reis in een eindeloze trein buiten is het aarde donker reizigers kijken verwonderd als ik naar hun reisdoel vraag ze begrijpen mij niet - geboren en getogen in de trein weten ze niet dat hun wereld een voortsnellend voertuig is hun sprong naar de werkelijkheid is te groot en daarom zwijg ik - na ‘n tocht door honderd wagons…

De zotte morgen is op gang getrokken Mensen spurten naar de laatste wagon In de hoop een zitje te bemachtigen Op hetzelfde moment sterft een kind van de honger De tijd gaat onverbiddelijk door In het verre land sneuvelt een soldaat Zijn laatste glimlach Hij hoefde nooit meer te doden De vreugde van de oorlog De vreugde van een rebel Het…

Vodden en wagons tekent en beschrijft zij zij braakt verzinsels, glazen deuren om achter te verschuilen, weer haar pruillip te stiften werkelijkheden niet te willen aanschouwen.…

een optisch bedrog, uit synergie een eigen doel beramen met de losse eindjes in hun zog, strakke teugels in luie loom, trage cadans verdwijnt langs kale biels en in rood en room geblokte bomen, onveilige signalen werden genegeerd, niet opgepikt in de tussenliggende stations, ondermijnt een refrein wat verder spoort in geblindeerde wagons…

Volgens deze wetten vult zich de wagon Een enkeling die waagt het nog, een tas naast zich neer te zetten Om de assertiviteit van lotgenoten te testen Een extra drempel in de strijd om privacy De reizigers hebben het begrepen, Eruit gaat voor op erin, maar met tegenzin!…

Zeg je voor zij net niet werden vermoord door het gas over de hel, geur in volgestampte wagons dat "ons". Verhaal je ook over hun verhaal van Bergen belsen, Buchenwald, de hare van Auschwitz en die ene fiets. Het blikken delen in stilte, liefde voor elkaar als paar want hoe gaf je elkaar God dankend kracht elke nacht.…

Bloemenwinkel of meestal spoor- machinist spelen we als het regent: het traject van 100 centimeter op de vensterbank, heen en terug schuiven Bello en zijn houten wagons tussen dennenappels als bomen. en wanneer het droog wordt rennen we honing en drop tegemoet bij de strand- tent, zwaaiend met vlaggen.…

maar stap in een plas nonderdju was al verlaat en na een uur van verdwalen neem ik lijn veertien naar Zeeburg om toch nog op tijd ergens het begin te halen vraag me af of hij wel gaat veel trams passeren maar de zondag kent een ander ritme mijn lijn rijdt dan onder de wekelijkse maat dus na vijf sigaretten van ongeduld stap ik in een wagon…

schulden die onbetaalbaar zijn geworden bij veertig begint het leven zingt althans het cocktail trio als in miami orkaan andrew huishoudt vieren in dat jaar het eerst de linkshandigen hun dag een halve eeuw oud ben jij als van artsen zonder grenzen hun arjan erkel wordt ontvoerd hoort amersfoort sirenes loeien om een giftig lekkende wagon…

Een grote kleine man zat voor zich uit Vol overgave machinist te spelen Die zou zich zo te zien nimmer vervelen Met Märklinloc en zijn stationscheffluit Zijn wereld was op bord uiteengezet Met rails en wissels in een groot ovaal Een lange sliert wagons: mens in metaal Hij was de baas maar moest op tijd naar bed ...Reeds sloeg het klokje…

The wagons quickened on the streets, The thunder hurried slow; The lightning showed a yellow beak, And then a livid claw.…