Op een klein stationnetje….…
De dag ijsbeert in kille regen,
marcheert over druilerige perrons
op een vroege, bleke zon gericht,
gedachten boemelen naar lege
horizons, passagiers tot niets
verplicht, lange stramme ijzers
en gevoelens smelten samen in
een optisch bedrog, uit synergie
een eigen doel beramen met de
losse eindjes in hun zog,
strakke teugels in luie loom,
trage cadans verdwijnt langs
kale biels en in rood en room
geblokte bomen, onveilige signalen
werden genegeerd, niet opgepikt
in de tussenliggende stations,
ondermijnt een refrein wat verder
spoort in geblindeerde wagons,
om zich in cadans te laten wegen,
niet aan ijk en eindpunt gedacht,
weinig balans op een dood punt, lijkt
een halte te ver, blijf maar wachten
op een volgende trein in de regen.
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: pama, 16 juni 2010
kpnmail.nlGeplaatst in de categorie: individu
station
170
Geef je reactie op deze inzending:
Goed geschreven dichter.
een beetje aan ons voorbij gaat, dat geeft een onmachtig gevoelen wachten we op betere tijden. Prachtig gedicht verpakt in een knipoog.