Twee voor elf
Het spoor scalpeert het
landschap
heerst en verdeelt groene
weiden
grijze oorden onherbergzaam
wit
Wagons vol onzinnige
gedachten
stiltecoupés zwaar van
gedwongen zwijgzaamheid
Razen onder lage luchten
en hemelsblauwe daken
van stad naar stad
van klok naar klok
gedragen door geduld van
het ijzeren web
Op het perron staat een man
gedoken in zijn jas
van weemoed siddert zijn
oude lijf
Hij heeft nog een minuut
of vijf
*
Om twee voor elf vertrekt
zijn laatste trein
Geplaatst in de categorie: tijd