Alle inzendingen over wanhoop OR verte

ik voelde energie uit je ogen stralen ervaarde warmte door een liefdevol inhalen je heerlijke lach was als groen gras op een koele wellness tijdens een hete dag muziek was er niet in een weldadige stilte die lommer zonder woorden voor zich deed spreken wij hebben tijd stilgezet door op te gaan in elkaar de verte heeft een klok…

voor een kind is de horizon onbereikbaar gouden korenvelden ruisende halmen eerst blauwgroen dan goudgeel deinend in de wind met rode en blauwe stippen de einder is nu bereikbaar het goud verdwenen strak zijn de gazons bloemen binnen de perken windmolens vlakbij mijn wereld is klein geworden geheimvolle verten verdwenen het kind dat…

Soms zie ik in de verte het geluk dat op mij wacht Het pad er naartoe is nog lang ik had niet anders verwacht Het leven is niet makkelijk Gevuld met harde lessen Het gaat met vallen en opstaan je kunt de boel niet flessen maar zolang ik in de verte dat lichtpuntje blijf zien kan ik niet verdwalen en houd ik moed bovendien Ik wijk niet…

ik kijk je aan en zwijg doffe ogen schouwen langs mij heen jij ziet de verte ik geen…

de verre horizon gouden korenvelden ruisende halmen eerst blauwgroen dan goudgeel deinend in de wind met rode en blauwe stippen de einder is nu bereikbaar het goud verdwenen strak zijn de gazons bloemen binnen de perken windmolens vlakbij mijn wereld is klein geworden geheimvolle verten verdwenen het kind dat we waren is een waardevolle…

brengt alles dichterbij duidelijk en klaar maar met ontspanning kom ik daar het geeft ruimte in mijn overvolle geest niets benoemen en gaan waar ik nooit ben geweest ontdekken wat niet eerder is gezien misschien een weten dat wij al eeuwen zijn vergeten of is het toch ontsnappen uit de hectische gedachten die het leven genereert de verte…

Een hek een wolk verte En overal ben jij…

de verten lonken in fragiele gedachten gevangen dimensies in magisch bewegen een nieuwe blik die stilte roept en vrede schenkt…

Dichte mist als een wollige deken, beschermende bedekking, maar de onbekende verte verschuilt zich, laat zich niet kennen, verborgen, maar toch aanwezig. Als een dreiging, onbestemd, of een onvervulde belofte...…

Ik zie je stralen Mijn blikt ankert buigt zwenkt Jij fier groen Vijf kanten steel draagt je scherm geel open tuurt de hemel…

In de verte achter een horizon van traag licht Ruist het lachen van een kind langs rijpend fruit In de boomgaard waar de rups de appel mijdt En sterft om een vlinder te mogen zijn…

Met U zijn er geen verten meer en alles is nabij. Des levens aanvang glinstert weer, geen gisteren en geen morgen meer, geen tijd meer en geen uren, geen grenzen en geen muren; en alle angst voorbij, verlost van schaduw en van schijn, wordt pijn en smart tot vreugd verheven! Hoe kan het zo eenvoudig zijn!…

de dag komt in gezongen woorden die een klacht in klank verstoorde met een droef en dralend lied dat men klinkend in de verten ziet…

In de verte Wil ik wonen Achter de horizon Daar waar de Laatste einder is Wil ik mijn gevecht Op leven en dood Voortijdig staken Op het snijvlak Waar zon en maan Elkaar zinvol raken…

Het licht in de verte Kleurt door en door rood Door een zon die Doodvermoeid ondergaat ' t Doet mij beseffen Dat ik verder wil Daarheen, waar het licht Oud is, en rood, en warm ' t Hele leven ben ik Al onderweg naar verder Naar de verste verte Tot er opeens geen verte Meer is…

misschien zijn het warmtelijnen die koude doorkruisen of stille omgangsvormen aan het oog onttrokken door stadia van afstand op pijlers van de overkant door kromming van aarde in verbogen ruimte in mate van vaagheid onoverbrugbaar onoverkomelijk zal ik toegelaten worden tot de plek van mijn afwezigheid ik weet het niet niet bij benadering…

Nachten zonder jouw hete adem in mijn nek jouw barmhartigheid in de kilte is verloren zonder jouw empathische arm om mijn middel heb ik jouw hartstochtelijke woorden bevroren. Nachten ontwaak ik alleen uit een droom en zie ik de feiten en voel ik jouw afwezigheid zonder jouw lig ik wakker op een koud matras totdat ik mijn ogen…

In de verte zie ik een licht Ik ren er naartoe maar ben net te laat Het licht vervaagt in de duisternis Ik voel mij machteloos klein en eenzaam Stemmen waar ik overdag niet naar luister Achtervolgen mij in mijn dromen Ik probeer rust te vinden maar word steeds gestoord door een achtervolgingsproces van geluiden Slapen…

'Dichtbij zien is geen enkel probleem' zei me de opticien die m'n ogen test, keurt 'Maar in verten ......... zien?' zei ik op mijn beurt 'misschien komt een bril van pas' weerhoudt u van het -in schijn zien- van 'n Fata Morgan?…

warmden elkaar en wisten ons wanhopig als vluchteling zonder gezicht…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

kind, Terwijl ik bedenk dat ik mijn hart heb bedrogen, Luister ik naar de woeste wind, Met nog zoute tranen op mijn gezicht, Zit ik hier geruisloos, ik kan me niet verweren, Terwijl mijn ogen zoeken naar een puntje licht, Is mijn grootste angst me van het duister weg te keren, Me realiserend dat de strijd moet beginnen, Klopt mijn hart op wanhoop…

Waar ter wereld zijn mijn kindren Waar, oh waar, ik vind ze niet meegenomen door hun vader Wanhopig ben ik van verdriet Deze woorden sprak ik vroeger vijfentwintig jaar gelee 'k was mijn kinderen verloren Hun vader nam ze zomaar mee...…

Het verlangend wachten, En het wanhopig trachten, Door te gaan zonder jou.…

jij leeft daar moet voor je leven knokken ik leef hier en voel me gelukkig zonder er iets voor te doen jij leeft daar in dozen en in hokken ik leef hier in een huis met een plantsoen jij leeft daar bent al gelukkig met een onderdak ik leef hier in een huis jij daar in een vuilniszak jij daar bent arm...…

vloeibaar in de kassen oog in deze tranen kijkt naar objecten zonder iets te zien dampend uit de ziel binnenste van de haat schreeuwt naar deze stilte zonder iets te zeggen bevroren op de grond wereld boven mij kent geen hoop zonder deze wanhoop…

hulpeloos gevangen in een web van verlangen wil schreeuwen vechten slaan me even laten gaan daar is alleen oorverdovend die stilte van een onbegrepen kilte…

Niet meer hoop ik uit dit schemerduister licht: Al de heemlen sloten achter uw vervluchten luister dicht. Wat bedoelen al der aarde, al der sterren prachten nu? Geen der groene dagen, geen der zilvren nachten wachten u. Waarom wil ziel niet berusten, waarom blijft zij immer kind? Waartoe voortgeloven in de zegen die zij nimmer vindt?…

De gedachte doorboort de kern van mijn hart Slopend en tergend langzaam dringt het binnen Als een speer met een botte punt recht in de ziel Weerhouden gaat niet en ik maak een web van gevoelens Maar in het nauw gedreven sterft de hoop…