Alle inzendingen over warme kruik

Heeft u weer fijn genoten van de zon? Naar ´t strand met factor vijftig op uw lijf als onvolprezen zomers tijdverdrijf? Of liever in de schaduw op ´t balkon? Ik niet! Ik moest dit snelsonnet nog schrijven In ´t zweet des aanschijns kwam dit bovendrijven…

hij wil haar uit haar tent lokken maar het is nog véel te koud ze bibbert in haar slaapzak met kruik als lijfsbehoud ze krijgt toch medelijden dus noodt ze hem naar binnen waar zij nu met zijn tweetjes een sneeubalwals beminnen .…

[Senryu] Zij kantelt de kruik in haar roomwitte armen - het licht stroomt binnen. Zie afbeelding: http://www.harkeyahh.com/harkgall/Jan%20Vermeer/vermeer.milkmaid.jpg…

De vorst doet snel zijn zwembroek aan en ik ga met een kruik onder de klamboe Sneeuwvlokken bedekken het graan het is tijd voor de kerstbarbecue Haardvuur brengt romantiek in juli maar mag ik jou niet warmen in juni?…

" Maar toen ik mijn lome ogen opsloeg, Zag ik de boom zijn blaren verliezen, In mijn kruik wat wijn nog. "Jij, oude, verliest je bloei als de herfst komt En moet tot het volgende voorjaar wachten, En ik hoef alleen mijn kruik weer te vullen En ben weer zalig."…

want zonder olie ga je de deur forceren, olie geneest geeft blijdschap en plezier ruik en voel het in de kamer van je eigen hart, op de kruik staat Hemelland Voor wie op deze olie wacht is genezing vrede en liefde in pacht en het komt meestal op een moment dat je het niet verwacht.…

Toen doorsijpelde dat er bij mijn uitvaart geen alcoholische dranken op tafel kwamen bleven meer dan de helft van mijn nabestaanden weg!…

eindelijk woon ik op een woonwagenkamp slechts om de belasting te ontduiken met drie procent leek alles in kruiken maar door kamervragen is het echt een ramp woon asociaal en betaal me straks blauw door armoede ook nog gedumpt door mijn vrouw…

Er lag iets diep bedolven onder zand Met sporen van een zeer recent verleden Te pijnlijk voor de machthebbers van heden Het was een kruik uit het Tweestromenland Hij ging zo lang te water tot hij brak Met zeventig gelijk, in Noord-Irak…

Hét rolmodel voor energieverbruik: de ambtenaar met bivakmuts en kruik.…

Het plan was eerst de Euromast te tooien Maar nu die munteenheid misschien straks wijkt Vroeg men de Fransen of het ze wat lijkt Wat planten langs hun torentje te strooien Ze vullen daar de kannen en de kruiken En gaan er knappe klimop voor gebruiken…

Na jaren van geploeter breekt de kruik, Die duizend euro schrijf ik op mijn buik.…

Hij vormde een kom, en hij verhoogde De ronde randen, en een buik Boog zich naar boven, en hij boogde Haar buigen in, en zag de kruik Slankhalzig en met edel welven Van lippen, en haar schone mond Was lachende; want hij was zelve Zo gul als zij, zo diep van grond.…

Werk zonder mate of plan, maar spiedt door alle luiken; veracht de burgerman, doch ledig zijne kruiken. ------------------------------------------- uit: In de zoete inval en andere gedichten.…

verzonnen in krap gemeten tijd,ongeduld bleef aan me kleven, een keurslijf wat de toekomst bleef verzuren waarin het bloed niet wilde stromen om het gewicht te wegen, verder dan de vaste pijn, verleidt tot eerder gekozen doelen, verdriet ontplooit in eerste voorjaarsregen, schuilend in een cocon van onvermogen, as van verlangen in kruiken…

onderhuids terwijl de avond over het licht scheert het leven meeneemt zodra de traagste wijzers lonken naar het ratelend gewicht der waarden heftig aan het einde en van jarenlang vermeden alsof het dwingt tot schrapen nog verder dan het denken, tot dwars door de wenteling van werkelijkheid zoek ik naar ontheffing, terug naar eerste…

vol olie verzachten de pijn maken de schaduwen blauw stijg met ons op vedervolk tot de grens van ons gezichtsvermogen warme vleugels van liefde vruchtboom in de aarde wortel een vogelverschrikker voor de kraaien.…

het koren buigt in warme wind het koor zingt en tokkelt op Davids akkoorden verheugd galmen de zangers in de toren tot ver in het noorden te horen…

De hemel buigt over de aarde een vrouw met een kruik in haar hand loopt naar de rivier ze hurkt en vult de kruik met water de rivier fluistert haar zachte woorden... Je kunt licht maken maar niet breken golven kunnen breken maar geen licht maken.…

Wanneer een verse baby zorgen baart, Dan helpt geen wiegeliedje, borst of kruik, Nee, gooi de kleine lekker door het luik, En speel de kinderlozen in de kaart. Die halen, zonder strenge kinderrechter, Gewoon een baby onder uit de trechter.…

toen de kruik brak sijpelde mirre over zijn voeten de albasten scherven riepen : schande mirre is niet voor voeten Maria wel voor liefde schreeuwden twee ogen ze begon hem af te drogen met zoute kussen en magdalena-haar…

in een grote stad Doch de jaren vervlogen zo ook ons vurig hart een tijdgeest trok voorbij bezieling werd gedoofd en raakte in de ban van status posities werden jachtig ingenomen verstrooid en opzoek naar het gouden kalf Zo bleef een herinnering van kruiken met dromen vergeten tijden in harten eeuwig jong…

Tot op het laatst blijft alles bij het oude, Pas als op 't Binnenhof de muurkantelen Gaan kantelen - tot opluchting van velen, Verdwijnt de tefallaag die hij zich bouwde Z'n kruik barst van de leugens - Vivat Io Wie 't laatst lacht is niet meer Pinokkio...…

Je moet op bed mijn lieverd Mam heeft je klaar voor de nacht Nog even zit je op mijn schoot Duim in je mond en je haar nog nat Je ruikt zo lekker naar babyzeep Je blijft niet wakker op mijn arm Voorzichtig draag ik je naar boven De kruik maakt je bedje lekker warm Mam geeft je nog gauw een kusje Welterusten en gaat naar benee Ik blijf…

Beducht zijn wij voor deze lucht Sinister zeilen er kapotte wolken die regenbui naar bui laten vallen als door het valluik De kruik van 't verdriet gaat zolang te water Er is geen later alleen een nu: onheilspellend vertellend: het verhaal van 'n hel en verdoemenis.…

bijna passeerde iets van vroeger in de gedaante van toekomst lijken bomenrijen op vergeten en langs elkaar in de vorm van oplijnen of een gebeurtenis voordat het landschap zich sluit nog eenmaal overdenkt zonder omkijken of zondebok is het tijdstip reeds gedaan ligt het water voor ons uit klinkt als kannen en kruiken…

Ik liep nooit in zeven sloten tegelijk Ik nam nooit de wijk naar verre oorden Ik kreeg nooit woorden met m'n buur Ook in mijn leven schonk men zoet en zuur in kannen en kruiken onttrokken aan 't oog De boog nu niet langer gespannen.…

Er zwieren berkenpollen door de lucht Saharazand en fijnstof uit het oosten Terwijl wij op de vroege lente proosten Loert er gevaar bij elke diepe zucht Blijf doodstil zitten op uw canapé, Gelukkig heb ik daar geen moeite mee.…

Kleding, dekens, kruiken Nutteloos! De kou heeft haar ziel Meer en meer raakt ze bevroren Onomkeerbaar bevroren Bevroren en omringd door kou Omdat ze zich ooit liet smelten door jou...…

Vanmorgen vroeg eindelijk koel genoeg om te gaan slapen, helaas de paarden trappelden van ongeduld hinnikten om aandacht en om jou Hoe jij in dromen omgegaan was met de hitte van de nacht De wekker die om zes rinkelde Je wakker werd, zorgvuldig zandstof uit je gedachten klopte zomaar naar me keek, aan me dacht een hand uitstak en je beheerste…