Alle inzendingen over wat overblijft in wo

Ik blijf dromen van dat ene gedicht dat alles omschrijft de ziel, de kern die overblijft als alles is omschreven ik adem even diep in en dan verschijnt een klein gedichtje hier op het eens zo lege vel papier.…

want liefde zal er zijn als enige wat overblijft als enige wat ons drijft want liefde is het antwoord zij heeft geen vragen zij kent je alle dagen ze is de deken in de kou de zon in je ogen zij is ongelogen de mooiste waarheid…

Zie je het? Een bom viel op het huis, Het verscheurde dak, de verbrokkelde muren. De Église Saint-Jean-Baptiste is ongeschonden. De oude vrouw verbergt het voorhoofd in verkleumde hand. Raakt zij het venster aan? Kijkt ze door het kapotte raam? Huilt zij om verwoeste huizen van verdwenen mensen? Onder het stof het portret van de gesneuvelde…

Net als het woord “gevoelens” Elkaar nu niets meer te verwijten Enkel het gebroken glas is wat er overblijft.…

Droge voeten bij te hoog water wat er overblijft komt later we hebben god daarbij ingedamd met de natuur in eigen hand alles genomen voor wat het is niet veel anders vlees noch vis…

Warm zijn je ogen een herinnering die overblijft en de tijd tekent met vragende woorden. Die je naam weer laten klinken met de stem die hoort bij het moment dat ik bewaar in de echo die je dankbaar achterliet.…

En ik voorspel, als dit niet overdrijft, Dat er op ’t laatst maar ééntje overblijft.…

mijn pens (niet voor de poes) = voor de hond 't bloedend hart (z.g.a.n) half om half gehakt = voor mijn lief of voor de gek & wat die ervoor geeft wat er van me overblijft: gevoelens zijn gevierendeeld mijn gedachten reeds verstrooid…

Mein Spiegelbild jouw spiegelbeeld meine matten Augen starren durch das Fenster wo nichts und alles zu sehen ist hier schein ich offensichtlich im luftleeren Raum aufgestiegen je fletse ogen staren door het raam waar achter niets en alles is te zien hier, lijk je, ogenschijnlijk, in het luchtledige opgegaan vor…

Zat ik op het strand met ogen zien Mensen, het bedekt en rood glimmen Zag ik branding mensen tillen boten vagelijk ver opdoemen Zandig tussen tenen, haren vol Knieën op een rustoord leunen Het vergaan, de resten hoor ik Het gebulder van lopen schroeien Man bloeden zonnig rood Grijzend wolken levend dood Materie arterie aorta van eens…

I Het bestaan in stenen op rij, namen tegen muren opgestreken, boeken, af en toe herdenken met vergeelde droefheid: het is in Loos te zien. En we zouden moeten weten dat elders iemand weer de passie preekt en we zouden op de kippen moet passen Het zal wel weinig helpen: Sta op soldaat, hoor het gore bevelen. II In…

Ik was in Utrecht, zocht een woning Keek goed rond, schrok me rot Wil je wonen, huur of koop Betaal je grof voor een krot Goud bleek blik na bezoek aan doorzonwoning op een hoek Nooit groot onderhoud gedaan Jaren zestig, alles krap Prijst een babbel met een map het als buitenkansje aan! Je stookt 4000 kuub per jaar Ja, deze woning is…

bom, kogel granaat met kennis gemaakt buitenkant glanzend staal binnen satansgeest speelbal van de groten aan de ronde tafel werd besloten in welk land er wordt gespeeld scherven wat overblijft…

Wat enkel overblijft is onzekerheid en verdriet. Je verbergt het zo dat niemand dat ziet. Onzekerheden blijven malen in je hoofd Die toekomst waar je zo in had gelooft.…

Wat overblijft eet hij haastig op, omdat horecamensen hem verjagen. Maar kauwen eten graag met mij, omdat ik heel veel van hen hou.…

Met een bitse glimlach Ontdoe ik jou van Overbodig leven - Te veel, te groot, Te langgerekt in Ruimte gegroeid Licht ontnemend aan Mijn horizon Gevederde vrienden Vluchten onthutst En wat overblijft is Pijnlijk mooi in de zon…

Dwarrelende pluisjes Die het nieuwe leven Verbeelden tegen de Achtergrond van het Ondergaande avondlicht, Zacht, licht, gewichtloos Leven dat overblijft na het Spannende rode van deze Vermoeiende voorjaarsdag Wiesbaden, 5 mei 2013.…

De film is bekeken wat overblijft is een dorre woestijn Geen camerabeelden verhalen over de voetstappen en het droge gras op de rotsen We waren nomaden gingen van oord tot oord tot de lens de plek vergrootte die eens onze thuishaven was…

Wat overblijft is enkel slappe hap, De krenten zijn volledig uit de pap.…

– Totdat hij in z’n eentje overblijft.…

op dagen wanneer het leven voelt als iets dat je misloopt waarop alleen overblijft wat geen hout snijdt op die dagen kom je beter niet uit de verf zweef je door een leeg decor een milde steen des aanstoots slechts…

Evenmin als er van jou iets overblijft in deze woorden. ---------------------------- uit: 'Speelgoed', 2000.…

Mijn Hart, dat ik eveneens niet zie merk ik op door met de stroom mee te drijven, helemaal te ontspannen zodat alles verdwijnt en mijn Hart alleen overblijft in een immer nieuwe maagdelijke lente…

Liefde zal fluisteren wat nog overblijft. Warme dromen zullen je bedekken en verstopen wat je wakker maakt als ik elke spiegel vraag wie ons nog zou willen beminnen.…

brokken van bestaanbaar blijken maskers met glas angst, opstand en vergeten uit deelwoorden te beitelen wat overblijft is zitvlees door een haastig schietgebed als een klein gebaar van onvermogend graniet indien na jaren bovengronds tot voltooid te vergruizen…

Wat van hem als schrijver overblijft Zijn wervelende, fonkelende zinnen Die komen als de zomer bij je binnen Zoals hij in één pennestreek beschrijft; De jonge vrouw die een cafeetje binnenschreed "Ze droeg een rokje waar de wind wel raad mee weet"…

wie laatst overblijft is geamputeerd, mist vooral de lichaamstaal van warme liefde. jlb mannen die durven laten zich niet te vroeg kisten zij dromen verder. jlb je hoofd leegmaken beste voorwaarde om iets nieuws te beginnen. jlb…

Al was het oorlog, toch at men gezond Er waren destijds weinig etenswaren En honger knaagde in de zwaarste jaren Uitsluitend kogels waren kogelrond Nu heerst hier vrede. Ondanks zat diëten Zijn wij ons ronduit ziek en dood aan ’t eten –…

liefde geven is Ik weet ook wat het is om het te krijgen Zou ik als dichter daarvan moeten zwijgen Dan wordt gebrek een dubbel kommernis Werd het tweevoudig, dat erosgemis Dan zou ik het ook dubbel laten wegen Je veux l'amour heb ik nimmer verzwegen 't Is een psychofysieke ergernis Wil elckerlyk niet naar 'n engel verlangen Egidius wo…

Al mijn bewegingen gezichten van de niet-waarheid afgepelde gezichten als de kronkels van een weg geliefd, geleefd en toch totaal klaar als een mislukte ode waarvan de kern is blijven hangen wat overblijft is de stam een diepe sympatie iets vol van leven in mij en jou iets wat stroomt…