Alle inzendingen over weerstaan

Kom, pak mijn hand dan trek ik je uit het moeras zie je aarzeling begrijpelijk omdat ik er zo lang niet voor je was door zwakte ontzield kon ik de druk van buiten niet weerstaan maar ik ben terug je Verdwenen Zelf ik til je op houd je stevig vast laat je nooit meer gaan…

de vrouw legde in de kast haar kleren te rusten zo leerde ze het thuiskomen de man verbond de windsels om zijn poreuze huid zo kon hij de krachten van buiten weerstaan het kind danste in het duister een veelkoppig monster tegemoet zo ontdekte het zijn kracht…

daar stond je jouw ogen streelden me vertelden me jouw verlangens een huivering doortrok me het kostte me moeite om jou te weerstaan het was omdat ik iemand anders geen pijn wilde doen want aan je ringvinger was de afdruk te zien van jouw trouwbelofte aan haar die thuis op jou wacht…

Maar ’s avonds is ze echt niet te weerstaan. Voor mij trekt zij een doorkijkkapje aan.…

ik mis je ik mis je zo zo dat ik niet kan denken alleen aan jouw handen je omhelzing je overspoelt me wat waren we passioneel maak me kapot ik kan je niet meer weerstaan nu heb je me pas echt je doet het steeds weer hou me vast wat heb ik jou gehad zoveel net zoveel als ik je nu niet heb…

Hij wiegt zonder te rusten terwijl zijn vingers draaien om wat mij niets lijkt ik ga naast hem zitten observerend stil tot ik de drang om mee te gaan in zijn beweging niet meer kan weerstaan maar wanneer hij zegt hou op zo raak ik de draad kwijt gek stop ik verward…

De Nederlandse film staat op z'n kop We willen liefst meteen naar Volle Maan toe We kunnen veel te vroeg al niet weerstaan hoe Die film zich nu al opwerkt naar de top Ook hoor je voorverkoopjesjagers vragen: Er wordt toch wel genoeg textiel gedragen?…

lig niet zo te gluren kijk mij niet zo aan oh wat lijk je mij toch heerlijk kan de verleiding niet weerstaan de kleur van liefde is degene die jij draagt verleidt mij schaamteloos zo heerlijk ongevraagd geef me aan je over kom ik langzaam dichterbij kan je geur al ruiken jij overheerlijk verse aardbei…

Met een afkeurende blik kijk je me aan Wanneer ik je Op je fouten wijs Zachtjes streel je toch mijn hand Wanneer ik ze Over je heen laat gaan Je ze laat weerstaan Mezelf van je bestaan verzekerend Met een lichte duw en een lieve zoen Ik heb je nooit werkelijk achterlaten Zoals ik dat had moeten doen…

breidel jouw pen geen kunstgevoel maar leef in de uiting van wat moet ontstaan raak er de hand die schepping weerstaat het lot achterna bekroning zucht bedwing dan obsessie weerstaanbare drang tast naar de grenzen van eigenheid waar letters gebeiteld als zegeschreeuw het dichten tot kunst hebben verweven…

Mogelijk komt er een moment Dat ik me kan laten gaan en dat ik consequent jouw liefde niet meer kan weerstaan...…

handen gewassen met licht zon straalde overvloed in winden waaiden zachte energiestromen hun vitaliserende gloed het was geen schepping maar eerder herschikking van wat al eeuwigheid had materie in deeltjes gebonden door warmte en creatief geestelijke kracht ik lach in mijn droom om de onschuld van bestaan welke realiteit kan die weerstaan…

Niet te weerstaan. Twee vlinders die beide dezelfde smaak wilde proeven Zo verstandig als ze waren zochten ze ieder hun eigen plekje. Verbonden in het leven. Niet echt samen. Soms heel even. Fladderend naar een net ontluikte bloem. Midden in het hart. In het hart. Niet voor even. Maar voor ..Altijd..…

de kleine woestijnspin danst de tering naar de nering vier harige pootjes penselen strelend het warme zand ze draait de wals van de vluchtige 1-2-3 schone schijn hij kan dat wervelende witte wonder niet weerstaan zij weet van de afstand daarna aan wonderschone wanhoop doet ze niet…

Het maakt haar driftig en rebels het beheerst haar jonge leven zegt de man, doe iemand iets aan weet de vrouw het nog te sussen maar tot hoe ver en hoe lang kan ze de bóze stem weerstaan?…

Hemel en aarde bewegen; de planeten in hun eeuwige baan Supernova vindt plaats door gedachten en door wensen Orion en Pegasus gaan schuil achter de maan Heel de Melkweg en Cassiopeia staan versteld door het immense Zal het heelal 't geheim kunnen weerstaan? Gedachten hebben krachten, vooral de intense……

zal ik wolken raken de eindeloze dreiging van grijsgrauwe stormen die vernieling zijn verschijnen als schicht die zichzelf weerkaatst verwoesting scheppen in schoonheid van licht zal ik geraas ondergaan gebulder beheersen bedarend als briesje het lot weerstaan bevend als riet dat buigzaam gebleken de stilte aanvaardt waar stormen…

Jouw ogen kijken me soms zo lief aan, dan kan ik jouw gewoon niet weerstaan. Jouw lippen zetten me in vuur en vlam, Ik weet gewoon zeker dat ik niet zonder jou kan.…

Weer komt het licht op ons pad Weer wordt de dag minuten langer Weer worden vorst en winter banger Trekken zich terug in zoom en vaart Proberen licht en zijn gloeien te weerstaan Achter bomenrij in bosschage,struikgewas verheimelijken verlies Verschijnt de eerste zanger heft lied van lente aan.…

De lucht al weer klaar om verder te regenen weerspiegelt donker haar overvolle wolken in een bodemloze plas De zon al weer gestopt met haar verwarming heeft slechts kortstondig de wolkenlucht doorbroken grauwsluiers opgelicht De wind al weer geluwd doorblies vergeefs de geest frisse voorjaarsbries voorlopig weerstaan maar de lente…

Een impressionist Ik zeg wat ik denk Ik zeg wat ik voel Jouw geslacht in haar mond Haar tong die draait rond En jij kan niet weerstaan Keer op keer op keer Zie ik het allemaal weer Eén moment van genot Voor jou, maar wat voor mij? Jouw pik in haar strot Het beeld maakt me kapot Wat zal het zijn Een kwestie van tijd?…

het duurde lang voordat ik de deuren opende met uitzicht op het leven na jaren drempelvrees kon ik het uitzicht op volwassenheid niet meer weerstaan heb me erin gestort zonder ervaring met scha en schande werd ik uiteindelijk wijs maar de prijs was hoog in het afscheid nemen van mijn zorgeloze kindertijd nog benijd ik dan…

Bij de boerderijwinkel even stoppen Kijk er eens goed uit mijn doppen De zoete kersen lachen me aan Die kan ik echt niet weerstaan Dan zijn er ook nog zwarte kersen voor in een pannenkoek Daar ben ik naar op zoek Ze hebben wel van die zoetzure morellen Die droegen we vroeger als oorbellen Heerlijk fietsen door het Heuvelland Overal…

ze mijmert in een huis van glas waar de dag in zachte tinten vervloeit de laaghangende wolk het zonlicht weerkaatst de lucht aan het donkergrijze water raakt de azure zee het schip op handen draagt de tedere takken van de plataan de westenwind weerstaan ai solitas ai saudade weemoedig zingt haar bitterzoete…

telkens als ik je zie, weerspiegelend in mijn ogen, kan ik een lach niet weerstaan telkens word ik naar jou toe gezogen reeds vroeg viel de avond waarbij de huid opgerekt door jaren steeds meer ruimte vond om de vergankelijkheid zichtbaar te verklaren telkens als ik je zie spreek ik in alle stilte die ene hoopvolle zin; ik heb…

Het enige wat ik ervan leer, is dat ik verleiding moet weerstaan. Want keer op keer gaan er door mij mensen kapot aan. Ik verlies weer, het heeft me opnieuw misleid. Hoe ik ook protesteer, mezelf raak ik niet kwijt.…

Spiraal van leven en denken lijnen van enkel gevoel wegen over bergen en door dalen lopen door zon en kou stormen weerstaan en hitte trotseren de angst overwonnen en strijden tot het bitter einde tegen eeuwige onrust en pijn gaan die weg door ’t leven niet onderwerpen aan somberheid maar ’t hoofd geheven als overwinnaar in de strijd.…

en als van parelmoer het licht onafwendbaar in knoppen ik kan niet langer meer dralen het blijde zal weer verhalen zo hemels en zo aards er is geen duisternis meer waaraan ik moet weerstaan, geen ruw gescheiden maannacht waarin ieder vers eindigt met een optocht van ondoorzichtig cellofaan ik sterf niet meer om de wonden van wind die,…

Uw gave zinnen weerstaan dit niet. Koorts bereikt u voortdurend en houdt de koude wonde wakker. ------------------------------------------- uit: De Oostakkerse gedichten (1955)…

samen zeilen op de boot van het licht niets dan het blauwe water gouden horizon in het zicht samen winnen van de spelende nijvere wind jou en mijn krachten samen gebundelde zonnestralen aan een lint samen op weg gaan alsof we het leven nog kunnen sturen elke schipbreuk kunnen weerstaan grenzeloos, jij en ik en duizenden uren samen…