Alle inzendingen over wegwijzer

één keer slechts beweegt ieder zich met bezielende bagage door de atmosfeer de reis voert langs de eeuwigheid en tijd bespoedigt de tred om uiteindelijk als scherprechter te bevriezen die kou, mensen, ik zou willen weten waarom is dat nou precies de kille angst de me bekruipt wanneer ik stil sta…

de wereld krijst voorbij in afwezige gedachten niet wetend wat mijn opdracht is ben ik op pad gestuurd nergens wegwijzers of aanknopingspunten ik zeil door een onverschillig heelal een inktzwarte ruimte waarin ik kofferdrager ben in de stilte van een onleesbare wereld…

Mensen praten graag over de wegwijzers, maar -- wie gaat er op weg?…

De fabrieksspoorbaan loopt stil en verroest door 't bos, is een wegwijzer.…

Het verleden mag dikwijls opnieuw bekeken en beschouwd worden, want dat is een geleerde wegwijzer voor de toekomst.…

Mijn schoot is niet jouw toevlucht meer waar jij je veilig wist wanneer je moe, verdrietig of verlegen was. Ik zie met lede ogen hoe de tijd jouw jeugd ontneemt, je veel te snel vervreemdt van onschuld in je blik. Geen kind. Geen vrouw. Niet wetend welke wegen in het grote labyrint de juiste zijn. Je vraagt me niets. Ik zwijg…

wie op het rechte pad wil blijven laat de zijwegen links liggen en kiest het hazenpad indien er beren op de weg zijn…

Het vierde dagdeel is mijn eerste poort naar opening van zielezaken. Alles wat het licht beheerste keert weer tot stof onder mijn beddelaken. Daar waar mijn denken het begeeft, toont zich de zin van doen en laten en blijkt hetgeen ik heb beleefd een vage spiegeling van diepe geestesstaten. Wat ik dacht dat rechts was, voelt nu links en…

Als honderdtien min veertig en daarbij een marge van drie kilometer tellen geen automobilist meer af kan snellen dan is de weg voor negen punten vrij. Wie tijdens theorie heeft liggen pitten mag minimaal zes maanden blijven zitten.…

Een handwijzing verder dan een voetstap groot is sluimert de wil te blijven hangen in de aanraking je lief te hebben voor het schamen de eindstreep haalt een handwijzing eerder dan mijn voetstap groot is een handwijzing verder als de omhelzing je verlamt de aanraking een feit is zonde bloeit in duizendvoudige kleuren een handwijzer…

is zijn wegwijzer.…

Liefstinghsbroek bestaat al lang kwetsbaar natuurgebied geen toegang op het bordje aangegeven oerbos met een eeuwig leven Natura 2000-gebied dat je alleen van buiten af ziet vanaf het zandpad, fietspad dat is me ook wat. Omgevallen eikenstammen alles dik begroeid met zwammen bomen met een hoge top volgewoekerd met klimop oude rivierarm…

Je moet onthouden Dat oude meisjes soms een bel Onder hun losgekomen vel Opblazen. Alsof wereldbollen Onder mijn handen doorrolden Kwamen hun gladde lijven langs. Der gladheid egels vol van angst. Je moet onthouden Hoe stiekem een nijlpaard stond Te huilen aan de Vlaamse Kaai. Zijn hoedje was hem afgewaaid. Zijn bek lag heel lang op de…

je missen klinkt al ‘s morgens vroeg heb heel de dag nog om wat aan te kloten de weg was slecht wegwijzers waaiden in de wind en wezen ongewis geen bodem meer geen ontbijt met jus kom de dag wel door maar vraag niet hoe (vrij naar d. lohues)…

De kloof is schrijnend de rijke man en Lazarus aan de poort maar och je weet niet beter ik loop verder door de vervolgde straten op zoek naar mijn huis mijn naam mijzelf noemen één wegwijzer gaat mij vooraan Noem mijn naam…

Heer leer ons bidden een roep vol verlangen tot onze almachtige Vader maar geleidelijk naar wat en hoe opklimmen hoeft dit niet te zijn elk gebed openbaart zich als wegwijzer naar een Wonderland dat men steeds kan hernieuwen waar verandering en herboren denken door genade mogen heersen.…

De bouwstenen zijn simpel bereid tot al wat mogelijk lijkt atoom vormt zich een molecule Hoeveel spiertjes er nodig zijn in een bekend gezicht tot het zacht aan het stralen slaat Een ster van Bethlehem wegwijzer naar een route voor een opgewekte finale wijst Nog een glimlachje bij iemand losmaakt een zaadje voor vrolijkheid…

voetje voor voetje schoorvoetend snelwegen, wegwezen wandelpad stapje voor stapje modderschoenen schone lucht adem gehapt verdwalen moed in schoenen eind zoek terug naar start stap voor stap wegwijzers begaanbaar pad bonzend hart…

ik zie het water stromen in de stilte van je blik handen vol met dromen ogen licht verschrikt schouders wiegen wind in tegenwaarts bewegen benen kruislings op de rots verankerd in het leven jij beeldt standvastigheid ik was jouw stem en richting even kwijt…

een kano is maar dun een lelieblad streelt zo je kont als je in het veld gaat varen met de libel als wegwijzer 'stil zitten hoor, laat de karper dutten’ glijden we langs het riet o, karekiet karekiet wat zou het stil zonder jouw lied dan slechts het geklater links en rechts van de peddels in het water…

De SP groeit maar door volgens De Hond Straks wordt die Emile Roemer nog premier Dan zegt ie vast geen TEGEN meer of NEE En wordt Nederland eind’lijk weer gezond ‘Altijd naar links’ roept de nieuwe TomTom Tijl Uilenspiegel met een vleug Dik Trom…

in mijn keel rommelt een honingvlam hmm, van nabij hoe langer, hoe liever hoe beter (dan denk ik) dobber de dobber maar verder diep binnen in mij als vlammende wegwijzers van licht & liefde waar het hartchakra op groen staat van aard, als ik waar niets beklijft stroomt liefde & vreugde over verse wegen van 't nieuwe jaar……

De woorden kunnen niet vertolken, alleen maar wegwijzers zijn naar het blijvende, het ongeziene; je optillen uit de pijn en je genezen. Hier past alleen maar zwijgen en diepe dankbaarheid; niets gaat verloren van wat liefde heeft gegeven, en trouw in helderheid. Bij het overlijden van de moeder van G.…

ik heb baat bij jouw schaduwwoorden die vlinderen anoniem om me heen als wegwijzers van aard tijdens de nacht (laat mijn waterogen gaan, op zintuigen van daar naar hier, van ’t ogenblik) tiktak, luchtig gevulde uren getuigen door de nacht van adem in mijn oren kleppert de klok een slapeloze muze mijn diepte gaat ver jouw schaduw verzacht…

teveel gedoe, dus is de grens nu niet meer recht er in een hoekje in gelegd helemaal Duits zijn de twee huizen je wordt het moe dit land te doorkruisen wegen lopen dood langs een maisveld of een sloot het zicht is wijd afstanden groot in Barnflair de afslag Polderputten Circuit maar verder zie je maar hoe je gaat nergens staat een wegwijzer…

na flinke storm is uitzicht beter, het onkruid weggewerkt ik kan de oude landweg gaan met kuilen waar verdriet blijft staan het oog verblind door tranen of kies ik voor de verre droom wegwijzers dwalend uitgezet vanuit mijn koud en eenzaam bed waar ik zijn warme adem meen te voelen mijn hart weer op een kier gezet…

Al die wegwijzers maken mij zo verdrietig, liever de liefde. De weg naar er zijn en niet meer verder hoeven zoeken naar de weg.…

Overal zag ik de wegwijzers mij zeggen hun eindelijk doel. Ik ging de wegen en zag de massa stromen naar ieders geluk. Ik heb gebeden, gevloekt, verliefd gefluisterd, geliefden omhelsd. Ik zie de mensen verouderen en sterven zoals de bloemen. Nog altijd zucht ik naar finale ontmoeting met jou en ieder.…

Avontuurlijk of bestuurlijk; flierefluitend of vooraf bepaald; draait de wegwijzer zeven maal een rondje zonder dat de kern iets van een nieuwe essentie naar voren haalt.…

is een wervelend kleurenspel van regenbogen bundels zonnestralen doorbrekend in een koel en donker dennenbos omgeven door gouden zonlicht paarsviolette heuvels geheven door mistige velden vogels in formatie als miniaturen tegen het blauw boven een stille diepte wegwijzers naar de kosmos naar onze oorsprong sterrennevels lichtjaren…