144 resultaten.
verklaring
netgedicht
3.0 met 30 stemmen 575 de wereld is beslissend verklaard
er welt een grote rust in ons op
voor alles is een verbintenis
we voelen elk een handvol liefde
en drukken het zachtjes samen
in vredigheid en met een glimlach
samenvloeiend in onze zielen
een goddelijk gevoel lijkt ons nu
onze wegen groeien met elkaar
armen als rivieren die samenstromen
en belanden in…
Smultaal
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 77 Met wat leesmeel
talmt de adem,
welt het alsem,
weten tanden
'Maden strelen de eetlust'
mee te delen...
Destijds H. van der Meyden,
eeuwig jong-zakelijk,
koestert z'n maag:
'Smekkende vrouwtjes
zijn een sensatie.
Voorgekauwd succes
of een ex-relatie -
het plempt relaxed
in mijn Privaat.'…
Pasen 2006
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 610 Reeds bloeit de levensboom
en welt het licht uit waterbronnen.
Dit einde is het einde niet,
de wereld niet genezen,
maar Jezus is verrezen.…
Dit einde
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 295 Reeds bloeit de levensboom
en welt het licht uit waterbronnen.
Dit einde is het einde niet,
de wereld niet genezen,
maar Jezus is verrezen.…
Spraakwaterval
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 89 verslist in klanken
waarbij klinkers hun
mooie volheid verliezen
het is geen
kabbelend beekje
dat lieflijk stroomt
langs meanderende
lichtgroene oevers
het hutst en blutst
spet en sputtert
in speelse kolkjes
die klaterend
rollen en dollen
in jeugdig
enthousiasme
is hij uitverteld
stilte wacht weldadig
terwijl zijn bron nog welt…
Ik draag je mee in mijn dromen
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 1.017 Terwijl je slaapt kijk ik naar je
het licht van de straatlantaarn
laat zien dat de rimpeltjes
op je voorhoofd
zijn glad gestreken
je snurkt zachtjes
ik druk een kus op je wang
je mompelt iets
er welt een traan
in mijn ogen
dit moment vast kunnen houden
stil blijf ik kijken
een moment van geluk
en de wind fluistert
de glans van je…
ingepalmd
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 1.524 de zomer droogt mijn zieleblaren
een witte wijn bekoelt mijn dorst
een zeebries drijft de lange jaren
waarin ik krachten heb vermorst
onder het ruisen van de palmen
welt in mijn geest een ver begin
't vermoeden van een nieuw verlangen
naar iemand die ik stil bemin
schrijvend laat ik mijn dromen gaan
naar 't meisje in het vaderland
gescheiden…
Haagse blikverschuiving
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 737 Bij helder zicht
komend uit de richting
van het verre Engeland
kan men ervan op aan
bij stipjes Kijkduin en Schevening'
ik voel me zo blij
En zet een zeiltje bij
ziet er welt een traan
U heeft de wereld Heer
eigenlijk best aardig ingericht
Eenmaal met voet aan vaste wal
blijkt alom toch steeds weer
lezend in de Haagsche Courant
sprake…
Ik lig weer vreedzaam in het gras
poëzie
2.0 met 4 stemmen 730 De nieuwe lente is aangebroken,
Met zonnewarmte’ en vogelzang,
Met bloemen en met zoete roken,
En immer rijker welt mijn dank.
O heerlijkheid der heerlijkheden,
Onpeilbaar is mijn dankbaarheid,
Nog immer bloeit het zonnig heden,
Het bloeie tot in eeuwigheid.…
Hoge nood
hartenkreet
2.0 met 19 stemmen 1.307 Ineens
Welt het gevoel in ‘t lichaam op
Het is weer tijd
Je moet het kwijt
de sanitaire stop
die je bevrijdt
Er is geen onderscheid
in Hoog of Laag
voor Rood of Groen
Gewoon of kouwe kak
Ze leiden allemaal aan de zelfde plaag
Ze moeten het allemaal doen
Op het gemak
De rangen en de standen vallen weg
Als “het” moet worden uitgevoerd…
Bloemen voor jou
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 331 Zoals elke morgen
babbelde ik even met jou
staande voor jouw foto
het zijn ware woorden
dat pijn verzacht
maar wat doe je met gemis
zo voelbaar
je zou jarig zijn vandaag
straks ga ik bloemen voor je kopen
een gebakje mag niet
want er moeten
wat kilootjes af
ineens is het of ik je hoor lachen
er welt een dikke traan
verborgen
onder mijn…
anatomie
gedicht
2.0 met 87 stemmen 36.999 Je wenkbrauw van goud
is boog boven een oog
als een groene zee koud
je haar lokt in vuur en
je wang van rode aarde
uit de diepte het brood
welt in huid en in melk
en doopt op je tong en
vertelt hoe je loopt voor
de duur van mijn oog -
dan eet ik van je, drink
ik van je, dan adem ik
je adem in en zink ik
met de zee die me ziet
verder weg…
Evenwicht in het extreme
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 137 De wereld uitgesneden
langs sjablonen van het
blinde geld, gevoegd
in voorbewerkte stenen,
ingelegd met specie
van het zwoegen,waar
geen bloed meer uit kan treden,
zelfs geen tierend mos, zelfs
geen onkruid welt op gave
bodem, niets dan dode licht
erboven, niets wat ons verplicht
raakt evenwicht, van aarde
losgemaakt, claimen vale
schaduwen…
Kracht
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 115 In mij brandt een vurige zon,
welt een duisterdiepe oerbron
vol onbezonnen dromen;
vol ongetemde levenskracht
die, als een wilde liefdesnacht,
machtig zal overstromen.…
Balans in het extreme.
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 268 Evenwicht in het extreme
De wereld uitgesneden
langs sjablonen van het
blind geweld geweld, gevoegd
in voorbewerkte stenen,
ingelegd met specie
van het zwoegen,waar
geen bloed meer uit kan treden,
zelfs geen tierend mos, zelfs
geen onkruid welt op gave
bodem, niets dan dode licht
erboven, niets wat ons verplicht
raakt evenwicht, van aarde…
Badgast
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 123 De haat welt dampend naar omhoog
('k zie rode vlekken voor mijn oog)...
Hij likt mijn snoet van oor tot oor;
ik schreeuw: 'Ik ben een omnivoor!'
Een Wiegababa is snel bang –
hij lost vlug op in het behang.…
Een witte ochtend
gedicht
4.0 met 969 stemmen 20.187 Een witte ochtend, eerste dooi
de lucht wit-grijs, egaal gespreid
en aan de lange horizon
welt nu een witte zon.
Geen wind, beweging of geluid.
Er botten waterdruppels uit;
aan iedre tak en iedre struik
zijn knoppen licht.…
ONVERGETEN
poëzie
3.0 met 2 stemmen 416 Als ik een knaapje zie, dat hem gelijkt,
Dan zie ik hem weer lachend voor mij staan,
In al zijn kinderlijke minlijkheid;
Dan welt vol weemoed in mijn oog een traan
En als het beeld, het droeve, van mij wijkt
voel 'k toch des doods onoverwinlijkheid.…
Rust in vrede lieve vriendin
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 177 ik zal er zijn als je wordt opgetild
gedragen als een prinses met je gelaat
naar de hemel gericht
een traan welt op uit de aarde
vergezeld je op je lange reis
naar de overkant van de dood
waar de ziel het lichaam verlaat
het hart door verzoening genezen
geen ziel hoeft te vrezen
in het licht van de zuivere zon
zal ik ten afscheid naar…
En toch....
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 675 Het water welt dichtbij en ver van hier,
het wil de bitterheid opnieuw verbannen.
De twijg vol botten rijkt omhoog,
zij geeft zich eindeloos gewonnen
al is het licht niet warm en droog
maar droevig klam, vers uit de bronnen.
Was dat een zwaluw die daar vloog?
Dan hang ik weer mijn ziel te zonnen...…
oude wilgen
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 238 Na de regenbuien wordt
de zon weer warm
bewonderen de knotwilgen
hun jonge scheuten
en zij hun snottebellen
langs rijen groene sloten
er welt water uit de oude
holle lijven en schikken de
plooien glad laten de dag
zich tooien door het dak
vertellen hun noden in
veerkrachtige taaie loten
die de moede lichamen trekken
diep geworteld in…
Uit dezelfde bron
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 143 hij is mijn vriend
of toch niet
onze dialoog put
uit dezelfde bron
welt op en verloopt
verdroogt stroomafwaarts
of bevriest in beweging
ik wil zon
zand zee en golven
de onder bloemen bedolven
ogen en lach van een vrouw
hij zonden en berouw
twijfels en lijden
zekerheid in vaste tijden
ik licht op
hij weerkaatst
spiegelt genadeloos…
Zijn we vergeten?
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 447 door dreiging
in verre landen
welt de onrust op
zijn we vergeten
dat het as sneeuwde
van verloren zielen
die tussen hemel en
aarde blijven zweven
zijn we vergeten
de hologige wezens
die verdwaasd keken
toen de vrede kwam
hun "weten" diep
weggestopt op een plek
waar geen licht schijnt
zijn we vergeten de
woorden die toen
gesproken…
Angst loont, verhoogt budgetten
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 217 Dreigingsniveau van 3 naar 4
hebben onze bangmakers bedacht
We hadden lang niet meer vernomen
van deze heimelijke macht
die weinig kan voorkomen
Of dacht u dat een mafkees terstond
Pieter Jaap van NCTV belt
als een akelig plannetje in hem welt?…
klaproos
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 1.060 op een omgewoeld slagveld
vindt de kiem de straal
door kerven in de zaaddoos
welt het melksap dat bewelmt
een scharlaken kelk
getuigt nog van oud bloed
tronend op de harige stengel
die onze enkels kietelt
de meeldraad waakt
draagt een paarse helm
aan de voet van het kroonblad
een smetvlek, gestolde inkt
door gekartelde lippen…
aha
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 615 een dame welt een erudiet verhaal
in zinnen met de zwaarte van decreten
ze roemt zijn bundel voor de zogeheten
lichtcryptische benadering van taal
vervolgens wordt zijn schrijfkunst uitgemeten
door critici in termen: magistraal,
vernieuwend, vol mystiek en haast sacraal
hij krijgt het keurmerk ‘kroonprins der poëten’
de dichter hoort het…
De mens als boek
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 286 In ons zit een lijvig boek
over wat we hebben ervaren
het zijn herinneringen
die vertellen wie we zijn
wij zijn onze herinneringen
Soms hebben we moeite
met omslaan van bladzijden
doet het verleden pijn
willen ‘n blad verwijderen
maar het is gearchiveerd
onbereikbaar diep in ‘t brein
In moment van weerloze rust
welt het verleden…
rivierstromen
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 376 ergens in de bodem
kwelt een stroom
met wrede wending
niet altijd beheersbaar,
de kolkende golven
slaan bressen in oevers
met zachte kanten, welke
er niet op bedacht zijn
ze worden weggevaagd
blijven beschadigd
ergens in de bedding
welt een bron van liefde
zij zoekt haar weg
in rust, met stille kracht
omarmt zij de oevers
die vruchtbaar…
bladbeginsels
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 132 lente begint goed
ze verstopt zich tussen tak en blad
kleinhoofdig knikt ze, in een tere bloem
de rokjes stijfgesteven nog
maar toch
zelfs een bij heeft het gewaagd
haar stugge slippen op te lichten
het doet goed zoals het gaat, voorzichtig nog
maar toch
wijdt een glimlach zich aan nieuwe tijd
ze danst subtiel door licht verleid
en welt…
DE VLAAMSE TALE IS WONDERZOET
poëzie
4.0 met 4 stemmen 2.483 Wat verruwprachtig hoortoneel,
wat zielverrukkend zingestreel,
o vlaamse tale, uw kunste ontplooit
wanneer zij ‘t al vol leven strooit
en vol onzegbaar schoonzijn, dat,
lijk wolken wierooks, welt
uit uw zoet wierookvat!
-------------------------------
verruwprachtig - kleurrijk…