144 resultaten.
De vlaamse tale is wonderzoet
poëzie
4.0 met 2 stemmen 867 Wat verruwprachtig hoortoneel,
wat zielverrukkend zingestreel
o vlaamse tale uw kunst ontplooit,
wanneer zij 't al vol leven strooit
en vol 't onzegbaar schoon-zijn, dat
lijk wolken wierooks welt
uit uw zoet wierookvat!…
Koor
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 97 kerstmis
Wat op zich geen leugen is
Het gemis aan kerklatijn
Doet velen terugverlangen
Naar pracht en praal der kanseltaal
Gregoriaanse zangen
Het zijn de opgezette kelen
Die zoetgevooisde klanken kwelen
Van blauwborst nachtegaal en merel
Wijsjes die geen mens vervelen
Ode aan de vroege vogel
Welkom zij uw zang van goud
Zonnegloed welt…
De roep van het hert
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 69 Ik rijs vandaag als een boom
in het bos, als een vogel
die verlost is uit z’n kooi;
liefde welt in mij omhoog,
levenslust stuwt me reeds voort
op het eeuwig wilde spoor.
Cernunnos, Ik rijs met U,
nu ik steeds Uw lokroep hoor.…
ik ben jouw liefdesprins
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 2.716 ’k strooi rozenblaadjes op jouw huid
verwen het liefdesknopje met wat tongennectar
bevrucht jouw zachte roze hunkerende schoot
en gijzel ons met doornen lust
jouw diep verlangen vlamt mijn gloed tot vuur
ik ben jouw liefdesprins laat jou mijn zwaard
witheet gesmeed gevormd door het vloeibaar lava
de wellust welt uit alle poriën
nu heel jouw…
miserieman
netgedicht
1.0 met 7 stemmen 287 elke nacht
en sleept doorheen de lange uren
van telkens weer een eindeloze dag
kan niet geblust
iedere graad medisch vertaald
tekent zich af op zijn gelaat
grillige tekening van het lot
dat hij maar niet ontloopt
bestemmingen zijn
wat ze moeten zijn
hij spoelt elke kater door
met hetzelfde vocht
duur betaald gekocht
met het zweet dat welt…
Aanslag op Peter de Vries
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 33 De spanning schrijdt voort
langs witte muren
en de geruisloos geopende deuren
droefenis welt van hart tot hart rillend van afschuw om het geweld
de straat vult zich langzaam
met bloemen Hollandse vlaggen
en gedichten dat
dooft de herinnering niet aan
Peter die vecht voor zijn leven
rondom het duister van de nacht dat langzaam…
Eens danste ik in een Csárda
poëzie
3.0 met 14 stemmen 2.386 En telkens welt in mij op het schone,
Van de Puszta te Hortobágy.
In een Fata Morgana zweeft mijn gedachte
Naar U, mijn Puszta te Hortobágy.
En naar de lieve Csárda waarin ik danste en lachte
Op de Puszta te Hortobágy.…
Levensmoe
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 1.194 hoofd
zich over de gevouwen handen
ogen weerkaatsen avondgloed
leven drukt zwaar op het gemoed
de tijd heeft hem zijn kracht geroofd
De mond trekt een droevige lach
als gedachten naar zijn Magda gaan
die lang geleden al haar ogen sloot
hem voorging in een oneindige dood
de vreugde meenam uit zijn oude dag
De traan die in zijn ooghoek welt…
Waterloo
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 737 marcherend door diepholle wegen
onder taluds, dwarsend door 't veld,
koester ik daar, windvrij gelegen,
stilte en rust die vredig welt
in gedachten zie ik Franse troepen
galopperend uit de horizon
er wordt geschreeuwd, getierd, geroepen
hun wapens glinsteren in de zon
de heuvels zetten hoge ruggen
hun cavalerie stormt met geweld
kanonvuur…
Ziel-sprong?
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 89 De mist vertekent het
zicht in de schaapskooi
van de verwachtingen,
het priemend licht is
in aspiraties opgegaan,
uit de sikkel van de maan
welt een overtollige traan.…
Licht
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 121 't Duister welt omhoog uit mijn hart,
tegelijk met alle tranen in mijn ogen,
uitingen van mijn niet te delen smart,
waar elk lamplicht wordt ingezogen.
Ook als de zon overdag volop schijnt
ben ik immer in een schaduw gehuld,
koud afwachtend tot èlk licht verdwijnt.…
In het oog (2)
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 54 In het donker vormt zich een vraag,
welt als kwelwater op,
stroomt door mijn aderen naar
de plek waar mijn handen rusten.
De vraag zakt door mijn huid
naar binnen en fluistert:
“Wat wil je?”
Naar het licht, vrij in de wind,
een sleutel zijn
opdat ik
weg
kan
en
zijn?
water en brood
is niet langer genoeg...…
het aanvaarden
hartenkreet
2.0 met 15 stemmen 537 verwarring
Een koude bries doet mij rillen
De adem stokt
Verstijft wacht ik het af
De spiegel geeft geen bedrog
En wanneer ik mij aanstaar
Voel ik hem achter mij
Ervaar de zwart omrande nagel
Snijdend in mijn wang
Hier vraagt geen kalender om uitleg
Hier past geen rouw
Te aanvaarden is wat rest
Angst is mij te gaan
En in de ogen welt…
oorlogsmaat
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 753 Gefluit, geknal,
Een schreeuwende pijn
Even de ogen open
Om dan te verdwijnen,
In de mist van eeuwigheid
Een kreet in nood
Een kreet om hulp
Een fractie te laat
De sneeuw kleurt rood
Een traan welt op
Het was een vriend
Waarmee ik m’n miserie deelde
Waarbij het vele lijden dragelijker werd
Iemand die me verstond
Die in al het gedonder…
Metgezellen,
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 168 Langzaam welt dat woord in
duigen, waarna een scheepsbel
klinkt in dag en duister, om
de tijd af te tellen is om
het schip te verlaten, wat
in aangezicht zinkt in
in de kolk van een doel
op een gehoorde klip,
de sirenes hun gezangen
laten klinken en de was
te laten stollen in de oren,
de weerstand zal ondermijnen
in een rusteloos verlangen…
Een haast perfecte dag
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 128 Hete stoom welt op uit vurige gloed.
De vitale zinnen houden zich schuil
in een lommerrijke hoek. Vogels
doen er zich aan de koelte te goed.
Liefde vloeit als gesmolten goud
door warmgelopen aderen. In het licht
van een fontein sprankelt vers leven
dat de stralen van de zon vasthoudt.…
De ziel van een gedicht
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 106 Er ruist een fijne regen langs de schaapskooi
van mijn overtollige verwachtingen, priemend
licht is schreiend heengegaan en uit de sikkel
van de maan welt een wollige traan.…
herfstig
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 69 de daken dekken
de zwoelte af
ik tracht nog
die gedachte te vangen
het voorbije seizoen was ook laf
ijsblokken versteenden in
doodlopende straten
"die Welt ist etwas vergangen"
ik ben achtergelaten
in de koele kelder,
een klein venster
toonde eerst wat mist
later, veel later
werd het trager helder
de lust verdween
in de geijkte…
Bella donna
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.991 het azuurblauw
mijn ogen binnendringt
mijn smaakt ontwaakt
door stracciatella-ijs
dan klopt mijn hart
een warmer ritme
het landschap danst
dan dankt en bidt ze
Als door de vroege geur
van cappuccino
de ranke zeilen
langs de kim flaneren
de cipressen hun schaduw
op het plein draperen
een schaterlach galmt
van een bambino
dan welt…
de Haagse beek
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 977 tussen loze duinen welt het water
door moeder aarde voor het laatst gekust
nog helder, van geen zorg en kwaad bewust
een kalme stroom -timide, geen geklater-
vervolgt zijn weg langs dromerige straten
een pelgrim op zijn doelgerichte reis
na Zorgvliet en een vredig oud paleis
besluit hij om het daglicht te verlaten
z'n diepe dal is nu volkomen…
Wolkengeflüster
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 612 hun schepping
Wenn Gedanken schwirren durch das Herz
fliehen Wörter wie zarten Stimmen
in einem Buch ohne Geschichten
jij zal langs mijn woorden lopen
en letters laten binnenglippen
in het wezenlijke van een droom
op die dag zal jij mijn stilte drinken
Wolkengeflüster
zwischen erbeben und fassen
du und ich
in allen Welten…
hoe ik je meer en aldoor lief
hartenkreet
5.0 met 3 stemmen 858 gebukt in nestgeluk uit zweet en lust
duik ik genietend in robijnguirlandes
en buig de stekelbladeren op je rug
in een gevlecht van passionele smart
en zwoele geur van door te lieven nacht
een zwaluwpopje takt al in je navel
drinkt van het zoete vocht dat langzaam welt
en in je buik verliefde vlinders wonen
in schild en pantser glanzen kevertonen…
Conflict?
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 366 Daar groeit geen tierig mos, zelfs
geen onkruid welt in gave grond,
het dode licht erboven heeft een
eigen plicht, mens verwondt,uit
evenwicht geraakt, hemel en aarde
van elkaar losgemaakt,claimen
duistere schaduwen hun status
achter de tralies van de tijd,soms
ligt de toekomst in het extreme.…
Stuifzand
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 185 Ruist de mottige regen langs de schaapskooi
van mijn wollige verwachtingen, het priemend
daglicht is schreiend heengegaan,uit de sikkel
van de maan welt zijn allerlaatste traan.…
Lentelied
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 120 rijen aan
hoe dat ze op anderhalve meter afstand
blijven staan
tussen de wond' re melodieën
met een mondmasker aan
in het gareel
met een mRNA vaccin als deel, en ach
die bult op je arm
die voelt alleen een beetje warm; niet
wetende hoe dat met een verduisterd verstand
de boze krachten tegen je zijn gekant
een traan welt…
KLOEKE WOONPLAATS
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 22 Na verwoesting, altijd spoedig hersteld,
stralen bedaagde bouwwerken verjongd,
waaruit onoverwinlijke moed welt.
Terwijl bezadigd leven voldaan honkt,
strijkt verhalenglans over ramen en meldt
dat avontuur hier of in den vreemde lonkt.…
Onfris groen
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 77 En onwilkeurig welt er dan een traan
-dat overkomt me praktisch ieder jaar-
als ik een jong gekapte spar zie staan
bij Albert Heijn, of waar dan ook, echt waar.…
Geschonden poriën?
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 24 ontlokte zinnen
uit elke pas, werd een
film van vloeibare pixels
gevonden in de magische
paringsdans van elk mens
en dier, ondeelbaar maakten,
houdbaar ongeacht de strijd
het moest zo zijn dat wij als
passanten die de evolutie in trance
en toeval doen verbleken, oceaan
van onvoorspelbaarheid in een
wakend oog waaruit een traan welt…
In Memoriam H.
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 180 Wanneer de avond op roze slierten vaart,
daagt met neveltred de weemoed
die tranen welt in het gemoed,
herinneringen schemeren laat en gestalten baart.
Ik zoek je tussen bramen en struiken,
verloren kinderparadijs, gesloten Eeden.
Enkel het krassen van kraaien, doen de wielewaal vergeten.
Zal bij vroege maan, de jeugd nog ontluiken?…
[ Als een priesteres ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 44 Als een priesteres
prevelt ze bezweringen --
geduldig wachtend.…