Alle inzendingen over weven

Zo zou het moeten gaan strelen van de wind op de huid haren die lichtjes omhoog bewegen Fluisteringen van een hart tellen van het aantal slagen zonder seconden te vergaren Zich voorstellen hoe de pluisjes zilverachtig verder zweven vol verwachting van nieuw leven Soms stopt men er een wens bij een heildronk op beter weven…

in stille winternachten, als ragfijn spinnendraad, weven mijn gedachten, als een oneindig refrein in het kwadraat een liefdeslied, uit hoop geboren dat bij het eerste ochtendgloren een jubelende ode zal zijn.…

De zomer is getransformeerd in een door mistflarden omsluierde dame Sluipend door vochtig kreupelhout laat zij de spinnen weer weven Bladeren laat zij loskomen door haar nootachtige geur die haar volgt als een chique parfum Voor de najaarszon heeft zij nevel bijeengedreven Alsof zij zo wil bezinnen Door te laten sterven opnieuw wil beginnen…

je huist in pluizen wol het uitzicht stoffig en je hoofd is overvol de zachte draden haken niet van binnen laten zich niet spinnen en tot garen klaren je wilt weven het leven in patroon vorm en kleuren naar het dagelijks gebeuren het pluizen maakt je dol de rode draad is al versleten dagen zijn aan het vertragen omdat de uren…

gebruiken voor zaken die zij voor zich uitschuiven ook in de mystiek liggen gebieden braak vaak in mistige lagen die andere waarheden dragen zij worden maatschappelijk uit zicht gehouden omdat je op hun resultaten geen economie kunt bouwen toch kleuren zij de ziel van ieder wezen door verbindingen die zij met andere werelden weven…

er zweven altijd gedachten die ik wil weven tot een herkenbaar patroon eerst ze op vorm en kleuren schikken de lagen meten van emoties tegen vergeten toch vallen er een paar uit de toon zij zijn uniek in verbeelden en droom alsof zij zomaar uit een ander dimensie zijn gegleden in een ultra creatief moment zij dateren verbazing…

laat mij teder weven.…

we weven samen in verschillende tijden er vallen steken een mist voor ogen meeuwen zwart in de verte - een dag zonder doel bij de lantaarnpaal esdoorn en wilde kastagne delen het licht - twee kapmeeuwen drijven op grijze golfjes kop in de wind zonnige morgen een schaakbordzeemeeuw zeilt voorbij zij vult de hemel…

De vrouwen weven de tapijten, waar vele mannen overlopen. Daklozen in hun doos het lijkt of mijn doos nog veel kleiner is. Komende dagen van nevel, de zon vergeten staan we machteloos?…

Vol jarenlang verlangen Laat zij haar vingers glijden Langs de pijn geladen kralen, Prevelt versleten woorden Die voor hem een Hooglied weven. Haar lippen sluiten zijn ogen Kalm bij zoveel gerechtigheid.…

Golven spelen Heldere bodem in zicht Natuur delen Waterleven belicht Wolken drijven Schommelend plompenblad Libellen met z’n vijven Een waterjuffer die er in het zonnetje zat Weerspiegelingen beleven Voorntjes beducht voor een snoek Rietkragen weven Wind die z’n weg over de golfjes zoekt Je vergeleek De rust uit de beek…

Gevangen web van woorden op het ritme van jouw stem weven draden een spinsel tranen ogen naar het licht de dolgedraaide klinkers gooien letters op het vuur zelfs vechten in het duister neemt mijn nacht van werklijkheid schud mij en maak mij lichter neem onbevreesd mijn adem wis gedachten in mijn geest laat de pijn mijn waarheid zijn…

Ik zal jou een monument van woorden weven dat daarna elk moment als een stille deken warmte zal geven. Als je ooit moet gaan. Dit stille standbeeld zal zijn als herinnering aan wat je hebt gedeeld, geweven tot een teken van eeuwige verering, als je ooit moet gaan.…

Het wonder van webben, wirwar van draden van druppels van werk en van weven in bos op de paden, in de tuin, in je leven, behoedzaam gesponnen de parels gewonnen, in de morgen, een uurtje, onvermoeibaar, de spin en haar rag, zo fijn en zo teer, trilt in de wind wiegt heen en weer, de dag die begint met een lach dank dat dit mag en ‘…

jouw pen raakt mijn ziel, vederlicht letters weven woorden in welsprekendheid die zachtjes landen in een literair gedicht dat zoet en mijmerend blijft zweven in de tijd woorden die als veertjes blijven liggen op mijn huid zo teer, zo fijngevoelig en zo licht maar die tezelfdertijd getuigen van gewicht hoe blank een ziel dat zoiets wonderlijks…

don't disturb tiny grass is dreaming zelden kreeg het verbod om op het gras te lopen zo'n zoete invulling na de kiemrust vinden de graszaadjes warme vochtige grond om in het licht een zacht groen tapijt te weven teder danst de poëzie over de wachtende aarde don't disturb tiny grass is dreaming zelden was ik zo ontroerd…

Zij heeft haar nest gemaakt op enkele verdiepingen hoog waar naald de zeebodem raakt zij spant de pees van de boog De vogels zijn weer weggegaan de warmte roept, geur van eten verdeelt herfst het bestaan weven spinnen het vergeten De avond glinstert van het raam licht weerkaatst een halve maan zij fluistert zacht haar naam…

Narduna is haar weefstersnaam met pijn beweegt zij zich op krukken polio besloop haar als jong kind haar benen zijn sindsdien verlamd haar handen weven legenden, spreuken en zegening voor bruiden miljoenen maagdenknopen maakte zij legt onbezoedeld kracht in elk tapijt met een bijl hakt zij haar hand af opdat haar ziel eeuwig dansen zal…

Spinnen hun web weven tussen de laatste herfstbloemen hun mooiste creaties willen tonen. Waar stilte zich nestelt tussen de bomen in late zonnestralen die zachtjes wiegen op de wind. Strelen mijn ogen weemoedig de laatste kleurrijke herfstdagen tot de vergrijzing zal gaan winnen.…

doorheen het heelal schal ik mijn affectie hoe groot mijn omarming allesomvattend een inborst waarin alles schuilt op zoek naar jou die mij niet hoort op tast naar jou die mij niet voelt moe en teleurgesteld bieden de Pleiaden, bekend met leed, een rustplaats aan Arachne de opdracht een laatste maal te weven onzichtbaarheid te bieden…

zijn ogen tintelen maar achter die tinteling sluimeren de schaduwen die zijn aanzien bedreigen als uitgestelde regen elke vertraagde bui grift nieuwe rimpels in zijn verweerde gezicht toch blijft zijn mond meestal luchtig gebogen schildert hij de zwartste letters nog altijd zo licht mogelijk talloze grijze nuances weven zijn verhaal…

buiten trilt de dag nog na, er loopt een meisje, tussen alle anderen ze wuift haar haren zachter door het open raam binnen slaapt vermoeidheid, rond de steeds verlegen naam van kleine kinderogen morgen mogen we weer leven morgen mag ik alles geven, aan mijn doorgedraaide lach en buitelt door de nieuwe dag het weven van haar vrije…

Wicca's weven waan? Heb een wicca ontmoet, ach zij straalde! een witte maangodin haar ogen glinsteren dwaal, lichtjes flonkeren en tover zweefde nevel stil zachtjes frisjes.…

Dansend laten we ons weven In een touw van liefdeskoorden Het ritme laat ons verliefd zweven Over toppen van zalige wellust Dansend laten we ons vervoeren In een droom van wolkend roze Het drijven naar een samensmelten Maakt ons tot een zalig genot Dansend laten we ons wikkelen In een satijn van strelende handen Het voelen naar het ultieme…

je vingers vlammen energie in alle kleuren van het leven met het zachte zonlicht en wat groen kun jij snelle groeiers weven als extraatje kleur jij aan het einde van seizoen een schitterende bloem in het lieflijk lispelen van de wind praat je met ze zoals moeder en kind zij hebben al hun hart getoond als zij meegaan in…

Eens op een dag zal ik een nieuw landschap voor je weven met een vruchtbare schone grond met weidevogel en insecten Rivieren zullen door mijn handen gaan Wij zullen lopen lachend over een grasveld met duizenden bloemen Ik die opzoek ben naar de witte vlinder uit mijn jeugd in een landschap van containers en tegen muren staar…

Slechts eenmaal mijn boek geopend het gedicht van mijn ziel laten lezen maar de vertaling was geestslopend had nog niets aan waarheid bewezen slechts eenmaal mijn binnenste gegeven z’n inhoud met tranen getoond liefde door pijn heen laten weven moed met een leugen beloond slechts éénmaal gaf ik het vertrouwen het meest intieme…

gespreksstof was al lang geen goed garen meer te spinnen handen schikten bloemen zonder hart in vaal licht dat de kleuren versluierde en vorm geen schaduw gaf het mooie patina van liefdevol gebruik verdofte en straalde nog amper zijn warme toegenegenheid uit nog zien zij elkaar maar het samen intens kijken naar is verdwenen zij weven…

weef ik als een Aladin ismes tot een bont tapijt dat in bevlogenheid schakeert van kapitaal naar communisme de moslim naast de christen elk schisma kunstig ingeleid mijn weven gaat geheid verkeerd de kleuren zullen dringen maar het zuiver egoïsme kan ik zeker kwijt rondom het stipje altruïsme en met wat magisch realisme komt ook een…

ik dacht in geven voor haar een schitterend mozaïek te weven het felgekleurde glas in speelse lijnen waardoor een vrolijke zon kon schijnen verschillend in formaat maar toch synchroon gelegd als onze liefde die alles zegt heb me gesneden aan tal van scherpe kantjes en de moeilijkste passages vermeden schoonheid is allengs in…