Alle inzendingen over whisky

die namiddag liepen we hand in hand over de boulevard langs het meer hees fluisterde je van liefde van immer samen fragiel elk woord stil je adem kabbelde water en ik zweeg met laag de zon nog lager rilde je in mijn armen terug bij Fritz jij een Kafee Lutz ik een whisky en extra viltjes voor mijn woorden maart was koud…

willens en wetens wringt en wraakt de watertandende wind ons in woede, weifeling, weesgegroetjes, whisky en wollegoed. weltrusten!…

Willens en wetens wringt en wraakt de watertandende wind ons in woede, weifeling, weesgegroetjes, whisky en wollegoed. Weltrusten!…

Laat me ze vergeten De geheimen van de nacht Laat me haar vergeven Voor al het donker dat ze bracht Langzaam schuifelend Twijfelend slechts ben ik aanwezig De pijn die het donker in zich draagt Houdt me dagen bezig Slapend in het licht En wakker in het zwart De whisky en de vele sigaretten Geven mij die steken in mijn hart Laat me houden…

Hij dronk whisky aan de bar zonk na elk glas verder in zijn weemoed zo zag de violist die werd getroffen door ‘t intense dat bleef kleven toen hun ogen even samen kwamen en de stilte zwol toen tonen melancholisch vol emotie trilden als een onbekend verhaal duizend maal verteld maar nooit gehoord daar de intentie van het woord…

Een zeker slag van varenslui Vertoont zich niet in schipperstrui Men treft hen in het clublokaal Met blazer aan en zijden sjaal In de beschutting van de bar Trotseren zij soms groot gevaar Lijden haast schipbreuk menigmaal Maar dan voornamelijk verbaal Terwijl de whisky klotst in 't glas Vertellen zij hoe zwaar het was Elk met zijn eigen…

'Ja,' zei ze, 'na je zoveelste whisky...' Hij leek als door een wesp gestoken, liep weg, bleef verbolgen de hele nacht op. (Zij vond hem in bed intens stinken na zoveel drank. Maar nooit geuit, 't komt er jaren na zijn heengaan uit).…

denk er aan kapot te stoppen voordak verval in zuur, in zwart ik ben het droog, ik ben het beu een scoreboekje op te bouwen wie swa en wie de bek moet houden ik click niet in dit pluche milieu van mattie lijp maar ondertussen elkaar de koppen laten rollen ik zit vet anders in elkaar doe mij een zwerfsteen, een gitaar een klapdeur, whisky…

van tabak uitdagend en vol essentie met vakmanschap gerold van het binnengoed tot aan het buitenblad een kunstwerkje op zich van voet tot vuurmond onthult hij met elke trek vol aroma diep en rijk heerlijk mystieke geuren toch is een sigaar alleen enkel slechts een sigaar tijdens lange avonden met diepe gesprekken in gezelschap van whisky…

zon prachtig afscheid neemt, Een ochtend waar de zon mij omhelzend wakker schudt, Een droom in het leven; een levendig leven, Een zonnebloem gegoten in een rode roos, Een perenboom omgetoverd tot een naaldboom, Een persoon zonder personen, een persoon zonder lach; een levendig leven, Een sigaar die wacht opgedronken te worden, Een glas whisky…

U vroeg het zich al dikwijls af misschien: Hoe kan het dat die dekselse Van Keeren Die genialiteit blijft etaleren? Nou goed dan. Ik was lang niet altijd clean en heb de inspiratie onomwonden geregeld in de whiskyfles gevonden.…

ondervoed / operatief verwijderd en gelouterd begin ik aan een derde whisky met ijs het is een lang verhaal maar ik houd het kort specifieke irritaties en diep gekoesterde verwachtingen nemen de overhand / in het stille dal één enkele onhandigheid blijkt noodlottig zelden / heb ik zo verlangd naar kanker mezelf verplaatsend / met…

Kopstoten zijn altijd goed voor het gewas en het nuttigen is op zich een grote prestatie, al kun je er ook je overwinningen mee vieren en deze gerstewijn nippen als whisky. Kortom, dit biertje komt altijd van pas, al ben je overal nog zo uit de gratie, je spoelt ze weg, al die valse klieren, heel je nuchtere enemy!…

Mijn tanden hebben de kleur van pijptabak en whisky. Ik zoek geen tekens in de hemel meer. Ik denk: het gaat wel over.…

verder niemand aan ik contoleer alle vensters graaf in de modder je komt het allemaal tegen bij dit soort kolder euro-tekens in je ogen kun je altijd als excuus brengen maar als ik de reden zie kan ik er nog niet aan wennen wat hou je over aan het eind van je dromen wat heb je dan nog wat je kan worden afgenomen een fles whisky…

Een Brit, flegmatisch in een tuin gezeten, Met een Chinees, die toen zijn gastheer was, Schonk andermaal de whisky in zijn glas. Zij hadden in gesprek een uur gesleten. Nu zwegen zij, beschouwden op het gras Een bokje met een jongen, als bezeten Zo sprong het dwaze diertje, fijn van ras En dat zij rijk gekruid straks zouden eten.…

Zie jij die mooie duif daar tussen twijfelende inkt in die abstractie van een glas whisky zonder muren trompettert Miles Davis onzichtbare kleuren op blauwe vleugels als door de late middag traag de rode zon zakt in rokerige woonkamers waar het binnenste hart van de oude vrijersstad naar echte vrijheid zoekt veel verder dan toen en…

Ik neem een slok whisky en voel mijn lichaam trillen. Neem nog een slok... Ik zou dit niet meer moeten willen. Steeds verder zak ik weg, weg in de eenzaamheid. Ik neem een bad en voel dat het hete water mij verstikt. Ik voel een bedroefdheid. Ik wil weg... Nogmaals... weg.…

foto van water zand geribd haar lichaam jij dwaas schemert haar stem jij dwaze dichter bespeler van vonken en gebroken harten proost en drink met mij zo lang de maan mijn liefde verlicht en andere herinneringen zweven met wolken drijven verkleumd langs het meer of eerder in de Hofkirche bewoon ik de kamer in je armen nog een whisky…

op het kerkhof snoei ik rozen en ik schrik: de directeur graatmager in zijn nette pak tikt mij op de rug en zegt: jij komt er wel op de motormaaier kort ik lentegras en bij het cederpark neem ik een teug whisky uit de halve hells angels fles daarna op naar het kinderenveld ze passen onder halve steentjes één voor één zeg ik ze zacht gedag…

Haar kledij was punk en country ineen, terwijl ze na steeds meer Guinness mijn hand streelde, toen ik haar een vuurtje gaf en ze vertelde over haar ellende in deze klerenstad, zoals ze beweerde, met haar tong giftig mijn gehemelte strelend, gingen we samen over op Ierse whisky en eindigde ik die nacht bij haar in bed, waar ze me helemaal…

De nacht schreeuwt zijn wanhoop over de okergele natuurstranden in de zompige zwerversvallei whisky drijft driftig naar de keel in alle omstandigheden te veel voor veelbelovende dwazen wijn en schuldgevoelens ankeren onder het schip van het geweten het onderbewustzijn ijverig zoekt naar de kurk maar vindt geen fles de laatste stappen…

Als een wervelwind waaiert zij de kamer binnen gaat dan liggen als een zwoele zomerbries Olie op de golven ik word verzwolgen Ik verdrink vrijblijvend, de hardleerse optimist Want godverdomme, godverdomme, godverdomme domme Zij is zo hartverscheurend mooi Zij is zo mooi Als de geur van whisky op een zwoele zomeravond wentelt zij wellustig…

paste goed bij jouw strakke perzikhuidje je gouden lokken vielen precies als gister zo speels over je slanke taille heen vanuit de rode streek keek ik gefixeerd naar jou je welige decolleté ontging mij niet evenals de gewillige blik in jouw ogen de manier waarop je heupen naar mij toe bewogen toen jij mij nog een glas whisky…

stak de sleutel in het slot en wrikte de deuren schuurden langs de drempel de kamer was verlicht, het bed verspreid op tafel stond een pot met soep de haverkoeken lagen op een bord en vet, geeloranje kaas en uien en augurken ik kon lopen door de kamer met een mond vol Schotse zalm aan tafel zitten bij de warmte van een vuur bekers vol met whisky…

't zal na de 6de whisky om een uur of 2 's nachts zijn geweest toen het tot me doordrong wat je die avond tegen me zei black beauty was alweer leeg "roken veroorzaakt kanker" maar ook dat krijgt mij niet klein Stairway to heaven...…

Of ik stap in Utrecht al uit en ga flaneren langs de Oude Gracht, even flirten met een pasgetrouwde bruid en whisky's drinken, een stuk of acht. Of naar het Rijksmuseum in Amsterdam en zeezwemmen in Katwijk aan Zee, daarna asperges met sappige Yorkham en proosten op mijn gestolen Klee.…

In de toen nog De Slegte meende ik geesten van beroemde schrijvers te zien, maar ik dronk zelfs overdag whisky, dus neem mij niet kwalijk.…

van wie toch wat verwachten mocht, gezelschap, een gesprekje, een drankje hier en daar, nou, iedereen daar stond in groepen dicht bij elkaar Geen aandacht voor een toevallige, alleenstaand persoon, drink je dan aan de bar je drankje ontspannend en gewoon, maar begint de spijt dat je niet lekker thuis bent gebleven, met je favoriete glas whisky…

Ik denk nog wel eens aan Kees Boek en hoe hij mij niet meer herkende terwijl hij mij nog op een glas whisky had getrakteerd en mij over de stroeve relatie met zijn vader had verteld en hoe hij zichzelf verloor omdat hij zijn bedrijf moest overnemen en hoe hij die ene dag langs mij liep en ik hem groette alsof hij mij wel zou herkennen…