Netgedichten

netgedicht (nr. 82.253):

Zwerversvallei

De nacht schreeuwt zijn wanhoop
over de okergele natuurstranden
in de zompige zwerversvallei

whisky drijft driftig naar de keel
in alle omstandigheden te veel
voor veelbelovende dwazen

wijn en schuldgevoelens ankeren
onder het schip van het geweten
het onderbewustzijn ijverig

zoekt naar de kurk
maar vindt geen fles

de laatste stappen voor de ochtenddauw
in pril priemend licht van de opkomende zon
omdat alle zondaars zwijgen in het tegenlicht

ik heb de hik zeg je en je vraagt me
een broek te leen voor de komende dagen
ik draag niet al mijn broeken iedere dag
dus ik stem toe en schenk je koffie

je neemt afscheid van jouw oude kloffie
het heeft niet veel meer om het lijf
ik geef je de ruimte om je om te kleden
de broek staat je werkelijk charmant

bedankt voor anderhalf uur vrede.