Alle inzendingen over wilde rozen

Liefde. Voor jou en mij een simpel woord, maar door hem nog nooit gehoord. En ik zei:"Zeg het niet!" Maar je zei het toch, en je vertrok. En ik bleef. En ik heb hem zien huilen. Ik heb zijn tranen zien vallen op de grijze, grauwe stenen waarnaar hij bleef staren. Omdat jij vertrok. Voelde je die dolk die je in zijn hart stak ook in…

zondagochtend eind september om het kasteel nog dieprood zie ik de rozen stilaan afwaarts gaan zij geuren steeds meer aangeschoten met of zonder naam geraniums blozen onvermoeibaar lila en vaalrood snedig op de vijver hoor ik het gesurf van wilde eenden halfvermolmd schier spant stokoud een houten brug haar rug…

ik wilde je groter en meer duizenden rozen konden jou niet doen blozen heb je portretten de kleur van liefde en leven gegeven ieder pigment droeg jouw geur maar toen de hemel kierde zag ik voor het eerst wie jij werkelijk was je danste met blote voeten in het hoge gras straalde een intens warme madeliefjeslach…

Die dag vroeg je ook of ik misschien de naad van je zwarte jas wilde dichten, en door je kapotte zak kon ik erbij. Met roze draad, nog op de machien, dichtte ik de gaten. Je verbaasde je over het vlotte herstel en bedankte me blij bij 't verlaten en ik verbaasde me over jouw vlotte herstel na je kou.…

Kersentijd Mooi en vriendelijk op glinsterende dagen bloeit de wilde kers. Bloem bestuiving Bijen fladderen en dalen zachtjes als dauw neder op bloemen. Roze wolk Kringelende lucht opstijgende rookdraden wat een heerlijk spel. Nachtgedachte Ik denk aan een ster die in jouw ogen vonkelt als een hemelslag.…

weg ver van zichzelf vol lusteloos men stuurde bloemen maar wie wil witte rozen als er zwarte lelies zijn toen ging hij op reis op zoek naar lelies lelies in het zwart rook blauwe rozen groene anjers oranje orchideeën maar zelfs rode rozen klinken toonloos als er zwarte lelies zijn terug op beide knieën maar de afstand bleek…

Géén wilde bewogenheid, Géén hand zich welvend boven de ogen, Of stem die opgetogen Om nieuwe morgens schreit; Maar slechts een dromend turen Naar heengevloden uren. Wellicht is hun ontgleden, Bij ’t traag teruggetreden, Iets schoons, dat wij ons kozen. – Wij rapen twijgen, vruchten, rozen.…

een kudde wilde overhemden ze staan daar te rillen op de savanne en denken aan hoe het was de afgelopen zomer aan de zomerplas…

hoor ze gaggelen de eerste wilde zwanen wieken naar de zon…

Wild en ontembaar Is mijn hart Bruisend Als een waterval Wie mij wil vangen Heeft het zwaar Want ik ben nergens En overal!…

Welriekende constante perfecte ontluikende, nimmer onttrekkende aan ziende ogen van passanten. Bloedrood sijpelende druppels kleuren de doornen, neerwaarts stromend de immer zuigende zwarte aarde in. Zoete luchten bedwelmend zwanger laag hangend en wee, leiden omringend naar verleiding en vervoeren een zalige diepe droom mee. Zonnestralen…

Als jij de onstuimige natuur bent toon ik je mijn keurig aangelegde tuin met madeliefjes van de notaris en vogelhuisjes in mijn bomenkruin wanneer jij tot bloei komt in mijn dromen heb ik je lief met meeldraad en bloemenkroon wees niet verlegen hier tot mij gekomen nu ik als cultivar mijn mooiste specie toon verander niet van karakter door…

kunstjes vertonen voor de mens niet voor dieren komend uit de oceaan Harderwijk mooie stad ga andere leuke evenementen daar bezoeken voortaan leve stichtingen o.a. anti-bont anti stierenvechten Peta aap en wel W.P.A ja zij die zich moedig inzetten met het redden van gemartelde/ voor winst gebruikte dieren zo velen…

Duizenden paarden - wild en vrij. Als golven die rollen over de oceaan. En in overvloed tekeer kunnen gaan.…

de wilde ganzen zwermen door de koele nacht gakkende wilskracht de vlakte wordt zwart duizend snavels roepen kaw op de wieken nu ruisende vleugels in een donderwolk verpakt de wilde ganzen een goddelijke ganzennacht op het water door donker bedekt…

Ik wilde dat ik de haat begreep de schaduw van het licht dat ik de harde stem verstond de leegte in het gezicht. Dat ik kon zeggen waar het om was dat de ene mens mag leven de ander in een eenzaamheid niets van zichzelf kan geven.....…

Ik wilde dat ik slapen kon en deed daarom mijn ogen dicht en voelde in gedachten toen jouw handen op mijn koud gezicht. Je sprak daarin zes lieve woorden: mijn schat ik heb je lief. maar toen ik weer mijn ogen opende lag er alleen die kille brief.…

Het was de welving van een schouderblad, het fosfor van een nieuwe dronkenschap, de slapeloosheid van een wereldstad. Je sliep nooit twee keer met dezelfde dag en leven was pas leven als er 's nachts een halo uit je glas te voorschijn brak. Een juni en je peinst aan een vermolmd ontbijt: ik zwierf om zoveel mensen heen, verruilde zoveel…

ik wilde de ijzige kilte trotseren de dag van de nacht onderscheiden en het vuur van het ijs ik wilde mijn onwetendheid te lijf gaan alle kleuren zien en horen de zilte tranen proeven ik wilde dat de stilte peilloos was en alles kon vervangen: het bittere zout en het zachte zoet…

Ik wilde bij de dood belet aanvragen, hij deed zelf open en hij liet mij in. 'Er lang omheen praten heeft weinig zin; ik kom hier', zei ik, 'om je uit te dagen'. Hij glimlachte: je komt dus uitstel vragen; kan ik je dienen, een glas port of gin? ''t Is mij hetzelfde', zei ik, 'schenk maar in'.…

Hij zag licht en vuur in haar wilde wezen wilde het vuur in haar wezen strelen en wilde wezen in haar licht het licht van haar vurig wezen stelen, nee roven om het licht van zijn eigen wezen te doven en het wilde vuur te ontsteken in hem om haar lieve licht te strelen.…

Hij wilde een dynamisch leven leiden. Te vermoeiend. Toen wilde hij een wijze zijn. Te tegenstrijdig. Toen wilde hij toch minstens een ´minor poet´ worden. Te goed. Te slecht. En toen wilde hij de meest ongepubliceerde dichter van Nederland zijn. Gelukt.…

Al, wat ik wilde worden, dat ben ik nu. Zoals ik wilde zijn, zoals ik wilde worden zo ervaar ik mezelf nu. Al, wat ik bewonderde in het leven, bevindt zich in mijn leven. En alles wat ik heb liefgehad, heb ik nu lief in mijn leven.…

Wat ik ook zou doen dit jaar, het is niet af, wat ik ook besloot dit jaar, het is een straf, te weten dat alles wat ik naliet dit jaar, in slechts 1 dag gestopt moet worden, want, het jaar is dan wel klaar, maar ik ben dat nog lang niet!…

ik wilde de winter inkleuren met winterse woorden vrede sluiten met de onverhoedse duisternis ik wilde door muren breken zelfs als alles gesloten zou zijn met andere ogen de wereld beschouwen ijs met handen breken ik wilde het ijzige bewustzijn van de dood tot bedaren brengen…

de stilte horen het geheugen leegvegen vederlicht geluk voorbij zien zweven langzaam ontwaken licht en tijd verbinden verweesde woorden vergezellen dromen bevaren demonen bevrijden de liefde bezingen wilde ik…

je koos voor rood omdat je blond wat dommer vond het hoorde bij onstuimigheid maakte je apart en paste bij het wilde bonzen van je hart je ogen worden groener je huid is licht en altijd breekt een glimlach je gezicht je lippen hebben het fluweel van rozen ze vormen woorden maar zijn eigenlijk geschapen om te kozen jouw lichaam is…

tere bloempjes toch wonderschoon 't symboliseert: liefde Met hun wortels ver uiteen lopend staan ze stevig in de aarde een groep van knoppen op iedere tak sommigen nog niet geheel geopend ze hebben zorg en voedsel nodig om te groeien ze hebben tijd en zon nodig om te bloeien sommigen hebben doorns, waar je je aan kunt prikken Zo is…

Waarom gaat niet alles over rozen? En als het over rozen gaat waarom dan al die doornen, stekend in mijn gelaat? Mijn pad is echt geen rozenpad Maar, zou ik dat wel wensen? Want aan de rozen zitten stekels die ik dan toch zou verwensen...…

gedroogde rozen geborgen in glazen pot een steelse liefde…