Alle inzendingen over winter

als een koud harnas spant de winter om mijn schouders ik ben het huiveren moe in mijn hoofd laat ik hem sterven een zachte witte dood of zo op tv in de woonkamer een meisje van honing een meisje van glas Pommelien T.…

de wintertijd is ook al aangetreden en regenjas, het jack, de capuchon doen mij opnieuw verlangen naar de zon de zomertijd is heus nog niet vergeten veel regen hier, tsunami daar, orkaan zodra het kan verkas ik naar de maan alternatief: de winter heeft de herfst al aangevreten en regenjas, het jack, de capuchon doen mij opnieuw verlangen…

December. Bomen staan naakt en bevrijd. De huizen glimmen en de spin gaat dood. De kale maan houdt niet van narigheid: zij wil haar aarde echt en recht en bloot. De zon loenst schuin, zijn gluren is van lood. De mens loopt krom, kop in de kast en koud zijn de gedachten, lelijk, dom en oud. Niemand heeft haar licht gezien. Hier ging zij…

De Zon verschijnt als warm kompas Hij wijst ons nieuwe wegen Een winter-wandeling-avontuur Door onbekende stegen…

Ik ben nu in de winter van m'n leven.…

ik van hou Stilte tot mijn vijand gemaakt hoewel die mij trouw tot het einde had beloofd Dus dit is het begin van eeuwigheid Voor altijd winter in mijn hoofd Nooit raakt mijn ziel haar tranen nog kwijt…

De winter is uit zijn gewone doen, heeft flink wat kou onder de leden. De koorts loopt verontrustend op, wordt met gebed en grog bestreden. “’t Is zacht”, zegt de een tot de ander, “wat is er eigenlijk aan de hand? Hartje winter, de bollen komen boven, egels scharrelen, klopt van geen kant.”…

daar voorbij contrast in witte bomenrij winter in koude stilte verwekt met hemelse sneeuw bedekt…

Ik voel me allerminst besluiteloos: ik ben nu in de winter van m'n leven.…

Beruwrijmd, was hij schoon, wanneer de winter woei: veel duizendmaal is schoonder nu zijn blomgebloei. Te winter was zijn schoonheid als een beeltenis des levens; koud en ijdel, zo de schaduwe is.…

Winter is mooi met eigen pracht Sneeuwwitte dagen sterrijke nacht IJs op het water rijp op de bomen Dooi treed weer in lente is gekomen…

* winterakoniet - een op de akoniet gelijkende sierplant die 's winters bloeit (Eranthis hiemalis)…

Tenslotte is het raak: de winter is verdwenen. We zullen zomertakken krijgen. Voorlopig zijn er lentetwijgen in plaats van wintertenen.…

De winter ligt begraven onder kersenbloesem.…

treurig word ik bruin koude velt mijn bladeren sterk blijf ik staan wachten op de winter groen keer ik terug warmte doet mij leven…

november je bent er al voor ik ontwaak nog de smaak van de zon in mijn bloed november aanbidder van winter en wee van duister en donker mistige pronker met veren van mei op je hoed…

Daar sta ik dan uitgekleed met mijn handen bedek ik de schaamstreek die mij wordt geleverd door Rutte, Samsom en een asociale feeks verschijnt het vege teken ik zal in de winter sterven zonder dak en deken.…

misschien ziet hij haar worstelend falen of neemt hij - op afstand - er nota van de daadkracht in zijn bloed is broos net zo broos misschien als haar onvermogen om te leven in een te koude winter…

Nog is het winter. Een merel zingt in het duister. Nog is het nacht. Ik waak en ik luister. Een verborgen lente wacht.…

Speenkruid, mijn grondzon, grondtoon, lied voor een lente die nog komen moet, moed na de winter, groet aan het leven. ‘Houdt vol, de zon is aan de terugreis begonnen’; wat kan ik anders zeggen?…

door de dagen en sluimert naar de vernieuwde zon deze winter, zo licht te dragen lichter dan een luchtballon Een schoorsteen blaast de hemel grijs berooft de aarde van haar sneeuw en ijs.…

Tussen de herfst en winter overheerst verarming in verzwijgend leven. Zonder zon en weinig warmte, geen gezelligheid, geen groeiend groen. Tussen de herfst en winter waar de somberheid de saaiheid ontsiert. Waar de miezerigheid een matheid bevestigt waar veel leven stervend schijnt.…

de winter maar remt voor de zomer en ik ben op mijn hoede het is koud en stil achter die grote witte deur ik zit in de frigo maar er is altijd nog dat licht zelfs met het deurtje dicht…

na Maar de winter zal weer komen ijzigkoud en tot vriezensmoe maar je geest voelt al warmer ga maar lekker, lekker slapen "oogjes dicht en frustraties toe"…

Tegels de velden op het suizend wiel van de winter, de pottenbakker. Maar winters gieten nu ook de ijskruik van oogopslagen, blauwe tegelvloeren en -wanden, kwik in de thermometers van de zomer; onderwereld steelt nu smaak, licht; vlekt het waas van de druiven; roof in volle bloei zwaait zijn bijl.…

Tot bloem getransformeerd Op aard' te laten groeien Als hij het land regeert Wees welkom herfst en winter Wees welkom nieuw seizoen Laat wind en kou en regen Gewoon hun werk maar doen…

Beruwrijmd, was hij schoon, wanneer de winter woei: veel duizendmaal is schoonder nu zijn blomgebloei. Te winter was zijn schoonheid als een beeltenis des levens; koud en ijdel, zo de schaduwe is.…

De takken kaal, de bomen staan nu bloot; het bos verkeert in ’s winters hongersnood. De koolmees zoekt het berken vogelhuis: zo zoekt mijn ziel naar redding van de dood.…

op het middenpad van de winter vouwt zich een vrome stilte om het knisperen van een blad geen feest druist tegen dit kleine niet-gebeuren knisperen het enige woord dat mag in dit verder zo stille vers…

een ieder schuift een beetje op de wip spring'rig speels winter verliest grip op natuur en zin in flirt en lentemin wie denkt straks nog aan opgesloten kip?…