Alle inzendingen over winter OR koudkleum OR boeg

Het wordt een week met plakkerige nachten De tropen dalen neder in ons land De zomer springt direct al uit de band We hebben er niet lang op hoeven wachten Maar Maarten zal niets merken van die hitte Want na vandaag gaat hij een week lang pitten…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

wakker de vuren aan staar het ongemak in het gezicht gooi het over een onbekende boeg sla je strijd op de trom wees meester van je onsterfelijke ziel schrijf gewapend met je pen…

Als ik aan jou denk, stroom ik echt helemaal vol, vol met liefde Genegenheid die zich moet uiten tot zij weer bij zinnen is Mijn liefde voor jou gaat dieper veel dieper dan sowieso ooit geweest Samen met jou, dans ik het voorjaar tegemoet...!…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Aanbeland in de herfst, lopend naar de winter van ons tijdelijke bestaan hier op aard denk ik; alles, maar ook alles Was het me meer dan waard! Dus herfst kom maar op, winter pak me maar, het kan, het mag en ik zal ‘t ondergaan In dit mooie aardse wereldse bestaan!…

sleep me door de winter door deze winter ik zou honderd dagen willen slapen mijn verstand is weg, lijf koud, geen gevoel laat me dan door de winter slapen laat tenminste mij door de winter slapen…

Buigend over de plecht, daar waar de boeg het ijs splijt, slechts in dat ene ondeelbare moment leef je in het heden.…

wind giert meeuwen woest spat ruig zee brult leeuwen kots zuurt huig zout bijt lippen touw snerpt strak boeg op klippen ik een wrak…

Een aanbod voor een boek over zijn leven Kwam, niet onlogisch, nog een beetje vroeg, Met veruit nog het meeste voor de boeg, Maar desgewenst wil hij wel antwoord geven Dus u kunt eindelijk een poging wagen Om hem het hemd eens van het lijf te vragen…

Elke minuut ten volle leven als bruisend water voor de boeg, dat een moment de zee verlaat waar het aan toebehoort.…

Om met geheven hoofd te luisteren naar het wonder van de natuur dat winter heet.…

Maar Koning Winter dacht dit jaar Niet alleen een echte AMBTENAAR mag volgens mij met december reces Dus accepteerde hij de wijze les Kwam niet opdagen, geen sneeuw, ijzel of andere winterpret Neen, Koning Winter is met reces, dus: DIE LIGT IN BED.…

Rode en gele bladeren gieren wild doorheen kleffe plassen Naakte hoge takken grillig spookachtig schril ook schor Zwarte droeve onheilspellende wolken kruipen tergend traag Universum ondergedompeld in kille duistere winterslaap. Verse zo pure sappen borrelen op in stijgend cadans Cellen worden verbeterd ook vernieuwd; belofte op sprankelende…

Drie kinderen hun moeder en als laatste de vader wat heeft zich afgespeeld achter hun deur wat heeft er gespookt door zijn hoofd verbijstering en verdriet een heel leven voor de boeg die kleintjes stoeltjes leeg in de klas stemmetjes verstild zo wreed hun lot…

Boot breekt witte zee Vaargeul vol verleden Ongeschonden toekomst voor de boeg. Vaar mee in die splinter van tijd Leef nu, bruis heden waar staal klieft, ijs schitterend splijt…

Het ongelijk van een slag in de wind en het schot voor de boeg van een vluchtelingenschip, drijvend naar rustige waters, op drift waar stille gronden zoet koraal over golven smijten. Het ongelijk van zaden, uitbottend in onvruchtbare grond. De knoken in handen van de hongerigen in het natte slib van de graven.…

Asperges zijn al weken terug gestoken Net als ikzelf, de muggen zijn er vroeg We hebben vreemde tijden voor de boeg Want al het groen is praktisch al ontloken De vorst vervroegt zijn feestje, ook al raar En eind november start het nieuwe jaar…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

De vlinder is weg Ze stierf te vroeg In de lente Een leven voor de boeg De dagen zijn lang De nachten zijn zwoel Ik dool er in rond Met een leeg gevoel De vlinder is weg Zo lang gewacht Ik hou me niet groot Ik huil zacht De vlinder is dood…

Het is maar goed dat je in de lente, zomer en herfst van je leven niet weet, hoe je in de winter van je leven belazerd wordt.…

Hoe gulzig is het gers en goed om in te baden tot boven uwe boeg, o gierig rundervee, dat, in de oude stal, hebt oude voederbladen en vuile draf geteerd, zo menig maand alree! Hoe geren zie ‘k u, hoorne omhoge, neuzegaten wijd open, almedeens, in ‘t gulzig gers gelaten! Ge'n weet uw weelde niet, noch uwe weg!…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Het is nog te vroeg, Je hebt nog veel voor de boeg. JE MAG NOG NIET WEG!!!…

Inktzwarte tekening, van boeg boven water aan de muur, bij het bed met de gitaar wijnrode bloemen getuigen van waarheid teleurstelling raakt gevoelige snaar 't zinkende schip verbeeldt hevig in echtheid de angst om te leven is met de nacht nog niet klaar.…

de boekanier plachte zich te redden door het vlot dat op de plecht gelegen vooruit te duwen naar de steven doch hij verzonk met moed en zeemanstaal maar niet voordien hij at en dronk van het laatste avondmaal nog eenmaal restte hem het zicht om de boeg te zien weerzinken toen het schip bij het gericht zich knielde in de avondvinken…

Ik, op de schommel zwijg boven gras. Het hoge zorggras met de paardenbloemen. Jij, op je knieën, maakt een rolbaan voor jezelf, voor als je oud bent. Dan kunnen we je naar buiten duwen. En weer naar binnen. Ik luister naar jouw handen. Hoe ze hameren. En ik zit op de schommel, zonder schommelen. Rek zonder rekken - De lucht tikt…