Alle inzendingen over wolkenveld

heb gezonden wolkenveld, ik neem mijn handen uit droeve zachtheid van jouw wattenzee en neem uit angst en nood jouw zakdoek mee.…

grijsblauw wolkenveld dreigend of mysterieus lichtversluiering opklarende stralenkrans atmosfeer in beweging…

vanavond staat het evenbeeld aan de hemel, helder maar verzwegen het drijft met wolkenvelden mee op een marmeren maanmeer en onderkoelt het oog met ijskristallen even is er herkenning maar het moment lijkt met zachte bries mee te zweven niemand weet dat in dit maagdelijk schoon de maan van haar zielekind is bevallen…

Liggend op een aantal wolkenvelden Beheerst hij verveeld het alles omvattende Onberoerd koud fluistert hij tot de wind Stop dat vervagende, geef de liefde een kans…

De gloed van de wervelende Hollandse wolkenvelden maakt een afdruk in mijn ziel. Ik zie oude meesters in de verte nog steeds bezig het landschap te verfijnen; Vanuit hun hemelse ateliers met door God ontworpen kwastjes schilderen zij het leven!…

ze herinnert zich hoe ze in het rivierstrand tekende de blauwe klei onder het zand ontdekte hoe ze met de pigmenten de muren van haar huis beschilderde met bloemen en dieren hoe ze het licht ving tussen ademende wolkenvelden haar ziel vond ze herinnert zich hoe ze loskwam van de grond…

om niets waait hier de wind in alle uithoeken geen torenhoge schulden lasten van restanten in spiegelglas gevatte landschapsparken noch wolkenvelden die heinden in verten oplossen met overdrijven hier in die zilte leegte bedacht als adempauze voor het doodtij van een zee van ruimte…

Ik laat mijn gedachten vrij, ze buitelen door wolkenvelden en spelen met de wind. Op het koude schip bedek ik mijn hart met as om de gloed ervan te bewaren: licht sijpelt door opengesperde patrijspoorten naar de diepte van de oceaan. De scheepsbel luidt. De horizon kleurt rood. Ik wacht.…

lyrisch kan ik soms worden van een weiland vol plassen als een stukje Finland uit al die waterplassen had M.C.Escher voor jaren inspiratie kunnen halen overtrekkende wolkenvelden zorgen voor de nodige variatie als in een spel van louter weerspiegeling... wanneer de regen losbarst gaat poëzie snel kopje onder…

Blauwer Dan de lucht kan zijn Schilderde hij zijn hemel Verdwaalde bladeren Keerden niet weder maar Gingen voor anker op het doek Geschilderde tranen Vielen sporadisch uit Het zich verspreidende wolkenveld Het lege Vulde zich met emotie Vloeiend uit een versleten penseel Een engel Zag tot zijn genoegen Hoe hij zijn inspiratie…

overtrekkende wolkenvelden zorgen voor de nodige variatie als in een ernstig spel van louter weerspiegeling wanneer de regen weer losbarst gaat de poëzie snel kopje onder... lyrisch kon hij worden van een weiland vol plassen 'een stukje Finland' juist uit die waterplassen heeft M.C.Escher voor jaren inspiratie kunnen halen…

Donkere dagen worden voorspeld Aan de hemel drijft een eindeloos wolkenveld Maar vandaag is toch anders. Zo anders.... In mijn ogen schijnt de zon en speelt muziek Op gezichten tref ik, de vrolijkste mimiek En de bomen, die wuiven me toe. Ik voel me goed, maar toch ook moe. Interpreteren, door fantaseren Over de prachtigste meren.…

Wolkenvelden kleuren het leven dat krijgen wij zomaar gegeven een schilder probeert het te imiteren maar zoiets kun je niet aanleren het is veel te mooi, veel te machtig daarom is het leven ook zo krachtig ik wordt vrolijk van die wolkenpartij dan weet ik zeker: ik hoor erbij bij het leger van mensen die Hem loven en dagelijks blij zijn dat…

op het tijdstip van ontwaken, gespitst op het meest iele wolkenveld dat zachtjes door het donker glijdt bereid een bestaan aan te vechten waaraan hij nauwelijks deel had; wat hij zich herinnerde is gewist op zeeniveau, ondoorwaadbaar, langs de boorden van wat in de volksmond definitief heet - wat ik niet ongedaan kan maken ligt buiten…

Zeg me wie ik ben: een ruiter die zijn paard bestijgt en door de luchten klieft op zoek naar wolkenvelden waar hij eeuwig draven kan? Zeg me wie ik ben: een boer die traag zijn land bewerkt in elk seizoen zichzelf verliest gebogen naar de grond die ooit hem bergen zal ?…

De zon met enkele wolkenvelden met soms wat regen, daar zullen wij het mee moeten doen vandaag. Een heel ander weertype dan de dagen hiervoor. Mooi is het wel dat je er toch iets leuks van mag maken. Als de zon schijnt, zorg dan dat je buiten bent en een glimp van haar opvangt.…

Gisteren galoppeerde er een nachtmerrie door mijn dromen over de bruine paarden die buiten stonden onder de regen van de nacht ik liet haar teugels los draafde met een volle blaas naar de toiletpot die onder een wolkenveld lag te snurken in haar bed slapend kon ik schaapjes tellen en wolven want die waren er ook toen mijn nachtmerrie…

Alles doet het nog: bijvoorbeeld de overdrijvende wolkenvelden en de matige tot krachtige tijdelijk harde tot zeer harde wind uit uiteenlopende richtingen. ----------------------------------------- uit: 'Lekker dood in eigen land', 2011. *)Epigram: kort gedicht waarin kernachtig iets, spottend-grappig, wordt uitgedrukt.…

breekbaar grondschrift voetafdruk van rotte palen toont waar ze schreiend onhoorbaar ontstond, 'n dichtgegroeide vijver waar niets weerklinkt, het luisterend oor verzandt, de vinger tastend vastgroeit aan 'n ovale steen bijna in de ogen, in haar diep verdronken wordt de drinkende schimmel zo groot (als) 'n drijvend wolkenveld…

Het zijn de wolkenvelden die ik node mis Haagse Poort die door de noeste handen Van bouwvakkers tot blinde muur geworden is Met dank aan Nationale Nederlanden Kantoorpaleizen in een wijk waar 't wonen Door dagelijkse arbeid wordt vervangen Tot meerdere eer en glorie van belangen Die, wat er ook gebeurt, de hebzucht tonen.…

Een zuiver blauwe lucht, of donkergrijs wolkenveld dat in zijn hoofd nog als deel van leeuwen is herkend. Zo blijft hij daar, zo hard en ook zo wijs als jong, zoals toen hij nog koning was.…

De dag is weer geopend als een boek, eerste pagina bedrukt met wolkenveld en mensen duiken somber en gekweld ergens warm in droog beschutte hoek luid mopperend op wind en regenvlaag dieren blijven schuil in hun warme nest de horizon blijft grauw van oost tot west of zon vandaag komt is nog maar de vraag.…

de dichter droomt van oeverloze stromen die traag door een oneindig laagland gaan hij peinst over de zin van het bestaan en wat er na de dood zo-al zal komen hij is een god in ’t diepst van zijn gedachten z’n ganzenveer bedwingt het perkament beschrijft de wolkenvelden die frequent extase of een zwaar gemijmer brachten hij weent om bloemen…

Hier en nu Daar waar het begint Stilte Eigenhandig het wolkenveld weten te verdrijven en de zon verwelkomen Daar zit je dan, in je tuinstoel Tevreden Onwetendheid is een zegen en je laat die kennis je macht geven Je wacht even Elke gedachte lacht je tegemoet en is het leven omschreven in de prachtigste zin ...Stilte..…

romances zien ontluiken Gezien het aantal hartjes met initialen met liefde heeft hij zich laten misbruiken Het park met zijn versgemaaide gras en ontegenzeggelijk veel madelieven Doet dienst als warme deken bij romantische picknickdieven De zon, stoer, maar ozo pril vecht voor een straaltje warmtekracht Schijnt sterker en sterker door wolkenvelden…

Witte wolkenvelden zie ik, waarop lentegeuren verder drijven en dartele bijen die zoemend zingen dat de zomer niet lang meer uit zal blijven. Het wordt zo stil, zo stil... in het verbonden zijn! Geboorte, leven, dood, pijn, vreugde, haat, liefde, scheiden, ontmoeten, dragen, gedragen worden... Zo veel denkbeelden, zo veel beleven.…

Ik weet dat vaak die wond'ren in wolkenvelden zijn gehuld en dat je vraag om zonlicht niet altijd daad'lijk wordt vervuld. Maar wacht eens af, de morgen brengt je wellicht weer lust en moed, waardoor je toch weer anders de nieuwe levensdag begroet!…

Ongrijpbaar als veel te grote reus zie ik hem gaan op zevenmijlslaarzen over opgeblazen wolkenvelden platgetrapte bergen spottend met rivieren zwaartekracht en dood Zijn jas onbehouwen los van ongesponnen garen voor wie achterwaarts hem liefheeft trekt hij hemelbreed zijn spoor Iemand noemde hem een held zoveel anderen een ezel groter…

Ik moest mij ontkleden, zei ze in tranen want hij dreigde mij te doden door slaag Hij begon mij evenwel direct te slaan en had nauwelijks oor voor al mijn geklaag Ik moest mij ontkleden, zei ze in tranen want hij dreigde met lichamelijk geweld De enige getuige scheen wel de maan en die verborg zich achter een wolkenveld Ik moest mij ontkleden…

Zowel de zorgen als de vreugden gaan als een filmband langs mijn oog. ’k Zie naast voorbije wolkenvelden een lichtstraal aan de hemelboog. Kijk, op een maanden oude foto lacht een beminde mij nog toe. ’t Is een herinnering aan vreugde en toch maakt het mij droef en moe.…