Alle inzendingen over woorden

Alles wat in de buurt komt. Sterke veronderstellingen. Souvenirs op hun retour. O ja, u ziet het goed: Consequente gedachten In een nieuw én oud moment. A ja, daar heeft het veel van weg. Typerend... In mensen, dieren, dingen huizen Energieën die er niet om liegen. Sinds Franciscus van Assisi zich met armoede omringde, vinden…

Boom ben ik, bloem tussen gebouwen besta hier buiten het toerisme, buitengewoon aan de rand bescherm, beschaduw, beziel de bovenstad. Benedictus, toevallige, betrap mij, bezie mijn begenadigde bladerbos! Beter éenmaal doorgrond dan biljoen keer een doorsnee-plant.…

Woorden leiden af, sluit je mond en open je – ogen en handen.…

Niet meer objectief, overrompeld Zwijgen wij, het maakt ons kwaad En agressief, de dief komt om te Stelen, ver weg de weg naar vrede Gaan wij weer van elkander, de weg Naar 't goedwillend mensenhart daar Waar de liefde reeds ontvlamd wordt Vol ijver vermeden, dat de woede mag Verdwijnen, wij de zon mogen zien schijnen Liefde volle woorden…

je schreef zwarte woorden ik poetste ze tot grijs wit wilden ze niet worden ik lees ze tot een zin het begrijpen wil er maar niet in je strooft in verder gaan de cohesie is mij grotendeels ontgaan plaats je kleuren laat het licht je leven zien ik proef je toch wel in je geuren…

De woorden, ongekend, werden door beide volledig herkend. Als sleutelwoorden tot een geheime gang, van een weg bijna te lang. Een nieuwe weg, onbewust en schier eindeloos, die elk afzonderlijk samen koos. De verrassende afslag vanuit passie en lach, wandelden zij samen, dag na dag.…

Ik aai de letters van A naar Z, speel met woorden. Ik gebruik die gave die ik bezit.…

We hadden hard gefietst de bui nog in het hangen Eindelijk een schuilplaats onder Hollands eiken hun kroon nog droog In plaats van 'praats' verlangen naar ernst in ons spreken: Er wordt gemoord omwille van de vrijheid van het woord Het hoge woord komt er uit: vrijheid.... wordt verkeerd begrepen.…

het hoofd van de dichter zit dagelijks boordevol woorden zodoende schrijft hij alle cijfers die hij zoal moet onthouden op de binnenkant van zijn hand zo ontstaat er op bijzondere wijze aan het einde van de dag op 't oog een cryptisch gedicht dat zich lastig laat lezen…

Het woord heet ‘zwijgen’ om aan te kunnen blijven, te visualiseren wat de wind ons kan leren. Zij die ook op deze drempel ooit hebben gestaan weten hoe een en ander nu verder zal gaan. We vertrekken van waar we nu toevallig zijn, ervaren samen en alleen die intense zielenpijn.…

Het woord was water geworden een woest kolkende zee zocht de diepten van de polders vulde de putten en wellen en trassen in de slapende huizen en hoeven steeg in de dorpen en gehuchten drong in de stallen waar het vrezende vee aan halsters en touwen rukte muren stortten in, zolders en balken raakten los van hun ankers, dreven met mannen, vrouwen…

we wikken woorden wegen zinnen op een gouden schaal maar de betekenis gaat weer voor ieder aan de eigen haal wat naadloos lijkt te passen geeft bij een ander soms gemene krassen een bloem die geuren moet zet bij een derde onbewust kwaad bloed toch laten we de poëziezon schijnen al verbreken eigen wolken soms haar…

Baudetteren gaat de van Dale halen en wordt het woord van 2020!…

zitten hoeken in de klanken van de gong het tellen is begonnen gezichten zijn nog jong ogen knipperen niet eens ze incasseren ongevraagd de dreunende geluiden die het discodansen vraagt blikken star gericht op verten die oneindig lijken rook verdampt het beetje zicht laserlicht om in te kijken woorden…

de zon gaat dalen in het licht van de kas stijgt een koude tomaat in het morgenlicht directe democratie koffie pap of thee de gecommitteerde adamsappel geschoren op een meisjesschool bergens broeinest wrakhout vriend en vijand mee langs de kust tweede oplage door de jaren heen verbeterd -…

de kamer waar mijn ingelijste land aan muren haakt, legt het zwijgen op het is er winterstil ik kijk naar diepe velden ik kijk naar hoge luchten al wat hier leeft groeit uit mijn handen er is geen wereld er is alleen de dood zegt men maar mijn kleuren blijven ademen mijn woorden zoeken zinnen ze reiken naar ongekende verten het…

ik zag je gezicht in begrijpen je voelde mijn reiken naar steun je handen zijn open met een arm om me heen zijn we langs stralen gelopen daar waar de zon voor ons scheen we hadden geen doel maar woorden stoepten als tegels en vormden het pad we hebben alles gehad in zinnen zijn we vergeten wat we hoorden te weten en zijn…

Klos. Kloos. Kous. Couscous. Koers. Kans. Klus. Kras. Kuns'. Close. Eenmaal ben je de klos. Ga je als Kloos door het leven. De kous is nooit af, tenzij je 'm aantrekt: die kans heb je diepgaand beschreven. Als couscous voor een Marokkaan vond je je koers bij De Gids. Jouw klus: krasse verzen storten waar mensen zweren bij Beets. Tegenwoordig…

ik streel je in zacht raken praten we van huid tot huid vingers kunnen nooit alleen de liefde maken verweven met elkaar verstaan het leven voelen wat er is geweest dansen lichtelijk ondeugend over de gedachten in je geest zacht zal ik de woorden rapen van de bodem van je ziel hoe je opstond en weer viel in een nieuw begin zonder…

zij heeft erotiek verwoord in gevoel en laat dansende vingers ontsluiten ze jaagt melodie door het bloed in een passie die zich niet meer laat stuiten in brabants hees wordt de liefde geprezen als het bourgondische feest ze drinken en klinken haar woorden tot boek en ze glanst want die eer doet haar goed zij wist hoe het moest…

Woorden passen soms bij iemands situatie -- als een diep inzicht.…

verwachting droeg je mee toen je speerpunten uit de kiezels beitelde die jouw pad markeerden als kompas om niet te verdwalen welk bezielend verlangen negeer je nu je staat op het sediment van jouw ervaring, op de schouders van jouw spiegelbeeld terwijl engelen zich uitschenken als gefluister in jouw wereld, de echo's van hun dichterlijke woorden…

blijven dicht je woorden schreven vastbesloten dat je niet meer voor me zwicht…

Dwalend door mijn woorden In de doolhof van mijn brein Onderbrekingen die mij stoorden Door de weg verloren te zijn Ergens zal toch mijn doel wezen Een einde na een zwaar begin Gaande weg is mijn hoop gerezen Ga ik zingend het paradijs weer in Laat mij mijn rug dan rechten Voorwaarts door die doolhof gaan Hindernissen voor mijn voeten…

In een wereld geregeerd door woorden beweegt hij in een stil en kil bestaan, wachtend op leven dat niet zal komen, liefde, die alle woorden zou verslaan. Eeuwen had hij gewacht in zijn dromen op die ene die niet wilde bestaan; een prinses doorspekt met gouden kronen, die zonder woorden hem toch kon verstaan.…

Het laatste woord trok op zoek naar het voorlaatste en vond het niet. Toen trok het laatste woord op zoek naar het eerste dat net naar het laatste onderweg was. Het eerste en het laatste woord trokken zwijgend verder, arm in arm. Zij waren eenzaam, misten iets, maar wat? Waren verliefd, maar wisten niet op wat.…

Letter maakt ’t woord ’t Woord maakt spoor Echo van ’t woord Ons hoofd ervandoor Robuuste letter zijdezacht De letter zaaien ‘t Woord oogsten Reden omgebracht Dieper de vondst Dieper wij graven Van kei tot klei tot klei geen klei mag zijn Ik lijk het te snappen De letter kent geen graf.…

Laten we biddend tot Hem gaan En ons aan Hem toevertrouwen Want op Hem kunnen we bouwen Zijn woord blijft altijd bestaan. Er is een God die ons hoort Een God die naar ons wil luisteren Ook al is het een zacht fluisteren Hij hoort ons woord voor woord.…

Teveel woorden gelaten op het papier dat niet wil. Niets bewaren wil dat woorden verandert en gedachten een verhaal geeft. Of een stilte baart en ontwaakt met woorden die ik drink of verzamel als de muntjes voor een doodgraver die graaft en muntjes vraagt om te begraven wat hij niet meer geloven wil als de dood er niet meer om vraagt.…

geboren uit nooit geen hand die mij aanraakte geborgen uit de maagd van handen om mij de taal van liefde te leren woord voor woord…